ქართველი მოხუცი, რომელიც აცხადებდა, რომ მამაღმერთი ეცხადებოდა - "წმინდანები მომავალზე მესაუბრებიან"

Ambebi.ge გთავაზობთ საინტერესო მასალებს "პალიტრა მედიის" სხვადასხვა ბეჭდური გამოცემების არქივებიდან. ამჯერად წარმოგიდგენთ ჟურნალ "გზის" 2002 წლის პუბლიკაციას, რომელიც იმ პერიოდის გამორჩეულ მოხუც ქალბატონზე მოგვითხრობს, რომელიც ამბობდა, რომ მამაღმერთი ეცხადებოდა.

***

გადმოცემის მიხედვით, ერთ-ერთი ბრძოლიდან მობრუნებულ, გამარჯვებულ თამარ მეფეს თავისი ამალით ხაშურთან ახლოს მდებარე მუხებით დაფარულ ადგილას დაუსვენია დაღლილს. მას შემდეგ იმ ადგილს, დაღალულა უწოდა ხალხმა. დღეს, ამ ალაგს წმინდა ღვთისმშობლის ტაძარი ამშვენებს, რომლის აგებაში 87 წლის ცინე გაგიშვილს მიუძღვის დიდი წვლილი. სოფელ გომში მცხოვრები ეს ქალბატონი, ღვთის მოციქულს უწოდებს თავს და ხმამაღლა აცხადებს, რომ უკვე 67 წელია, რაც თვით მამაღმერთი ეცხადება ხოლმე და მის წყალობით, წინასწარ იცის, თუ რა მოხდება მომავალში სოფელში, მასზე რას არ ჰყვებიან?! ყველაზე ხშირად, რამდენიმე თვის წინ მომხდარ ამბავს იხსენებენ: მის ეზოში მსხდარი ახალგაზრდები ჩვენს რესპონდენტს სამჯერ გაუფრთხილებია - უბედურება უნდა დატრიალდესო, - და მართლაც, გაფრთხილებიდან ორიოდე საათის შემდეგ, სახლს ძლიერი ხანძარი გასჩენია... იმასაც ამბობენ, ეკლესიის კართან ლოცვით რომ დაემხობა, ისე მძიმდება, რომ ათი კაციც ვერ წამოაყენებსო... ფაქტია ისიც, რომ მის მიერ ნათქვამი ბევრი რამ ახდენილა, მისი ლოცვა-კურთხევით კი უამრავი ადამიანი გამოჯანმრთელებულა.

- წარმოშობით ზნაურიდან გახლავართ. თორმეტი წლისა რომ გავხდი, ჩემმა ძმამ, რომელიც გომში ცხოვრობდა, თავისთან წამიყვანა და 18 წლის ასაკში ჩვენს მეზობელს გავყევი ცოლად. სახლი არ გვქონდა, ჩემმა ქმარმა კი იმ ადგილიდან, სადაც ახლა წმინდა ღვთისმშობლის ტაძარია, ქვები წამოიღო - იქ ძალიან ბევრი ეყარა ისე, რომ არავინ იცოდა რისი ან ვისი იყო. სწორედ ამ ქვებით ავაშენეთ სახლი და დავიწყეთ შიგ ცხოვრება, ოთხი შვილი გავაჩინე – სამი ქალი და ერთი ვაჟი. ბავშვები დაბადებიდან ავადმყოფობდნენ და ერთ დღესაც, ოთხივე გაურკვეველი სენისგან გარდამეცვალა. ერთ კვირაში მივაბარე ჩემი შვილები მიწას და გამწარებულმა განვაგრძე ცხოვრება... ორ წელიწადში, ქალ-ვაჟი შემეძინა, ცოტა რომ წამოიზარდნენ, მათაც, გარდაცვლილების მსგავსად, დაიწყეს ავადმყოფობა. მივხვდი, ისინიც მეღუპებოდნენ და ღვთისმშობლობა დღეს, ოცდაერთ სექტემბერს, მამლით ხელში სახლიდან იმ ადგილამდე, საიდანაც ქვები წამოიღო ჩემმა ქმარმა, ჩქოვით ჩავედი, მაგრამ რომ მივუახლოვდი აღნიშნულ ადგილს, საშინელი მთქნარება ამიტყდა, სული შემეხუთა და წინ ნაბიჯიც ვეღარ გადავდგი. რაღას ვიზამდი?! - უკან გამოვბრუნდი, საღამოს კი, ისევ წავედი და როცა იმ ადგილამდე მივედი, უეცრად თვალთ დამიბნელდა და ჩამესმა თვით წმინდა ღვთისმშობლის ხმა, რომელიც ჩემი ოჯახის უბედურებაში ჩემს ქმარს ადანაშაულებდა, - რადგან მისი სამფლობელოდან წამოიღო ქვები - და სასწრაფოდ მათ უკან დაბრუნებას მოითხოვდა... მართლაც, ორიოდე დღეში დავშალეთ სახლი და ქვები პირვანდელ ადგილას დავაბრუნეთ. ბავშვები გამოჯანმრთელდნენ. ამ ამბიდან ერთი-ორი კვირის შემდგე, კვლავ ჩამესმა ის ხმა, რომელიც ამჟამად მთხოვდა - სახლი ამიშენეო. დავიარე სოფელი, ავაგროვე ფული და ხალხის დახმარებით, ავაშენეთ ტაძარი, რომლის მომვლელად წმინდა ღვთისმშობელმა მე დამაყენა და იმ დღიდან მისი მოციქული გავხდი. მოვაგროვე ხატები, ზოგი ხალხმა გადმომცა, ზოგიც ვიყიდე, შევიტანე ტაძარში და არ გავიდოდა დღე, ხუთი-ექვსი საათი რომ არ გამეტარებინა შიგ.

- თქვენზე ამბობენ, წინასწარმეტყველება შეუძლიაო...

- მართლა შემიძლია. თუმცა, ის, რასაც მე ვამბობ, მხოლოდ პასუხია - ამ პასუხს წმინდანები შთამაგონებენ, რომლებიც ძალიან ხშირად მეცხადებიან, მაგრამ მათ სახეს ვერ ვხედავ და არც არასოდეს დამინახავს; მხოლოდ ხმა მესმის მათი, თანაც, სხვადასხვა წმინდანი მეცხადება ხოლმე – ხან ჯვრის, ხან გერის, წმინდა ბარბარეს, ატოცის, დანაკოშკარის, ნათლისმცემლის, სვეტიცხოვლის და ა.შ. უფრო ხშირად, გერი მეცხადება ხოლმე. მანვე მასწავლა ლოცვა და დღემდე მეხმარება იმაში, რომ გავათავისუფლო ხალხი შიშის, ავი თვალისა თუ ავი ანგელოზისაგან.

- როდის შევულოცეთ პირველად და შელოცვის გარდა, რაიმე სხვა ხერხს თუ მიმართავთ?

- წმინდა ღვთისმშობლის გამოცხადების შემდგე, გერის წმინდა გიორგი გამომეცხადა და მითხრა, რომ იმ ლოცვით უნდა მეხსნა ხალხი, რომელიც მან სამჯერ გამიმეორა და უკვე ვიცოდი. პირველად ჩემს მეზობელს შევულოცე; იგი ჩხუბს შესწრებია და ძალიან შეშინებული იყო, მაგრამ როცა შევულოცე, სამუდამოდ გათავისუფლდა შიშისაგან. შელოცვისას საჭიროა უბარი წყალი და ნახშირი; შესალოცად მოსულს მოაქვს უხმარი მაისური, რომელზეც შევულოცავ და სამი დღე-ღამე უნდა ატაროს, სვას დილით უზმოზე უბარი წყალი. თუ რა მიზეზით იტანჯება ჩემთან მოსული ადამიანი, ამას მე ერთ-ერთი წმინდანი მეუბნება, რომელიც შელოცვის დროს ჩემთან არის. მეუბნება ასევე, რომ თუ სალოცავის განაწყენების მიზეზით არის ადამიანი ცუდად, მან უნდა ჩაიყვანოს იმ სალოცავში შესაწირი, ჩაიტანოს თავისი სიგრძის სანთელი და სთხოვოს პატიება. მაშინ კი როდესაც სახლში ჩასახლებული ავი ანგელოზების გამო მოდის ჩემთან, ფუძის კეთილ ანგელოზებს ვთხოვ, მოიბრუნონ გული ამ ოჯახზე და განდევნონ ავი სულები. შემდეგ სახლის კუთხეები აუცილებლად უნდა დაინამოს ნაკურთხი წყლით. დაინთოს სანთელი და წაიკითხოს ლოცვები.

- ბევრი ადამიანი თუ გაკითხავდათ და ახლაც თუ მოდიან დაავადებულები?

- ადრე, სახელი რომ გამივარდა, უამრავი ადამიანი მაკითხავდა, უზარმაზარი რიგები მედგა. მაკითხავდნენ საქართველოს თითქმის ყველა კუთხიდან. დღესაც მოდიან, მაგრამ ისე ხშირად აღარ. ზოგი ფიქრობს, შემლოცავი რომ ვარ, ეს მკრეხელობაა. მე არ ვაკეთებ საზიანო საქმეს მე ხომ ღვთის ნების აღმსრულებელი ვარ.

- თქვენი ლოცვა ყოველთვის დადებითი შედეგით მთავრდებოდა?

- დიახ. თუმცა, ყოფილა შემთხვევა, როცა ზოგიერთი ადამიანის მორჩენა გამჭირვებია და ბევრჯერ დამიბარებია, მაგრამ საბოლოოდ, ყველაფერი კარგად დამთავრებულა იმ წმინდანების დახმარებით, რომლებიც მე მამოქმედებენ.

- წინასწარ თუ გრძნობთ მათ გამოჩენას?

- როდი მომაკითხავენ, არასოდეს ვიცი; მოდიან მაშინ, როცა თვითონ ჩათვლიან ამას საჭიროდ. ერთხელ მთელი წელიწადი არ გამოჩენილან, ვიფიქრე - ალბათ რაიმე ვაწყენინე-მეთქი და ლოცვაში ვათენ-ვაღამებდი ტაძარში. როცა მომევლინნენ და ვკითხე – რად დაიგვიანეთ-მეთქი? - ჩვენ, ჩვენი დრო გვაქვსო, - მიპასუხეს. ყოფილა შემთხვევა, ორი-სამი თვით არ გამოჩენილან, ზოგჯერ კი - ყოველდღე მეცხადებიან. ერთხელ, ზუსტად აღარ მახსოვს, რომელ წელს, ღამით ვნახე სიზმარი: კაცი მოვიდა ჩემთნა და მითხრა – გარეთ გამომყევიო, რომ გავედი, - ერთხელ მე დავიყვირებ, სამჯერ შენო, - მითხრა; როცა დავიყვირე და გავჩუმდი, შემომხედა და სამჯრე ხმამაღლა გაიმეორა: "ღვთის საღმრთო, ღვთის საღმრთო, ღვთის საღმრთო, მაისში, მაისში, მაისში", - და გაქრა. იგი თვით მამაღმერთი იყო, ეს კი იმას ნიშნავდა, რომ სოფელს უნდა აეგროვებინა ერთიანად ფქვილი, ღვინო, საკლავი და ტაძართან მიერთმია მისთვის მაისში. მხოლოდ ქალებმა გააკეთეს ეს, მან კი არ მიიღო, განრისხდა და თქვა: მე ჯერ კაცი შევქმენი და სად არიან ისინიო?.. ამას დღემდე ვიმეორებ, ხალხი კი ალბათ სულელად მთვლის...

- მაშინ, როცა თქვენ ამ საქმიანობას ეწეოდით, კომუნისტური ხელისუფლება არ გავიწროებდათ?

- მართლაც, მაშინ, როცა ეკლესია იდევნებოდა, მე ხალხში ღვთის მსახურებას ვქადაგებდი, მაგრამ მიუხედავად ამისა, არანაირი ხელის შეშლა არ მიგრძნია. როცა ტაძრის აშენება დავისახე მიზნად, ამის შესახებ ჩვენი სოფლის იმჟამინდელ თავმჯდომარეს ვუთხარი. ის დამთანხმდა და ყველანაირად ხელიც შემიწყო. უკვე ოთხი შვილის დედა ვიყავი (მეორე ქმართან კიდევ ორი შვილი შემეძინა), ვაჟიშვილის ოჯახში ვცხოვრობდი, რომელსაც შეეშინდა და მთხოვა, ხელი ამეღო ჩემს საქმიანობაზე. არც იმჟამად უკვე აგებულ ტაძარში მევლო და არც მელოცა... გავუნაწყენდი და ხმას აღარ ვცემდი კარგა ხნის მანძილზე. შემდეგ ჩემმა ვაჟმა ავადმყოფობა დაიწყო. როდესაც სენი ძლიერ მოერია, დაემხო ხატების წინ, პატიება სთხოვა და დაჰპირდა, რომ ხელს აღარასოდეს შემიშლიდა, რაც პირნათლად შეასრულა და გამოჯანმრთელდა კიდეც. სულ ეს იყო და ეს - სხვა, ჩემი საქმიანობის საწინააღმდეგო არაფერი გადამხდენია; ხალხიც ჩუმად მომყვებოდა.

- თქვენთან მოსარჩენად მოსული ადამიანების გარდა კიდევ რაზე საუბრობთ ხოლმე წმინდანებთან?

- ვსაუბრობთ ძირითადად მსოფლიოს ამბების შესახებ; ისინი მომავალზე მესაუბრებიან და რაც უთქვამთ, ყველაფერი ნელ-ნელა სრულდება. ისინი ზოგადად ამბობდნენ: ძმა - ძმას არ დაინდობს და ქვეყანა – ქვეყანასო, კაცობრიობა მიაღწევს პროგრესს, რომელიც საზიანოდ დაუბრუნდებაო. აბა დაუკვირდით, თუ ასე არ ხდება.

- თუ ახდა წარსულში მათი წინასწარმეტყველებანი და რას ამბობენ მომავალზე?

- ერთი წლის წინ მითხრეს: ერთ დიდ სახელმწიფოში უამრავი ხალხი დაიღუპება ადამიანის მიზეზითო, რასცა ომი მოჰყვება, კარგა ხანს დაუსრულებელი ომი, რომელსაც კვლავ ბევრი სიცოცხლე შეეწირებაო... აბა, გაიხსენეთ, გასული წლის 11 სექტემბერი... ჩვენს ქვეყანაზე მითხრეს, სტიქიური უბედურება მოხდება. კიდევ მითხრეს, - სექტები მომრავლდება, რაც ხალხის რელიგიურ ცნობიერებას დაემუქრება, თუმცა, თვითონ ხალხივე გაუსწორდება მათო. ისიც მითხრეს, მთავრობა ნელ-ნელა დაიშლება შინააშლილობის გამო... სამომავლოდ კი, რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, - ისინი ამბობენ, რომ მსოფლიოში მხოლოდ ერთი სახელმწიფო დარჩება, რომელსაც ყველა ქვეყანა შეუერთდება და იგი განაგებს ყველას – ეს იქნება ძლიერი და უზარმაზარი სახელმწიფო, რომლის მეშვეობითაც მსოფლიოში მშვიდი, ბედნიერი ცხოვრება დამყარდებაო...

- რადგან სექტებს შეეხეთ, გვითხარით, რას გეუბნებიან რელიგიურ დაჯგუფებებზე?

- ეკლესიისა და სანთლის უარყოფა დაუშვებელია. დაუშვებელია ლოცვის გარეშე ქრისტიანი ადამიანი; სხვაგვარად, ხმას ვერ მიაწვდენ უფალს და თუ მისი მფარველობა არ გექნება, მაშინ განწირული ხარ. ისინი სექტებზე საშინლად რისხდებიან, განსაკუთრებით ასე მომრავლებულ იეღოველებზე და მე, სასტიკად მიკრძალავენ მათთან სიახლოვეს. ამბობენ - აგრესიის გარეშე, მშვიდად უნდა მოგვარდეს ჭეშმარიტი რელიგიის დამყარებაო. თუ საჭირო გახდება და არის კიდეც, დავჯგუფდეთ მართლმადიდებელი ხალხი, შემოვიაროთ ქვეყანა და გავავრცელოთ ქრისტიანული რელიგია ისე, როგორც ეს ერთხელ წმინდა ნინომ გააკეთა. ვაჯობოთ სექტანტებს სიმრავლით და მაშინ ყველაფერი კარგად იქნება, თუ შინ აუღელვებლად ვისხდებით, ისინი დაგვძლევენ და ღმერთმა ნუ ქნას მათი გამარჯვება... ვაი, რომ დავუძლურდი და აღარაფერი შემიძლია, თორემ უწინდელივით ვიქადაგებდი ხალხში ღვთის მსახურებას.

- როგორ უნდა იქცეოდეს ჭეშმარიტი ქრისტიანი, რას მოითხოვენ ისინი?

- ლოცვისას არ შეიძლება ვახსენოთ სიტყვები: "შენი ჭირიმე, უფალო, უფალო, გენაცვალე"; უნდა ვადიდოთ იგი და ლოცვა დავიწყოთ ასე: "დიდება უფალს"... უნდა ვიაროთ ეკლესიაში, დავანთოთ სანთელი და გულწრფელად მოვინანიოთ ყოველგვარი ცოდვა.

- პირადად თქვენთვის, თუ გაუწევიათ წმინდანებს დახმარება?

- ოთხი შვილი და უამრავი შვილიშვილი მყავს, მათი დახმარებითა და მფარველობით ყველანი კარგად მყვანან - ამაზე მეტი რა უნდა მინდოდეს?! რომ არა უფალი ჩვენი, ალბათ ჩემი ძვალიც აღარ იქნებოდა, რადგან გულით ავადმყოფი ვარ და ისინი მაცოცხლებენ. არასოდეს, არც ექიმისთვის მიმიმართავს და რაც წამალი მიმიღია. 87 წელი კი ვიცოცხლე.

- ახლა თუ აგრძელებთ თქვენს საქმიანობას?

- ახლა მოვხუცდი და სიარული მიჭირს, ვინც შესალოცად მოდის, ვღებულობ, მაგრამ ტაძარში ხშირად ვეღარ დავდივარ. რამდენიმე თვეა ხაშურიდან მღვდელი დადის და წირვებს ატარებს. მე მხოლოდ მაშინ დავდივარ ტაძარში, როცა სადღესასწაულო დღეებია, მაგრამ სახლში მაინც ვასრულებ წმინდა წესებს - მაქვს სპეციალური კუთხე, სადაც ყველა წმინდანის ხატი ასვენია და ყოველ დილა-საღამოს, სანთელანთებული ვლოცულობ, როგორც ჩემი ოჯახისთვის, ისე ჩემი ქვეყნისა და საერთოდ, კაცობრიობისათვის.

დიანა ჭანკოტაზე

ჟურნალი "გზა"

#19 9.05.2002