ვაგ­რძე­ლებთ იმ უვა­დო მსჯავ­რდა­დე­ბულ­თა სიის გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბას, რომ­ლე­ბიც თავს უდა­ნა­შა­უ­ლოდ ან ნაკ­ლე­ბად ბრა­ლე­უ­ლად მი­იჩ­ნე­ვენ და დღემ­დე ითხო­ვენ საქ­მე­ე­ბის გა­და­ხედ­ვას. შე­გახ­სე­ნებთ, რომ აღ­ნიშ­ნუ­ლი მა­სა­ლა ასე­ვე უვა­დო მსჯავ­რდა­დე­ბულ­მა, იუ­რის­ტმა და შსს-ს ყო­ფილ­მა ჩი­ნო­სან­მა გი­ორ­გი გე­ლა­ძემ მოგ­ვა­წო­და.

ზუ­რაბ ბრეგ­ვა­ძე, რო­მელ­საც თან­და­ყო­ლი­ლი გუ­ლის მან­კი აქვს, 19 წლის ასაკ­ში და­ა­კა­ვეს ვინ­მე ვე­ვი­ორსკა­ი­ას მკვლე­ლო­ბის­თვის და 1998 წელს აპე­ლა­ცი­ის გა­რე­შე (არ მის­ცეს გა­სა­ჩივ­რე­ბის უფ­ლე­ბა) მი­უ­სა­ჯეს უვა­დოდ თა­ვი­სუფ­ლე­ბის აღ­კვე­თა. ცი­ტა­ტა გა­ნა­ჩე­ნი­დან - "ზუ­რაბ ბრეგ­ვა­ძემ გა­და­წყვი­ტა რა, ფა­რუ­ლად და­უფ­ლე­ბო­და ვე­ვი­ორსკა­ი­ას ქო­ნე­ბას, სწავ­ლობ­და მო­ბი­ნად­რის გა­და­ად­გი­ლე­ბას და როცა ბი­ნის მე­პატ­რო­ნე სახ­ლში არ ეგუ­ლე­ბო­და, ეზოს მხრი­დან ლო­ჯი­ის ღია კა­რი­დან გა­დაძ­რო­მით შე­აღ­წია ბი­ნა­ში მისი გა­ქურდვის მიზ­ნით. ბი­ნა­ში შეღ­წე­ვი­დან რამ­დე­ნი­მე წუთ­ში, ვე­ვი­ორსკა­ია დაბ­რუნ­და და შე­ვი­და ბი­ნა­ში. ზუ­რაბ ბრეგ­ვა­ძემ მხი­ლე­ბი­სა­გან თა­ვის დახ­სნის მიზ­ნით, ვე­ვი­ორსკა­ი­ას თავ­ში პის­ტო­ლე­ტის ტარი ჩა­არ­ტყა". გა­ნა­ჩე­ნი­და­ნაც ნათ­ლად ჩანს, რომ ბრეგ­ვა­ძის გან­ზრახ­ვა იყო ბი­ნის ფა­რუ­ლი გა­ქურდვა და არა მისი და­ყა­ჩა­ღე­ბა ან მოკ­ვლა. ამ მიზ­ნით მან შე­არ­ჩია ის დრო, რო­დე­საც მო­ბი­ნად­რე შინ არ იმ­ყო­ფე­ბო­და, ფა­რუ­ლად შე­აღ­წია ბი­ნა­ში და მა­ში­ნაც კი, რო­დე­საც სახ­ლის პატ­რო­ნი მას მო­უ­ლოდ­ნე­ლად თავს წა­ად­გა, ბრეგ­ვა­ძეს არ გა­ნუზ­რა­ხავს მისი მოკ­ვლა, წი­ნა­აღ­მდეგ შემ­თხვე­ვა­ში, თა­ნარ­სე­ბუ­ლი მა­ყუ­ჩი­ა­ნი პის­ტო­ლე­ტის ტა­რის თავ­ში ჩარ­ტყმის ნაც­ვლად, მას პირ­და­პირ ეს­რო­და და მოკ­ლავ­და. ნა­თე­ლია, რომ ბრეგ­ვა­ძის გან­ზრახ­ვა არ იყო ქა­ლის მოკ­ვლა. სი­ნამ­დვი­ლე­ში აღ­მოჩ­ნდა, რომ ვე­ვი­ორსკა­ია იყო ცე-ერ-უს ყო­ფი­ლი თა­ნამ­შრო­მე­ლი და იმ­ხა­ნად სა­ქარ­თვე­ლო­ში გა­ე­როს ეგი­დით მუ­შა­ობ­და. ეს ქალ­ბა­ტო­ნი კარ­გი სპორ­ტსმე­ნი, ნიჩ­ბო­სა­ნი ყო­ფი­ლა და პის­ტო­ლე­ტის თავ­ში ჩარ­ტყმით არ გა­ი­თი­შა. ბრეგ­ვა­ძე არის უგამ­ხდრე­სი ადა­მი­ა­ნი და ქალ­მა ისე მო­იგ­დო ხელთ, რომ მას ან გა­გუ­დავ­და, ან და­ა­ბამ­და და პო­ლი­ცი­ას ჩა­ა­ბა­რებ­და. ერ­თმა­ნეთს შე­ე­ჭიდ­ნენ. ეს ქალი ახ­რჩობ­და ბრეგ­ვა­ძეს, ყელ­ში წა­უ­ჭი­რა და ამ ხელ­ჩარ­თუ­ლი ბრძო­ლის დროს, შიშს აყო­ლილ­მა ბრეგ­ვა­ძემ რამ­დენ­ჯერ­მე გა­ის­რო­ლა და ქალი მუც­ლის არე­ში დაჭ­რა. მერე იხელ­თა დრო და და­ნა­შა­უ­ლის ად­გი­ლი­დან გა­იქ­ცა. სამ­წუ­ხა­როდ, ვე­ვი­ორსკა­ია გარ­და­იც­ვა­ლა, ბრეგ­ვა­ძეს კი - უვა­დო პა­ტიმ­რო­ბა მი­უ­სა­ჯეს. სიკ­ვდი­ლით დას­ჯა გა­უქ­მე­ბუ­ლი რომ არ ყო­ფი­ლი­ყო, მას აუ­ცი­ლებ­ლად დახ­ვრეტ­დნენ, რა­მე­თუ ცე-ერ-უში არ­სე­ბობს შიდა და­უ­წე­რე­ლი წესი, რომ მათი თა­ნამ­შრომ­ლის მკვლე­ლი აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა მოკ­ვდეს. ბრეგ­ვა­ძე ამ საქ­მე­ზე ჯერ არ იყო და­კა­ვე­ბუ­ლი, როცა ედუ­არდ შე­ვარ­დნა­ძემ გა­ა­კე­თა ამ საქ­მე­ზე გან­ცხა­დე­ბა და მის­თვის უც­ნობ დამ­ნა­შა­ვეს გა­მო­უ­ტა­ნა უვა­დო პა­ტიმ­რო­ბის ვერ­დიქ­ტი. ბრეგ­ვა­ძე მხო­ლოდ იმი­ტომ დარ­ჩა ცო­ცხა­ლი, რომ ცე-ერ-უს გა­მომ­ძი­ებ­ლე­ბი, რომ­ლე­ბიც მის და­კი­თხვებს ეს­წრე­ბოდ­ნენ, ვერ იჯე­რებ­დნენ, რომ ეს ქალი ამ ბიჭს ჰყავ­და მოკ­ლუ­ლი და დრო­თა გან­მავ­ლო­ბა­ში დარ­წმუნ­დნენ, რომ ეს შემ­თხვე­ვი­თო­ბა იყო და არა აგენ­ტის გან­ზრახ მკვლე­ლო­ბა. ნე­ბის­მი­ერ ნორ­მა­ლურ ქვე­ყა­ნა­ში ამ და­ნა­შა­ულს გან­ზრახ მკვლე­ლო­ბად არა­ვინ და­აკ­ვა­ლი­ფი­ცი­რებ­და და 19 წლის ბიჭს უვა­დოს არ მი­უს­ჯი­და.

ვლა­დი­მერ ზა­ზა­ძე უვა­დო სას­ჯელს 2001 წლი­დან იხ­დის და მსჯავ­რდა­დე­ბუ­ლია სს კო­დექ­სის 109-ე მუხ­ლით. იგი მა­მით ქარ­თვე­ლია, დე­დით - რუსი. ზა­ზა­ძე მა­მას­თან, ახალ­ცი­ხე­ში იზ­რდე­ბო­და, სა­ი­და­ნაც გა­იწ­ვი­ეს სა­ვალ­დე­ბუ­ლო სამ­ხედ­რო სამ­სა­ხურ­ში. გახ­სოვთ, ალ­ბათ შე­ვარ­დნა­ძის დრო­ინ­დელ ჯარ­ში საბ­ჭო­თა წყო­ბი­დან მო­ყო­ლე­ბუ­ლი, ე.წ. "დე­დოვ­ში­ნის" პრობ­ლე­მა არ­სე­ბობ­და. ეს ახალ­გაზ­რდა ჯარ­ში აით­ვალ­წუ­ნეს და და­ცინ­ვი­სა და შე­უ­რა­ცხყო­ფის ატა­ნა უხ­დე­ბო­და. ერთ დღე­საც, მჩაგ­ვრე­ლებ­თან შე­ლა­პა­რა­კე­ბა ჩხუბ­ში გა­და­ი­ზარ­და, ზა­ზა­ძემ მათ ხე­ლი­დან ავ­ტო­მა­ტი გა­მოს­ტა­ცა და იმ­სხვერ­პლა ისი­ნი. აშ­კა­რაა სუფ­თა შე­ლა­პა­რა­კე­ბის სა­ფუძ­ველ­ზე იძუ­ლე­ბი­თი თავ­დაც­ვის მიზ­ნით აუ­ცი­ლე­ბე­ლი მო­გე­რი­ე­ბა, მაგ­რამ ამ უპატ­რო­ნოდ დარ­ჩე­ნილ რუს-ქარ­თვე­ლა ბიჭს იმ გა­ნუ­კი­თხა­ო­ბის პე­რი­ოდ­ში ვინ მო­ექ­ცე­ო­და სა­მარ­თლი­ა­ნად? ბა­ლის­ტი­კურ­მა ექ­სპერ­ტი­ზამ და­ად­გი­ნა, რომ ცე­ცხლსას­რო­ლი ია­რა­ღი გა­მო­ყე­ნე­ბუ­ლია პი­რის­პი­რი მი­მარ­თუ­ლე­ბით (ანუ გა­მოს­ტა­ცა და პირ­და­პირ ეს­რო­ლა თავ­დამ­სხმე­ლებს), მაგ­რამ საქ­მის სპე­ცი­ა­ლუ­რად დამ­ძი­მე­ბის მიზ­ნით, გა­მომ­ძი­ე­ბელ­მა და მო­სა­მარ­თლემ ჩა­წე­რეს, თით­ქოს მოკ­ლუ­ლებს ზურ­გის არე­ში ანუ გაქ­ცე­უ­ლე­ბის­თვის ჰქონ­დათ ნას­რო­ლი. ვლა­დი­მე­რის ძმა 1990 წელს და­ი­ღუ­პა სამ­ხედ­რო სამ­სა­ხურ­ში. ეს ადა­მი­ა­ნიც, ფაქ­ტობ­რი­ვად, ამ სამ­სა­ხურ­მა იმ­სხვერ­პლა.

ბად­რი ბეჟა­ნი­ძე უვა­დო სას­ჯელს 2007 წლი­დან იხ­დის, მსჯავ­რდა­დე­ბუ­ლია 109-ე მუხ­ლით, არის უმაღ­ლე­სი გა­ნათ­ლე­ბით და წლე­ბის მან­ძილ­ზე მუ­შა­ობ­და აჭა­რის ავ­ტო­ნო­მი­უ­რი რეს­პუბ­ლი­კის საგ­ზაო-სატ­რან­სპორ­ტო სფე­რო­ში მა­ღალ თა­ნამ­დე­ბო­ბებ­ზე. მისი ვაჟი დღეს­დღე­ო­ბით მსა­ხუ­რობს და სწავ­ლობს თურ­ქე­თის სამ­ხედ­რო აკა­დე­მი­ა­ში ნა­ტოს ჯა­რე­ბის ეგი­დით. 2007 წელს ბად­რიმ თა­ვი­სი ავ­ტო­მან­ქა­ნა 3.000 დო­ლა­რად მიჰ­ყი­და ვინ­მე ან­ზორ თხი­ლაშ­ვილს. მას მყიდ­ველ­მა 1.000 დო­ლა­რი მა­შინ­ვე გა­და­უ­ხა­და, მაგ­რამ დარ­ჩე­ნილ 2.000 დო­ლარ­ზე უარი გა­ნუ­ცხა­და და საქ­მე­ში ჩა­ე­რივ­ნენ არა­კა­ნონ­მორ­ჩი­ლი რე­პუ­ტა­ცი­ის მქო­ნე ვინ­მე თე­მურ და გი­ორ­გი ბეჟა­ნი­ძე­ე­ბი, რო­მელ­თაც ბად­რის­გან და­მა­ტე­ბი­თი თან­ხის გა­მო­ძალ­ვაც მო­ი­სურ­ვეს. ერთ-ერთი ასე­თი და­ძა­ბუ­ლი სა­უბ­რის დროს, ბად­რის თან ახ­ლდა დის­შვი­ლი. კა­მა­თი ჩხუბ­ში გა­და­ი­ზარ­და და ბად­რის რომ არ ევაჟ­კა­ცა და თავ­დამ­სხმე­ლე­ბი მა­თი­ვე ცივი ია­რა­ღით - და­ნით არ მო­ე­გე­რი­ე­ბი­ნა (წა­არ­თვა და დაჭ­რა), ის და მისი დის­შვი­ლიც და­ი­ღუ­პე­ბოდ­ნენ ან ინ­ვა­ლი­დე­ბი დარ­ჩე­ბოდ­ნენ. სამ­წუ­ხა­როდ, მი­ყე­ნე­ბუ­ლი ჭრი­ლო­ბე­ბით თე­მურ და გი­ორ­გი ბეჟა­ნი­ძე­ე­ბი გარ­და­იც­ვალ­ნენ.

გოჩა ზუ­რა­ბი­ა­ნი - უვა­დო სას­ჯელს იხ­დის 2006 წლი­დან სსკ 109-ე მუხ­ლით. მან ურ­თი­ერ­თშე­ლა­პა­რა­კე­ბის სა­ფუძ­ველ­ზე სა­სიკ­ვდი­ლოდ დაჭ­რა კერ­ძო ტაქ­სის მძღო­ლი, რო­მე­ლიც შემ­დეგ გარ­და­იც­ვა­ლა. და­ნა­შა­უ­ლის ად­გი­ლი­დან გო­ჩას არა­ფე­რი გა­უ­ტა­ცია, რაც ავ­ტო­მა­ტუ­რად ყა­ჩა­ღო­ბას, ან ძარ­ცვას გა­მო­რი­ცხავს და ამ­ყა­რებს შე­ლა­პა­რა­კე­ბის ნი­ა­დაგ­ზე არა­წი­ნას­წა­რი გან­ზრახ­ვით მომ­ხდა­რი მკვლე­ლო­ბის არ­გუ­მენტს.

იო­სებ კო­ჩი­ე­ვი უვა­დო სას­ჯელს 2005 წლი­დან სსკ-ს 23-323-ე მუხ­ლით ანუ ტე­რო­რის­ტუ­ლი აქ­ტის თა­ნა­მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის­თვის იხ­დის. სს საქ­მის მა­სა­ლე­ბის მი­ხედ­ვით, მისი თა­ნა­მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა იმით შე­მო­ი­ფარ­გლე­ბა, რომ ის, რო­გორც დე­დით ქარ­თვე­ლი, ქარ­თუ­ლი­სა და ავ­ტო­მან­ქა­ნე­ბის კარ­გი მცოდ­ნე, მე­გობ­რის თხოვ­ნით, თა­ნა­სოფ­ლე­ლებს და­ეხ­მა­რა, თბი­ლის­ში ეყი­დათ ავ­ტო­მან­ქა­ნა, რო­მე­ლიც გარ­კვე­უ­ლი პე­რი­ო­დის შემ­დგომ, სრუ­ლი­ად უცხო პი­რებ­მა გა­მო­ი­ყე­ნეს ქა­ლაქ გორ­ში ტე­რაქ­ტის მო­სა­წყო­ბად (პო­ლი­ცი­ის შე­ნო­ბა აა­ფეთ­ქეს შუ­რის­ძი­ე­ბის მო­ტი­ვით). აღ­ნიშ­ნუ­ლი და­ნა­შა­უ­ლის მო­ნა­წი­ლე­ნი ერ­თხმად აღი­ა­რე­ბენ, რომ ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რი და შემ­სრუ­ლებ­ლე­ბი არი­ან გი­ორ­გი ზა­სა­ე­ვი და გიგო ვა­ლიშ­ვი­ლი. მა­თი­ვე თქმით, კო­ჩი­ე­ვის­თვის არ იყო ცნო­ბი­ლი, თუ რა მიზ­ნით იყო შეს­ყი­დუ­ლი აღ­ნიშ­ნუ­ლი ავ­ტო­მან­ქა­ნა. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, და­ნა­შა­უ­ლის უნებ­ლიე თა­ნა­მო­ნა­წი­ლე ისე­ვე და­სა­ჯეს უვა­დოდ, რო­გორც მისი ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რი და შემ­სრუ­ლე­ბე­ლი.

კობა ეპი­ტაშ­ვი­ლი უვა­დო სას­ჯელს იხ­დის 2008 წლი­დან და მსჯავ­რდა­დე­ბუ­ლია სს კო­დექ­სის 109-ე მუხ­ლით. თბი­ლი­სის მახ­ლობ­ლად მდე­ბა­რე ერთ-ერთ სო­ფელ­ში ორ მე­ზო­ბელს ერ­თმა­ნე­თი ბავ­შვო­ბი­დან უყ­ვარ­დათ, თუმ­ცა მშობ­ლე­ბი, ძი­რი­თა­დად კი გო­გო­ნას მშობ­ლე­ბი მათი ურ­თი­ერ­თო­ბის წი­ნა­აღ­მდე­გი იყ­ვნენ. ქალ-ვაჟი 2006 წელს მა­ინც შე­უღლდა, მაგ­რამ ამან გო­გო­ნას მშობ­ლე­ბის გული მა­ინც ვერ მო­ალ­ბო. სა­სა­მარ­თლო პრო­ცეს­ზეც კი, გო­გოს ძმამ ღიად გა­ნა­ცხა­და, რომ "კობა ეპი­ტაშ­ვი­ლი­სა და ჩვენს ოჯა­ხებს შო­რის, რო­გორც ჩემი დისა და კო­ბას ქორ­წი­ნე­ბის პე­რი­ოდ­ში, ასე­ვე მათი და­შო­რე­ბის შემ­დგო­მაც, და­ძა­ბუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი იყო". გო­გო­ნას დე­დამ იმ­დე­ნი ქნა, რომ ახალ­გაზ­რდე­ბი და­ა­შო­რა ერ­თმა­ნეთს, თუმ­ცა რო­გორც საქ­მის მა­სა­ლე­ბი­დან ჩანს და რო­გორც კო­ბას მე­უღ­ლეც აღი­ა­რებს, ისი­ნი ფა­რუ­ლად მა­ინც გა­ნაგ­რძობ­დნენ ურ­თი­ერ­თო­ბას. ერთ დღეს, როცა კობა თა­ვის მე­უღ­ლეს ფა­რუ­ლად უნდა შეხ­ვედ­რო­და, მათ სახ­ლთან გა­და­ა­წყდა სი­დედრს, რო­მე­ლიც ყო­ველ და­ნახ­ვა­ზე წყევ­ლი­და და ლან­ძღავ­და. არც მას და­უკ­ლია და მათ შო­რის მოხ­და შე­ლა­პა­რა­კე­ბა. მარ­თა­ლია, ერ­თმა­ნეთს ხი­ფა­თის გა­რე­შე და­შორ­დნენ, მაგ­რამ გო­გო­ნა დე­დის ში­შით კო­ბას ვე­ღარ შეხ­ვდა, კობა კი სა­ნა­დი­როდ წა­ვი­და. მთე­ლი ამ დრო­ის გან­მავ­ლო­ბა­ში კობა ცოლს ურე­კავ­და, მაგ­რამ, არ პა­სუ­ხობ­და. ამით შეშ­ფო­თე­ბუ­ლი კობა ნა­დი­რო­ბი­დან პირ­და­პირ ცო­ლის სახ­ლში მი­ვი­და, რათა გა­ე­გო, რა­ტომ არ პა­სუ­ხობ­და ტე­ლე­ფონ­ზე. იმ მიზ­ნით, რომ ყო­ფილ სი­დედრს არ გა­დაჰ­ყრო­და და სკან­და­ლი არ ამ­ტყდა­რი­ყო, ვაჟი თა­ვის მე­უღ­ლეს­თან ერ­თად ეზო­ში მდე­ბა­რე სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში შე­ვი­და სა­სა­უბ­როდ. მათ გეგ­მა­ში ჰქონ­დათ სა­ზღვარ­გა­რეთ ერ­თად გაქ­ცე­ვა. რო­გორც საქ­მის მა­სა­ლე­ბი­დან ჩანს, გო­გოს დე­დას და­უ­ნა­ხავს ეზო­ში შე­მო­სუ­ლი კობა, მან მე­უღ­ლე გა­აღ­ვი­ძა, კო­ბას და ქა­ლიშ­ვილს თავს წა­ად­გნენ და სკან­და­ლი მო­უ­წყეს. ეს და­ვი­და­რა­ბა იმით დამ­თავ­რდა, რომ კო­ბას გა­უ­ვარ­და გა­დაჭ­რი­ლი სა­ნა­დი­რო თოფი და ტყვია სი­მამრს მუ­ცელ­ში მოხ­ვდა. დაჭ­რი­ლი რამ­დე­ნი­მე დღის შემ­დეგ არაკ­ვა­ლი­ფი­ცი­უ­რი მკურ­ნა­ლო­ბის შე­დე­გად გარ­და­იც­ვა­ლა. მომ­ხდა­რით გამ­წა­რე­ბულ­მა კო­ბამ სი­დედრს მი­მარ­თა: ოჯა­ხი და­მინ­გრიე, ეს კაცი ლა­მის მო­მაკ­ვლე­ვი­ნე, ჩემ­თვის ტკი­ვი­ლის მი­ყე­ნე­ბა გსი­ა­მოვ­ნებს? აი, იგ­რძე­ნი, რა არის ტკი­ვი­ლიო, და თო­ფი­დან ფეხ­ში ეს­რო­ლა. ქალი ად­გილ­ზე გარ­და­იც­ვა­ლა (ისე, იშ­ვი­ა­თი შემ­თხვე­ვაა, ფეხ­ში დაჭ­რი­ლი ადა­მი­ა­ნი ად­გილ­ზე გარ­დაც­ვლი­ლი­ყო). კო­ბამ და­ნა­შა­უ­ლი, რა თქმა უნდა, ჩა­ი­დი­ნა, მაგ­რამ მის ქმე­დე­ბა­ში გან­ზრახ მკვლე­ლო­ბის სურ­ვი­ლი და მი­ზა­ნი არ ყო­ფი­ლა. ასე­თი გან­ზრახ­ვა რომ ჰქო­ნო­და, სად­მე ჩა­უ­საფ­რდე­ბო­და სი­დედრ-სი­მამრს. ისი­ნი წყვილს ლან­ძღვა-გი­ნე­ბით რომ არ დას­ხმოდ­ნენ თავს, არც არა­ფე­რი მოხ­დე­ბო­და. მე­ტიც - თავ­ში ან გულ­ში ეს­რო­და, არა - ფეხ­ში. და­სა­ფიქ­რე­ბე­ლია ის მი­ზე­ზე­ბიც, რა­მაც ახალ­გაზ­რდა კაცი ამ მდგო­მა­რე­ო­ბამ­დე მი­იყ­ვა­ნა.

მე - გი­ორ­გი გე­ლა­ძე, შსს-სა და უშიშ­რო­ე­ბის კო­მი­ტე­ტის არა­მოქ­მე­დი თა­ნამ­შრო­მე­ლი მე-18 წე­ლია ვიხ­დი უვა­დო სას­ჯელს აზერ­ბა­ი­ჯა­ნის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე მომ­ხდა­რი და­ნა­შა­უ­ლის­თვის (შე­ლა­პა­რა­კე­ბა მო­მიხ­და აზერ­ბა­ი­ჯა­ნელ­თან და შე­მო­მაკ­ვდა). სსკ-ს, კონ­სტი­ტუ­ცი­ი­სა და სა­ერ­თა­შო­რი­სო კა­ნონ­მდებ­ლო­ბის თა­ნახ­მად, შე­სა­ბა­მი­სი და­ნა­შა­უ­ლის­თვის სას­ჯე­ლის ზომა უნდა გა­ნი­სა­ზღვროს და­ნა­შა­უ­ლის ჩა­დე­ნის პე­რი­ოდ­ში მოქ­მე­დი კა­ნო­ნით. კა­ნონს, რო­მე­ლიც ამ­ძი­მებს სას­ჯელს, უკუ­ძა­ლა არ აქვს, ეს სა­ერ­თა­შო­რი­სოდ აღი­ა­რე­ბუ­ლი იუ­რი­დი­უ­ლი აქ­სი­ო­მაა. ჩემ მი­მართ ინ­კრი­მი­ნი­რე­ბუ­ლი და­ნა­შა­უ­ლის ჩა­დე­ნის პე­რი­ოდ­ში (1997 წლის 28 იან­ვა­რი), არც სა­ქარ­თვე­ლოს და არც აზერ­ბა­ი­ჯა­ნის კა­ნონ­მდებ­ლო­ბა­ში უვა­დოდ თა­ვი­სუფ­ლე­ბის აღ­კვე­თის სას­ჯე­ლის ზომა არ არ­სე­ბობ­და. სას­ჯე­ლის მაქ­სი­მა­ლუ­რი ზღვა­რი შე­მო­ი­ფარ­გლე­ბო­და 15 წლით თა­ვი­სუფ­ლე­ბის აღ­კვე­თით, რაც მო­მი­სა­ჯა კი­დეც ბა­ქოს სა­ქა­ლა­ქო სა­სა­მარ­თლომ, მაგ­რამ იმა­ვე სა­სა­მარ­თლომ იმა­ვე და­ნა­შა­უ­ლის­თვის 1 წლის შემ­დგომ გა­მა­სა­მარ­თლა და მო­მი­სა­ჯა კა­ნონ­მდებ­ლო­ბა­ში 1998 წლის 10 თე­ბერ­ვლი­დან შე­მო­ღე­ბუ­ლი ახა­ლი და უფრო მძი­მე უვა­დო თა­ვი­სუფ­ლე­ბის აღ­კვე­თის სას­ჯე­ლი. 2011 წლის 14 ივ­ლისს, დიდი ბრძო­ლის შემ­დგომ ექ­სტრა­დი­რე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი სა­ქარ­თვე­ლო­ში, რომ­ლის სა­სა­მარ­თლო ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ვალ­დე­ბუ­ლი იყო ბა­ქოს სა­ქა­ლა­ქო სა­სა­მარ­თლოს გა­ნა­ჩე­ნი სა­ქარ­თვე­ლოს კა­ნონ­მდებ­ლო­ბას­თან შე­სა­ბა­მი­სო­ბა­ში მო­ეყ­ვა­ნა. უვა­დო თა­ვი­სუფ­ლე­ბის აღ­კვე­თის სას­ჯე­ლი უნდა შე­ეც­ვა­ლათ 15 წლით თა­ვი­სუფ­ლე­ბის აღ­კვე­თით, რა­მე­თუ უვა­დო სას­ჯე­ლი სა­ქარ­თვე­ლოს კა­ნონ­მდებ­ლო­ბა­ში შე­მო­ი­ღეს 1997 წლის 1-ლი თე­ბერ­ვლი­დან და ამ თა­რი­ღამ­დე სა­ქარ­თვე­ლოს ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე ჩა­დე­ნი­ლი ნე­ბის­მი­ე­რი გან­სა­კუთ­რე­ბით მძი­მე და­ნა­შა­უ­ლის­თვის სას­ჯე­ლის მაქ­სი­მა­ლუ­რი ზომა ინიშ­ნე­ბო­და 15 წლით თა­ვი­სუფ­ლე­ბის აღ­კვე­თით. მე კი ინ­კრი­მი­ნი­რე­ბუ­ლი და­ნა­შა­უ­ლი ბა­ქოს ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე ჩა­დე­ნი­ლი მაქვს 1997 წლის 28 იან­ვარს, ე.ი. სამი დღით ადრე, ვიდ­რე სა­ქარ­თვე­ლოს კა­ნონ­მდებ­ლო­ბა­ში შე­მო­ღე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბო­და უვა­დო თა­ვი­სუფ­ლე­ბის აღ­კვე­თის სას­ჯე­ლი. რო­გორც მი­თხრეს, ეს იყო ადე­იშ­ვილ-ზო­დე­ლა­ვა-კუბ­ლაშ­ვი­ლის დაკ­ვე­თა, ამი­ტო­მაც საქ­მეს გა­ნი­ხი­ლავ­დნენ ისე­თი კი­ლე­რი მო­სა­მარ­თლე­ე­ბი, რო­გო­რე­ბიც არი­ან ნატო ხუ­ჯა­ძე, მაია თეთ­რა­უ­ლი, ომარ ჯორ­ბე­ნა­ძე და მი­ხე­ილ ბე­ბი­აშ­ვი­ლი. მათ რომ კა­ნო­ნის სრუ­ლი დაც­ვით ემოქ­მე­დათ, ჯერ კი­დევ 2011 წლის 13 თე­ბერ­ვალს უნდა გავ­თა­ვი­სუფ­ლე­ბუ­ლი­ყა­ვი სას­ჯე­ლის­გან, არა­და, უკვე მე­სა­მე წე­ლია, უკა­ნო­ნო პა­ტიმ­რო­ბა­ში ვიმ­ყო­ფე­ბი. აზერ­ბა­ი­ჯან­მა ჯიბ­რზე გა­მო­ი­ტა­ნა ასე­თი უკა­ნო­ნო გა­ნა­ჩე­ნი, "ნა­ცი­ო­ნა­ლებ­მა" უსირ­ცხვი­ლოდ და­ტო­ვეს ის ძა­ლა­ში, "ოც­ნე­ბა" კი, სამ­წუ­ხა­როდ, პი­რა­დი მო­ტი­ვე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე არ ჩქა­რობს საქ­მის გა­და­ხედ­ვას.

სს საპ­რო­ცე­სო კო­დექ­სის 259-ე მუხ­ლის თა­ნახ­მად, სა­სა­მარ­თლოს მიერ გა­მო­ტა­ნი­ლი ნე­ბის­მი­ე­რი გა­ნა­ჩე­ნი უნდა იყოს სა­ქარ­თვე­ლოს კა­ნონ­მდებ­ლო­ბას­თან, უპირ­ვე­ლე­სად კი კონ­სტი­ტუ­ცი­ას­თან შე­სა­ბა­მი­სო­ბა­ში, უტყუ­არ მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბა­თა ერ­თობ­ლი­ო­ბით და­სა­ბუ­თე­ბუ­ლი და სა­მარ­თლი­ა­ნი.

ზე­მოთ მოყ­ვა­ნი­ლი გა­ნა­ჩე­ნე­ბი­დან არც ერთი არ არის სა­მარ­თლი­ა­ნი, უტყუ­ა­რად და­სა­ბუ­თე­ბუ­ლი და კა­ნონ­თან შე­სა­ბა­მი­სი. ამ პა­ტიმ­რე­ბის გარ­და, კი­დევ ბევ­რი უვა­დო მსჯავ­რდა­დე­ბუ­ლის საქ­მე­შია შე­უ­სა­ბა­მო­ბა, ურ­თი­ერ­თგა­მომ­რი­ცხა­ვი ფაქ­ტე­ბი ან აშ­კა­რა მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბე­ბი, რომ­ლე­ბიც მათი უდა­ნა­შა­უ­ლო­ბის ან ნაკ­ლე­ბი ბრა­ლის სა­სარ­გებ­ლოდ მე­ტყვე­ლე­ბენ. ყვე­ლა მათ­გან­ზე აქ ვერ მოვ­ყვე­ბი, ან რა აზრი აქვს, როცა პრო­კუ­რა­ტუ­რა ყურს არ იბერ­ტყავს, ხოლო სა­სა­მარ­თლო მხო­ლოდ ჯა­ლა­თე­ბის გა­მარ­თლე­ბით არის და­კა­ვე­ბუ­ლი. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ 83 უვა­დო მსჯავ­რდა­დე­ბუ­ლის გარ­და, ყვე­ლას მი­მართ ჰუ­მა­ნიზ­მი და გულ­მო­წყა­ლე­ბა გა­მო­ავ­ლი­ნა, ჩვენ კი გვე­უბ­ნე­ბი­ან, იმე­დოვ­ნეთ და გვე­ლო­დე­თო. ამას თუ სა­მარ­თლის დამ­კვიდ­რე­ბას ეძა­ხი­ან, მა­შინ სა­მარ­თალ­ზე ძა­ლი­ან უკუღ­მარ­თი წარ­მოდ­გე­ნა ჰქო­ნი­ათ ხე­ლი­სუ­ფალთ.

ნანა ფი­ცხე­ლა­უ­რი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)