გარემოვაჭრეების ბედი თბილისის ახალი მერის ხელშია

1990-იანი წლებიდან მოყოლებული, აღარავის აკვირვებს ხალხი, რომელიც ქუჩაში ყიდის ათასგვარ ნივთს, სასუსნავს და მალფუჭებად პროდუქტებსაც კი.

მართალია, პროდუქციის ასეთი სახით რეალიზაცია ყოველგვარ ნორმებს სცდება, მაგრამ გარემოვაჭრეებს მუშტარი მაინც ჰყავთ და არც თუ მცირერიცხოვანი. არც ამ ადამიანებს დაუწყიათ ქუჩაში ვაჭრობა კარგი ცხოვრების გამო. მათი ამბავი გაჭრილი ვაშლივით ჰგავს ერთმანეთს: ერთ დროს კარგად ცხოვრობდნენ, სამსახურიც ჰქონდათ, მერე ქვეყანა აირია, უმუშევრები დარჩნენ და მათი ოჯახის საარსებო წყაროდ გარევაჭრობა იქცა...

თბილისში გარევაჭრობას თვითმმართველობის შესახებ კანონი კრძალავს, კანონდამრღვევებს კი საპატრულო პოლიცია აკონტროლებს. ამიტომ, დღემდე ხშირად ნახავთ თბილისის ქუჩებში სამართალდამცავებისგან ”აწიოკებულ” გარემოვაჭრეებს. მაგრამ, როგორც კი საპატრულო პოლიცია ტოვებს იქაურობას, ისინი ჯიუტად უბრუნდებოდნენ თავიანთ ”სამუშაო ადგილებს”, რადგან ბევრისთვის ეს ერთადერთი საარსებო წყაროა.

ადგილობრივ არჩევნებამდე ორ თვეზე ნაკლებიღა რჩება. საინტერესოა, როგორი იქნება თბილისის ახალი მერის პოლიტიკა გარევაჭრობის მიმართ. მერობის კანდიდატებს ამ საკითხზე საუბარი ნაადრევად მიაჩნიათ და შესაბამისად, გარემოვაჭრეების ბედი ჯერ კიდევ გაურკვეველი რჩება.

როგორც საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარის მოადგილემ, ზურაბ აბაშიძემ გვითხრა, ეს მუნიციპალური პრობლემაა, რომელიც ადგილობრივმა თვითმმართველობამ და ქალაქის მერიამ უნდა გადაწყვიტოს:

-გარევაჭრობის პრობლემა ჩვენში დღემდე პრობლემად რჩება. ეს ადამიანები თვითდასაქმებულები არიან. რომ ადგე და ჩვეული საქმიანობა ერთი ხელის მოსმით აუკრძალო, ეს კარგს არაფერს მოგვიტანს. ვფიქრობ, რომ ამ საკითხის მოწესრიგება სახელმწიფოს ვალდებულებაა: რაღაც ფორმა უნდა შემუშავდეს იმისათვის, რომ ეს ხალხი ქუჩებში არ იყოს გამოფენილი. ესთეტიკურ მხარეს რომ თავი დავანებოთ, გარევაჭრობა სასურველი არ არის ეკოლოგიური თვალსაზრისით და ადამიანის ჯანმრთელობაზეც უარყოფითად აისახება. მაგალითად: მალფუჭებადი პროდუქტების ქუჩაში გაყიდვა ნამდვილად არ არის მისაღები და სასურველი. იმედი მაქვს, რომ არჩევნების შემდეგ ეს იქნება ერთ-ერთი საკითხი, რომლის მოგვარებითაც თბილისის ახალი მერი იქნება დაკავებული. მე თვითონ სამგორის რაიონის მაჟორიტარი დეპუტატი ვარ, სადაც ეს პრობელმა საკმაოდ მწვავედ დგას, განსაკუთრებით, ვარკეთილის ბაზრობის მიმდებარე ტერიტორიაზე. როდესაც გარემოვაჭრეების გაყვანის საშიშროება დგებოდა, ისინი დახმარებისათვის მე მომმართავდნენ. ცალკე ის ხალხი ჩიოდა, ვინც შიგნით, ბაზარში ვაჭრობს: ხალხი გარეთ უფრო იაფად ყიდულობს ყველაფერს, რაც კომერციული თვალსაზრისით ძალიან გვაზარალებსო... ერთი სიტყვით, გამოუვალი მდგომარეობა იქმნებოდა. ქალაქის ქუჩებში დღესაც იგივე ვითარებაა: გარემოვაჭრეები ისევ დგანან თავიხ ადგილებზე და ვაჭრობენ. ჯერჯერობით ძნელია თქმა, როგორ მოგვარდება ეს საკითხი, თუმცა ფაქტია, რომ გარევაჭრობის ბედი საკანონმდებლო დონეზე ვერ გადაწყდება, ეს პრობლემა მერიამ და ადგილობრივმა ორგანოებმა უნდა მოაგვარონ.

იხილეთ სტატიის გაგრძელება