17
ივლისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
ამერიკული სწრაფი კვების ობიექტი - "კარგი გოგო", ამერიკელი ცოლ-ქმრის, მაკენზი კუკისა და შონ ფრედერიკსის საკუთრებაა და ის, არც მეტი და არც ნაკლები, ოკეანს გაღმა, ორეგონის შტატის ქალაქ პორტლენდში, ერთ-ერთ ხალხმრავალ რაიონში პარკთან მდებარეობს, - იქ, სადაც ადამიანებს შეუძლიათ მოშორდნენ რესტორნებსა და ტიპურ ამერიკულ სწრაფი კვების ობიექტებს, სადაც დასვენება ალტერნატიულ, ჯანსაღ საკვებთან ერთად დაუვიწყარ თავგადასავლად შეიძლება გადაიქცეს.
იდეა საქართველოში გაჩნდა, 2010-2012 წლებში. მაშინ მაკენზი და შონი აშშ-ის მშვიდობის კორპუსის მოხალისეების სტატუსით საქართველოში, კერძოდ - ახალციხეში ცხოვრობდნენ და ცდილობდნენ, იმ საზოგადოების სრულფასოვანი წევრები გამხდარიყვნენ, სადაც განგებამ ცხოვრება არგუნათ. ჩვენ არ გვაკვირვებს, მაგრამ ამერიკელი წყვილისთვის კი ნამდვილად აღმოჩენა იყო მათთვის გაშლილი სუფრებიც და ქართული სტუმართმოყვარეობაც. ერთ მშვენიერ დღეს, მაკენზი კუკმა აღმოაჩინა, რომ მისი მისამართით ყველაზე ხშირად ერთი ფრაზა - "კარგი გოგო" გაისმოდა. ამ ფრაზით ქართველი ქალები მაშინ მიმართავდნენ, როდესაც ამა თუ იმ კერძის რეცეპტით, მისი დამზადების ტექნოლოგიით ინტერესდებოდა. ისე გამოვიდა, რომ იმ ქართული კერძების "საიდუმლო" რეცეპტები ახლა ცოლ-ქმარმა საკუთარ ბიზნესად გადააქცია. ტრადიციული სანელებლების მოხმარების წესიც და დამზადების ტექნოლოგიაც, მეუღლეებმა ქართველი დიასახლისებისგან სრულიად უანგაროდ, დიდი სიხარულით მიიღეს... პირველი საცდელი კერძები აქვე მოამზადეს და შინ, ამერიკაში დახელოვნებულები გაემგზავრნენ.
რა თქმა უნდა, სიშორის გამო ჩვენ ვერ შევაფასებთ იმ კერძების შესაბამისობას ქართულ კერძებთან, რასაც ამერიკელი წყვილი სთავაზობს მომხმარებელს, მაგრამ მონათხრობის მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, ახლა მაკენზი და შონი ორ საქმეს ერთდროულად აკეთებენ - საკუთარ ბიზნესსა და საქართველოს პოპულარიზაციასაც ეწევიან, რომელიც, რა თქმა უნდა, ჩვენი ქვეყნის სიღრმისეულ გაცნობას არ გულისხმობს, - ზედაპირულია, მაგრამ კეთილგანწყობა ნამდვილად არ აკლია. ეს მათი საიტიდანაც ჩანს, სადაც საქართველოს ისტორიაზე, ადათ-წესებსა და სამზარეულოზე უყვებიან მომხმარებელს და ამერიკელი გურმანი ბლოგერების ნაწერებშიც იკითხება. - "სანამ "კარგი გოგო" გამოჩნდებოდა სამხრეთ პორტლენდში, საქართველოზე იმის გარდა, რომ ის რუსეთსა და თურქეთს შორის მდებარეობს, არაფერი ვიცოდით. ჩვენ არ ვიცოდით არაფერი ქვეყანაზე, სადაც საკვები და სტუმართმოყვარეობა ცხოვრების წესია. არც ის ვიცოდით, რომ ქართველებს ცეკვა, სიმღერა, ჭამა-სმა და სადღეგრძელოები უყვართ, არც სუფრის ტრადიციის არსებობის შესახებ გვსმენოდა რამე, სადაც სადღეგრძელოები ყოველ ათ წუთში ერთხელ ისმება და სუფრის წარმატება იმით განისაზღვრება, თუ რამდენ ცარიელ თეფშს დააგროვებ შენ წინ... არ ვიცოდით არაფერი, მაგრამ აი, გავატარეთ ამ ცოლ-ქმართან ერთად დრო, სანამ ისინი ჩვენთვის ტრადიციულ ქართულ პელმენს ამზადებდნენ და მათგან საქართველოს მიმართ დიდი მადლიერებით წამოვედით. სწორედ იმ განწყობით, რომლის შექმნაც ჩაფიქრებული ჰქონდა წყვილს, როდესაც "კარგ გოგოს" აკეთებდა".
"კარგ გოგოში" მენიუ მკაცრად გაწერილია და ის მხოლოდ 5 თავ კერძს გულისხმობს. ხაჭაპურს, ლობიანს, ხინკალს, ნიგვზიან ბადრიჯანსა და გლეხურ სალათას. მენიუს გამრავალფეროვნებას, როგორც ჩანს, ცოლ-ქმარი "საველე პირობებისა" და მცირედით დაკმაყოფილების სურვილის გამო შეელია: - "რასაც ვაკეთებთ, გვირჩევნია, ხარისხიანი იყოს", - ამბობენ ისინი და მომხმარებლისთვის შეთავაზებული კერძების პრეზენტაციას მათთვის გასაგებ ენაზე, საკმაოდ ორიგინალურად ახერხებენ: ხაჭაპური - ანუ ქართული ყველის პური; ლობიანი - ანუ წითელი ლობიოს პური ქონდრით, ხახვითა და ქართული სუნელებით; ხინკალი - ანუ საქონლისა და ღორის ფარშირებული პელმენი, იგივე - "წვნიანი სიხარულის პაკეტი" ქართული სანელებლებით, რომელსაც შავი პილპილი უნდა მიაყაროთ; ზეთში შემწვარი ბადრიჯანი, - რთული არომატებით, ნივრიანი ნიგვზის პიურეში გადახვეული...
ყველა ეს კერძი, გლეხურ სალათთან ერთად, რომელიც ჩვენებური, ნიგვზიანი კიტრისა და პომიდვრის სალათაა, სათითაოდ 6 დოლარი ღირს, 3 დოლარად კი ბორჯომის ხეობიდან ბუნებრივი მინერალური წყლის, "ბორჯომის" შეძენაც შეუძლიათ ამერიკელებს... ამერიკელებსაც და ქართველებსაც, ემიგრანტებს, რომლებიც რაღა თქმა უნდა, ამჩნევენ, რომ ხინკალი მთლად "ისე" ვერ არის მოხვეული, როგორც ეს ქართველებმა ვიცით, მაგრამ მთავარი ხომ ეს არ არის... მთავარი სიყვარულია, რომელიც ამ ამბავში ყველაზე ძვირად ფასობს.
ამიტომაც პასუხობს მაკენზი კუკი ჩვენს შეკითხვებს სიხარულით.
- კიდევ აპირებთ საქართველოში დაბრუნებას?
- რასაკვირველია, დიდი სურვილი გვაქვს, საქართველოში ისევ ჩამოვიდეთ და აუცილებლად ჩამოვალთ კიდეც! ძალიან გვენატრება საქართველო... ოღონდ ჯერ იმის უზრუნველყოფას ვცდილობთ, რომ ჩვენმა კაფე-ჯიხურმა ჩვენ გარეშეც შეძლოს მუშაობა. ამაზე უკვე ვზრუნავთ და იმედია, მომავალი წლისთვის შევძლებთ და საქართველოს ისევ ვესტუმრებით.
- ყველაზე მეტად რა გიბიძგებთ დაბრუნებისკენ?
- საქართველოში ბევრი მეგობარი გვყავს - თანამშრომლები, მასპინძელი ოჯახის წევრები... სხვებიც. მათთან ურთიერთობას ამერიკიდანაც ვაგრძელებთ. ხშირი მიმოწერაც გვაქვს და სკაიპის საშუალებითაც ვსაუბრობთ. ძალიან გვსიამოვნებს, რომ შესაძლებლობა გვაქვს "ფეისბუკზე" მათი სურათებიც დავათვალიეროთ და ვიცოდეთ, როგორ ატარებენ დროს ჩვენი მეგობრები სუფრასთან, როგორ ესწრებიან კონფერენციებს ან როგორია მათი ყოველდღიური ცხოვრება.
- შეგიძლიათ, მითხრათ, რით შეგაყვარათ თავი ჩემმა ქვეყანამ?
- იმდენი სასიამოვნო მოგონება გვაკავშირებს საქართველოსთან, რომ გვიჭირს ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა. ყველაზე ბედნიერი მომენტები კი იმ დროსთან ასოცირდება, როდესაც ერთად ვიკრიბებოდით სუფრასთან, ვსვამდით, სადღეგრძელოებს ვამბობდით და ბევრს ვიცინოდით...
ბევრი რამით მოვიხიბლეთ საქართველოში: რთველითა და ღვინის დაყენების ტექნოლოგიით, ისტორიული ადგილებით. ჩვენ ხომ ბევრი რამე ვნახეთ - ვარძია, ყაზბეგი, გელათი... ძალიან გაგვიმართლა, რომ ამ მშვენიერ ქვეყანაში ორი წელიწადის გატარება მოგვიხდა. მადლიერების გრძნობით ვართ განმსჭვალული ქართველების მიმართ, რომლებიც საოცრად მეგობრულები და სტუმართმოყვარენი იყვნენ. სწორედ ამ სითბომ და სიყვარულმა გახადა საქართველოში ცხოვრების პერიოდი გამორჩეული და განსაკუთრებული.
- რა შეცვალა თქვენს ცხოვრებაში აქ გატარებულმა წლებმა?
- საქართველომ უდავოდ შეცვალა ჩვენი გასტრონომიული გემოვნება. ჩვენ ხომ გვიყვარს ქართული საჭმელები! ოღონდ ეს არაფერი იქნებოდა, რომ არა ის ურთიერთობები, რომელსაც ქართველები განსაკუთრებულ ყურადღებას ანიჭებენ. ქართველები ხომ არასდროს იშურებენ დროს იმისათვის, რომ ფინჯან ყავაზე მეგობრებთან და მეზობლებთან ერთად სასიამოვნოდ გაატარონ დრო.
- გმადლობ, რომ ჩემი ქვეყანა შეიყვარეთ... წარმატებები!
დათო ზვიადაძე
(გამოდის ხუთშაბათობით)
