მსახიობი, რომელსაც მოზარდებმა მადლობა გადაუხადეს

ამჯერად, "გზის" მკითხველების წერილებს მსახიობი დავით ველიჯანაშვილი პასუხობს, რომელმაც ამ "ესემესების" კითხვისას, როგორც თავად აღნიშნა, სიამოვნება მიიღო და იმითაც დაინტერესდა, თუ ვინ არიან ამ წერილების ავტორები.

"მადლობა, რომ უწიგნურებსა და მიმბაძველებს არ გვეძახით"

ბეკუნა, 16 წლის:

"გამარჯობა, ბატონო დავით. ძალიან მომეწონა თქვენი ინტერვიუ. დიდი მადლობა მინდა გადაგიხადოთ იმისთვის, რომ ახალგაზრდა თაობის გესმით და სხვების მსგავსად, უწიგნურებს, მიმბაძველებს და ა.შ. არ გვეძახით. იმედია, ჩვენზე შთაბეჭდილება არასდროს შეგეცვლებათ. ძალიან შემაყვარეთ თავი ამ ინტერვიუთი და მომავალში უფრო მეტად გიგულშემატკივრებთ. წარმატებები მინდა გისურვოთ!"

დავით ველიჯანაშვილი:

- გამარჯობა. დიდი მადლობა გამოხმაურებისთვის. არა მგონია, ოდესმე აზრი შემეცვალოს. ვფიქრობ, ყველა თაობაშია წიგნიერი თუ უწიგნური, კეთილი თუ ბოროტი ადამიანი და ვერასოდეს გავიზიარებ იმ აზრს, რომ "ადრე უფრო კარგი იყო". პირიქით, სულ მგონია, რომ ყოველი ახალი თაობა რაღაცით სჯობს კიდეც ძველს :)).

"ტეხავს" თუ არა "თეთრი ყვავის" ამპლუაში ყოფნა

მარიამი, 18 წლის:

"გამარჯობა. მაქვს პრობლემა და მინდა, ბატონმა დავითმა რჩევა მომცეს. საქმე ის გახლავთ, რომ მშობლებთან ურთიერთობა არ გამომდის. ისინი ძველი გაგების ადამიანები არიან და ჩემი არ ესმით. არასდროს მიშვებენ მეგობრებთან ერთად გასართობად და უფრო მეტიც - თმის შეჭრის უფლებაც კი არ მაქვს. მამა მეუბნება, რომ ქალს თმა შვენის და თუკი შევიჭრი, მის პატივისცემას დავკარგავ... არათუ ჭიპის ან წარბის გახვრეტის უფლებას არ მაძლევენ, ყურებიც კი არ მაქვს გახვრეტილი. მამა ამბობს: გაიზრდები და ამასაც მოესწრები. დედაშენმა სკოლის დამთავრების შემდეგ გაიხვრიტა ყურები, მაგრამ ამით არაფერი დაჰკლებიაო. მოკლედ, თანატოლებს შორის თეთრი ყვავივით ვარ, განსაკუთრებით - ზაფხულში, რადგან როცა გოგონები სკოლას "დაზაგრულები" უბრუნდებიან, მე ჩემი თეთრი კანის წყალობით ყველასგან გამორჩეული ვარ. რატომ? დედას არ მოსწონს "გაშავებული" მკლავები, გულმკერდი და თვითონაც გამუდმებით ჩრდილს აფარებს თავს ან ქოლგით დადის პაპანაქება სიცხეში და სულ ცდილობს, მეც მომიჩრდილოს. შეიძლება, ჩემი პრობლემა სასაცილოა, მაგრამ უკვე ძალიან დავიღალე ამ ყველაფრით. ბატონო დავით, როგორც შეგნებულმა ადამიანმა, მირჩიეთ, როგორ გავაგებინო მშობლებს, რომ ასეთი შეზღუდვები ჩემს ფსიქიკაზე ცუდად მოქმედებს? რომ ჩემი აგრესიულობა, რის გამოც ხშირად წუწუნებენ, ამ ყველაფრიდან გამომდინარეა და ამის მიზეზი ჩემი შეყვარებული არ არის, რომელთან ურთიერთობას ჯერ არ მიკრძალავენ, მაგრამ ალბათ, მალე ამასაც დამიშლიან: ბავშვზე ცუდად მოქმედებსო. მოკლედ, თქვენი გონივრული რჩევის იმედი მაქვს. წინასწარ გიხდით მადლობას!"

დავით ველიჯანაშვილი:

- გამარჯობა. ძალიან ძნელია რაიმე გირჩიო. თაობებს შორის გაუგებრობები მეტ-ნაკლებად, ყოველთვის არსებობს. ვინაიდან ამ შემთხვევაში მშობლების თაობაზე ვსაუბრობთ, გეტყვი, რომ თავის დროზე მსგავს წინააღმდეგობებს (მაგრამ მცირე დოზით) მეც ვაწყდებოდი. ერთი რამ დაიმახსოვრე: მშობლებს შვილისთვის მართლაც, მხოლოდ და მხოლოდ კარგი უნდათ! თუ ამას გაიაზრებ, პროტესტს ნაკლებად აგრესიულად გამოხატავ. იცოდე, კონფლიქტი ვერც კარგ შედეგს მოგიტანს და ვერც სიმშვიდეს ან გამარჯვებას, პირიქით, შეიძლება, ამის გამო დაზარალდე კიდეც. უბრალოდ, მათ სხვანაირად ესმით რაღაცები, სხვანაირი დამოკიდებულება აქვთ ამა თუ იმ საკითხის მიმართ. სცადე და მშობლებს გულახდილად დაელაპარაკე. მათ ბევრი ესაუბრე და აუხსენი, თუ რატომ გინდა ვთქვათ, თმის შეჭრა. ვფიქრობ, ამის შემდეგ გარკვეულ დათმობაზე წამოვლენ, მაგრამ რაღაცები თავადაც უნდა დათმო. "თეთრი ყვავობა" კი ხანდახან სულაც არ "ტეხავს". იფიქრე, რომ მშობლებს სურვილი შეუსრულე და ამიტომაც გიწევს "თეთრყვავობა", სურვილის შესრულება კი ვფიქრობ, ყველას არ შეუძლია. იმით, რომ შენ შეძელი და დედ-მამის გამო "მსხვერპლი გაიღე", უნდა იამაყო. და რაც მთავარია, ეს ყველაფერი დროებითია და მალე ყველაფერი კარგად იქნება. ასე რომ, ძალიანაც ნუ ინერვიულებ :)). წარმატებებს გისურვებ!

"საჭირო დროს უკან დახევა ვაჟკაცების თვისებაა"

მახო:

"გამარჯობა. საერთოდ არ მევასება ჟურნალებში "გამოკვეტება" და ჟურნალისტებისთვის მესიჯების გაგზავნა, მათთვის საკუთარი აზრის თავს მოხვევა, მაგრამ ამჯერად მეც გამიჩნდა სურვილი, თქვენს რესპონდენტს კითხვა დავუსვა: ბატონო დავით, თქვენი ინტერვიუს კითხვით ვისიამოვნე. ბევრისგან განსხვავებით, ზღაპრებს არ ჰყვებით. რას ვგულისხმობ? - თითქმის ყველა ამბობს, რომ წარსულში "ბირჟავიკი" იყო ან "ცუდ ბიჭებს" არ გაურბოდა მაინც, თქვენ კი პირდაპირ აღიარებთ, რომ მათ თავს არიდებდით და ზოგჯერ გაცლა სჯობს ვიღაცასთან უაზროდ შეტაკებას. გაფასებთ, როგორც პიროვნებას. ვფიქრობ, საჭირო დროს უკან დახევა ვაჟკაცების თვისებაა. მიგულეთ თქვენს გულშემატკივრად, თუმცა ვაღიარებ, თქვენი, როგორც მსახიობის კარიერის შესახებ ჩემთვის ბევრი რამ არ არის ცნობილი. პატივისცემით..."

დავით ველიჯანაშვილი:

- მადლობა შეფასებისთვის. იმედი მაქვს, მომავალში ისეთ რამესაც გავაკეთებ, რომ თქვენამდეც მოვიდეს ინფორმაცია ჩემი კარიერის შესახებ :)). ვფიქრობ, ადამიანი ის უნდა იყოს, ვინც სინამდვილეშია. საკუთარი თავისგან სხვა პიროვნების გამოძერწვა საჭირო არ არის.

"მსახიობები თვალში გვეჩხირებიან"

ქეთა, 18 წლის:

"ძალიან კარგი მსახიობი ხართ და გაფასებთ. მაინტერესებს, ეს მსახიობები რატომ გაჟურნალისტდით? ზოგი ტელეეკრანზე გვევლინება როგორც წამყვანი, ვიღაც რადიოს ანიჭებს უპირატესობას... მაგალითად, თქვენც გისმენთ, როგორც ერთ-ერთ რადიოწამყვანს. მე მინდა, მსახიობებს თეატრში, ფილმებში ვხედავდე და არა - ჟურნალისტის ამპლუაში, სადაც ისინი თვალში გვეჩხირებიან და მერე, ამ ადამიანებს, როგორც მსახიობებს, ვეღარ აღვიქვამთ. ისე არ გამიგოთ, თითქოს რაიმეში გადანაშაულებდეთ, მაგრამ ჩემი აზრით, მსახიობმა როლი უნდა ითამაშოს, რადიოსა და ტელევიზიის წამყვანობა კი ჟურნალისტიკაში გარკვეულმა ადამიანებმა უნდა იკისრონ. P.შ. შესაძლოა, არ მეთანხმებით, მაგრამ მინდა, ჩემი აზრი დავაფიქსირო და იმედია, თქვენს რესპონდენტს ეს არ ეწყინება და კითხვაზე ისეთივე გულახდილ პასუხს გამცემს, როგორიც თქვენთვის ინტერვიუს მოცემის დროს იყო".

დავით ველიჯანაშვილი:

- ნაწილობრივ გეთანხმები: თუ მსახიობი პოპულარული გახდა, ვთქვათ, როგორც ტელეგადაცემის ან რომელიმე შოუს წამყვანი, შემდეგ მის მიერ შესრულებული როლი თვალში გეჩხირება და დრო გჭირდება იმის გასააზრებლად თუ დასაჯერებლად, რომ ეს ადამიანი მსახიობია და არა - შოუს წამყვანი. ქართველი მსახიობები "სხვა" საქმეში ძირითადად, შემოსავლის ახალი წყაროს საშოვნელად ერთვებიან. თუმცა, მე რომ მკითხო, მრავალფეროვანი ცხოვრება და სხვადასხვა საქმის კეთება უფრო მეტად საინტერესოა... ის, რომ მსახიობი მხოლოდ თეატრში მუშაობდეს და მთელი თავისი რესურსი და დრო მხოლოდ წარმოდგენებზე მუშაობას მოახმაროს, ეს ფუფუნებაა, ამის საშუალება ყველას არ აქვს.

"როცა როკს ვუსმენ, მეზობლებიც კი კარზე მიკაკუნებენ"

გიჟუა, 17 წლის:

"ჯიგარი ხარ. მადლობა ამ ინტერვიუსთვის. მეც როკი მიყვარს და გამიხარდა, ჩვენი გემოვნება რომ ემთხვევა. მაგარი კაცი ყოფილხარ, რა, მაგრამ მშობლებიც ძალიან მაგრები გყოლია. აი, ჩემებს კი არ ესმით, რატომ უნდა გიყვარდეს როკი და როცა სახლში საყვარელ მუსიკას ვუსმენ, აპროტესტებენ: გამორთე, ვიღაც გადარეულებს ნუ აყვირებო... როცა როკს ვუსმენ, მეზობლებიც კი კარზე მიკაკუნებენ, ხმას დაუწიეო. აღარ ვიცი, რა წყალში ჩავვარდე. ჰოდა, სახლიდან გავრბივარ, მეგობრებთან ერთად ისეთ ადგილას მივდივარ, სადაც საყვარელი მუსიკის მოსმენას და ჩვენებურად გართობას ვერავინ დაგვიშლის, ასეთი ადგილები კი თბილისში მრავლად არის... მოკლედ, იმის თქმა მინდოდა, რომ კარგი კაცი ხარ. P.შ. ყველაფერს ბედი უნდა, რა. რა მოხდება, ჩემს მშობლებსაც რომ ესმოდეთ ჩემი?.."

დავით ველიჯანაშვილი:

- არ დაგიმალავ, ეგ პრობლემა მეც მქონდა. ხშირად მეუბნებოდნენ: ჩაუწიე, გასკდა თავი და ა.შ. მშობლებთან ურთიერთობისას საჭიროა კომპრომისი: ცოტა შენ დათმე, ცოტას - ისინი დათმობენ. და კიდევ, ასეთ დროს საუკეთესო გამოსავალი მუსიკის ყურსასმენების მეშვეობით მოსმენაა :)).

"მე და ნინოს ერთობლივი შემოთავაზებაsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! არ გვაქვს"

ეკუნა:

"ძალიან მომწონდა თქვენი და ნინო მითაიშვილის ტანდემი სერიალში. ცუდია, რომ დაგითხოვეს. მაინტერესებს, მოგწონთ თუ არა "ჩვენი ამბავი"? როგორ შეაფასებთ მასში მონაწილე მსახიობებს (თუ არ უყურებთ, მაშინ რატომ? ამას პროტესტის ნიშნად ხომ არ აკეთებთ?)... თქვენ და ქალბატონ ნინოს ახლა, რეალურ ცხოვრებაში თუ გაქვთ ურთიერთობა და ერთად რაიმე შემოთავაზებაsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! ხომ არ მიგიღიათ რომელიმე რეჟისორისგან?"

დავით ველიჯანაშვილი:

- სერიალზე - "ჩვენი ამბავი" "ღამის შოუს სტუდია" მუშაობს, ამ სტუდიის თანამშრომლებს კი ძალიან დიდ პატივს ვცემ. ისინი ნიჭიერი და კარგი ადამიანები არიან. მსახიობებზე აღარაფერს ვამბობ, უმეტესობა ჩემი ძალიან კარგი მეგობარია, ასე რომ, შეფასებაში ობიექტური ვერ ვიქნები. ამ გუნდს ყოველთვის ვუგულშემატკივრებ, მიუხედავად იმისა, ვიქნები თუ არა მათთან ერთად. არავითარი პროტესტი! "დათხოვნაც" არასწორი სიტყვაა. უბრალოდ, ერთი სერიალი დამთავრდა და მეორე დაიწყო... ამ ეტაპზე, მე და ნინოს ერთობლივი შემოთავაზებაsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! არ გვაქვს. ვატყობ, ყურადღებით ადევნებდით თვალყურს სერიალს ჩვენი მონაწილეობით და ამისთვის მადლობას გიხდი.

"შვილი "მამას" კი არა, "პეპეს" მეძახდა :))

მაცაცო, 15 წლის:

"იცით, ჩემი დაიკო - ნიტა საჯაია დავით ველიჯანაშვილის ფანია. "პეპეს და მის მეგობრებს" ხშირად უყურებდა და ძალიან მოსწონდა. მერე, როცა სერიალში "შუა ქალაქში" ნახა, ამ სერიალსაც დიდის ამბით უყურებდა. ახლა ძალიან აკლიხართ :)). პეპეს როლში ტელევიზიას აღარ დაუბრუნდებით?.. და კიდევ, თქვენი შვილი თუ უყურებდა ამ საბავშვო გადაცემას და როცა ტელეეკრანზე გხედავდათ, როგორი რეაქცია ჰქონდა?"

დავით ველიჯანაშვილი:

- პეპეს როლის მორგება ისევ მომიწევს თუ არა, ამაზე ვერაფერს გეტყვით, რადგან ამ გადაცემის არსებობა-არარსებობას ბევრი ადამიანი წყვეტს... ჩემი შვილი "პეპეს და მის მეგობრებს" ყოველთვის უყურებდა. ერთხელ გადაცემაშიც მივიყვანე და იქ ყოფნისას, "მამას" კი არა, "პეპეს" მეძახდა :)).

"არტისტებზე ინფორმაციის შეგროვებით ვიკლავ წყურვილს"

ციცო დეიდა:

"ბატონო დავით, ძალიან ვისიამოვნე ამ სტატიით და 90-იანებიც გამახსენდა. ჩემი შვილიც როკით იყო გატაცებული და გამუდმებით უკან დავდევდი, რადგან როკერობა საშინელება მეგონა. ვფიქრობდი, რომ შვილს "გამიფუჭებდნენ", ახლა კი ამაზე მეცინება, რადგან დრო გავიდა და როკი მართალია, ისევ უყვარს, მაგრამ უცნაური იმიჯი აღარ ხიბლავს და ისე გამოიყურება, როგორც ყველა ჩვეულებრივი მოქალაქე. ადრე კი დახეული ჯინსები მოსწონდა, თმაც გიჟურად ჰქონდა... ჩემი შვილის ტოლა ხართ და მიხარია, რომ ასეთი პოპულარული ბრძანდებით. მაინტერესებს, რომელ თეატრში მუშაობთ? სერიალის გარდა, რეჟისორები მხატვრულ ფილმებში თუ გიწვევენ ან თუ გითამაშიათ აქამდე? იქნებ დაასახელოთ, რომელ ფილმებში მონაწილეობდით? მადლობელი ვიქნები, თუ "განმანათლებთ". ცნობისთვის, ბავშვობაში მსახიობობაზე ვოცნებობდი, მაგრამ ეს ოცნება რომ ვერ ავიხდინე, ახლა არტისტებზე ინფორმაციის შეგროვებით ვიკლავ წყურვილს :)) და იმედია, გამიგებთ, ამომწურავად მიპასუხებთ ჩემთვის საინტერესო კითხვებზე... წარმატებები, ჩემო საყვარელო ადამიანო. უფალი იყოს შენი შემწე".

დავით ველიჯანაშვილი:

- დღესდღეობით ილიაუნის თეატრში (ადრე რომ თეატრალური სარდაფი ერქვა, ვაკეში) მაქვს სპექტაკ­ლები და აუცილებლად გვეწვიეთ. ის მხატვრული ფილმი, რომელშიც ბოლოს გადამიღეს, ინგლისურენოვანია (ორიგინალში). საქართველოში ამ ფილმის პრემიერა როდის გაიმართება, ამას ვერ გეტყვით. ფილმზე ინფორმაცია შეგიძლიათ მოიძიოთ საიტზე: www.imdb.com თქვენც წარმატებებს გისურვებთ! დიდი მადლობა ამ თბილი წერილის გამოგზავნისთვის!

ლიკა ქაჯაია

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)