ამ­ჯე­რად, "გზის" მკი­თხვე­ლე­ბის წე­რი­ლებს მსა­ხი­ო­ბი და­ვით ვე­ლი­ჯა­ნაშ­ვი­ლი პა­სუ­ხობს, რო­მელ­მაც ამ "ესე­მე­სე­ბის" კი­თხვი­სას, რო­გორც თა­ვად აღ­ნიშ­ნა, სი­ა­მოვ­ნე­ბა მი­ი­ღო და იმი­თაც და­ინ­ტე­რეს­და, თუ ვინ არი­ან ამ წე­რი­ლე­ბის ავ­ტო­რე­ბი.

"მად­ლო­ბა, რომ უწიგ­ნუ­რებ­სა და მიმ­ბაძ­ვე­ლებს არ გვე­ძა­ხით"

ბე­კუ­ნა, 16 წლის:

"გა­მარ­ჯო­ბა, ბა­ტო­ნო და­ვით. ძა­ლი­ან მო­მე­წო­ნა თქვე­ნი ინ­ტერ­ვიუ. დიდი მად­ლო­ბა მინ­და გა­და­გი­ხა­დოთ იმის­თვის, რომ ახალ­გაზ­რდა თა­ო­ბის გეს­მით და სხვე­ბის მსგავ­სად, უწიგ­ნუ­რებს, მიმ­ბაძ­ვე­ლებს და ა.შ. არ გვე­ძა­ხით. იმე­დია, ჩვენ­ზე შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა არას­დროს შე­გეც­ვლე­ბათ. ძა­ლი­ან შე­მაყ­ვა­რეთ თავი ამ ინ­ტერ­ვი­უ­თი და მო­მა­ვალ­ში უფრო მე­ტად გი­გულ­შე­მატ­კივ­რებთ. წარ­მა­ტე­ბე­ბი მინ­და გი­სურ­ვოთ!"

და­ვით ვე­ლი­ჯა­ნაშ­ვი­ლი:

- გა­მარ­ჯო­ბა. დიდი მად­ლო­ბა გა­მოხ­მა­უ­რე­ბის­თვის. არა მგო­ნია, ოდეს­მე აზრი შე­მეც­ვა­ლოს. ვფიქ­რობ, ყვე­ლა თა­ო­ბა­შია წიგ­ნი­ე­რი თუ უწიგ­ნუ­რი, კე­თი­ლი თუ ბო­რო­ტი ადა­მი­ა­ნი და ვე­რა­სო­დეს გა­ვი­ზი­ა­რებ იმ აზრს, რომ "ადრე უფრო კარ­გი იყო". პი­რი­ქით, სულ მგო­ნია, რომ ყო­ვე­ლი ახა­ლი თა­ო­ბა რა­ღა­ცით სჯობს კი­დეც ძველს :)).

"ტე­ხავს" თუ არა "თეთ­რი ყვა­ვის" ამ­პლუ­ა­ში ყოფ­ნა

მა­რი­ა­მი, 18 წლის:

"გა­მარ­ჯო­ბა. მაქვს პრობ­ლე­მა და მინ­და, ბა­ტონ­მა და­ვით­მა რჩე­ვა მომ­ცეს. საქ­მე ის გახ­ლავთ, რომ მშობ­ლებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა არ გა­მომ­დის. ისი­ნი ძვე­ლი გა­გე­ბის ადა­მი­ა­ნე­ბი არი­ან და ჩემი არ ეს­მით. არას­დროს მიშ­ვე­ბენ მე­გობ­რებ­თან ერ­თად გა­სარ­თო­ბად და უფრო მე­ტიც - თმის შეჭ­რის უფ­ლე­ბაც კი არ მაქვს. მამა მე­უბ­ნე­ბა, რომ ქალს თმა შვე­ნის და თუკი შე­ვიჭ­რი, მის პა­ტი­ვის­ცე­მას დავ­კარ­გავ... არა­თუ ჭი­პის ან წარ­ბის გახ­ვრე­ტის უფ­ლე­ბას არ მაძ­ლე­ვენ, ყუ­რე­ბიც კი არ მაქვს გახ­ვრე­ტი­ლი. მამა ამ­ბობს: გა­იზ­რდე­ბი და ამა­საც მო­ეს­წრე­ბი. დე­და­შენ­მა სკო­ლის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ გა­იხვრი­ტა ყუ­რე­ბი, მაგ­რამ ამით არა­ფე­რი დაჰკლე­ბი­აო. მოკ­ლედ, თა­ნა­ტო­ლებს შო­რის თეთ­რი ყვა­ვი­ვით ვარ, გან­სა­კუთ­რე­ბით - ზა­ფხულ­ში, რად­გან როცა გო­გო­ნე­ბი სკო­ლას "და­ზაგ­რუ­ლე­ბი" უბ­რუნ­დე­ბი­ან, მე ჩემი თეთ­რი კა­ნის წყა­ლო­ბით ყვე­ლას­გან გა­მორ­ჩე­უ­ლი ვარ. რა­ტომ? დე­დას არ მოს­წონს "გა­შა­ვე­ბუ­ლი" მკლა­ვე­ბი, გულ­მკერ­დი და თვი­თო­ნაც გა­მუდ­მე­ბით ჩრდილს აფა­რებს თავს ან ქოლ­გით და­დის პა­პა­ნა­ქე­ბა სი­ცხე­ში და სულ ცდი­ლობს, მეც მო­მიჩ­რდი­ლოს. შე­იძ­ლე­ბა, ჩემი პრობ­ლე­მა სა­სა­ცი­ლოა, მაგ­რამ უკვე ძა­ლი­ან და­ვი­ღა­ლე ამ ყვე­ლაფ­რით. ბა­ტო­ნო და­ვით, რო­გორც შეგ­ნე­ბულ­მა ადა­მი­ან­მა, მირ­ჩი­ეთ, რო­გორ გა­ვა­გე­ბი­ნო მშობ­ლებს, რომ ასე­თი შე­ზღუდ­ვე­ბი ჩემს ფსი­ქი­კა­ზე ცუ­დად მოქ­მე­დებს? რომ ჩემი აგ­რე­სი­უ­ლო­ბა, რის გა­მოც ხში­რად წუ­წუ­ნე­ბენ, ამ ყვე­ლაფ­რი­დან გა­მომ­დი­ნა­რეა და ამის მი­ზე­ზი ჩემი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი არ არის, რო­მელ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბას ჯერ არ მიკ­რძა­ლა­ვენ, მაგ­რამ ალ­ბათ, მალე ამა­საც და­მიშ­ლი­ან: ბავ­შვზე ცუ­დად მოქ­მე­დებ­სო. მოკ­ლედ, თქვე­ნი გო­ნივ­რუ­ლი რჩე­ვის იმე­დი მაქვს. წი­ნას­წარ გიხ­დით მად­ლო­ბას!"

და­ვით ვე­ლი­ჯა­ნაშ­ვი­ლი:

- გა­მარ­ჯო­ბა. ძა­ლი­ან ძნე­ლია რა­ი­მე გირ­ჩიო. თა­ო­ბებს შო­რის გა­უ­გებ­რო­ბე­ბი მეტ-ნაკ­ლე­ბად, ყო­ველ­თვის არ­სე­ბობს. ვი­ნა­ი­დან ამ შემ­თხვე­ვა­ში მშობ­ლე­ბის თა­ო­ბა­ზე ვსა­უბ­რობთ, გე­ტყვი, რომ თა­ვის დრო­ზე მსგავს წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბებს (მაგ­რამ მცი­რე დო­ზით) მეც ვა­წყდე­ბო­დი. ერთი რამ და­ი­მახ­სოვ­რე: მშობ­ლებს შვი­ლის­თვის მარ­თლაც, მხო­ლოდ და მხო­ლოდ კარ­გი უნ­დათ! თუ ამას გა­ი­აზ­რებ, პრო­ტესტს ნაკ­ლე­ბად აგ­რე­სი­უ­ლად გა­მო­ხა­ტავ. იცო­დე, კონ­ფლიქ­ტი ვერც კარგ შე­დეგს მო­გი­ტანს და ვერც სიმ­შვი­დეს ან გა­მარ­ჯვე­ბას, პი­რი­ქით, შე­იძ­ლე­ბა, ამის გამო და­ზა­რალ­დე კი­დეც. უბ­რა­ლოდ, მათ სხვა­ნა­ი­რად ეს­მით რა­ღა­ცე­ბი, სხვა­ნა­ი­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა აქვთ ამა თუ იმ სა­კი­თხის მი­მართ. სცა­დე და მშობ­ლებს გუ­ლახ­დი­ლად და­ე­ლა­პა­რა­კე. მათ ბევ­რი ესა­უბ­რე და აუხ­სე­ნი, თუ რა­ტომ გინ­და ვთქვათ, თმის შეჭ­რა. ვფიქ­რობ, ამის შემ­დეგ გარ­კვე­ულ დათ­მო­ბა­ზე წა­მოვ­ლენ, მაგ­რამ რა­ღა­ცე­ბი თა­ვა­დაც უნდა დათ­მო. "თეთ­რი ყვა­ვო­ბა" კი ხან­და­ხან სუ­ლაც არ "ტე­ხავს". იფიქ­რე, რომ მშობ­ლებს სურ­ვი­ლი შე­უს­რუ­ლე და ამი­ტო­მაც გი­წევს "თეთრყვა­ვო­ბა", სურ­ვი­ლის შეს­რუ­ლე­ბა კი ვფიქ­რობ, ყვე­ლას არ შე­უძ­ლია. იმით, რომ შენ შე­ძე­ლი და დედ-მა­მის გამო "მსხვერ­პლი გა­ი­ღე", უნდა ია­მა­ყო. და რაც მთა­ვა­რია, ეს ყვე­ლა­ფე­რი დრო­ე­ბი­თია და მალე ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად იქ­ნე­ბა. ასე რომ, ძა­ლი­ა­ნაც ნუ ინერ­ვი­უ­ლებ :)). წარ­მა­ტე­ბებს გი­სურ­ვებ!

"სა­ჭი­რო დროს უკან და­ხე­ვა ვაჟ­კა­ცე­ბის თვი­სე­ბაა"

მახო:

"გა­მარ­ჯო­ბა. სა­ერ­თოდ არ მე­ვა­სე­ბა ჟურ­ნა­ლებ­ში "გა­მოკ­ვე­ტე­ბა" და ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბის­თვის მე­სი­ჯე­ბის გაგ­ზავ­ნა, მათ­თვის სა­კუ­თა­რი აზ­რის თავს მოხ­ვე­ვა, მაგ­რამ ამ­ჯე­რად მეც გა­მიჩ­ნდა სურ­ვი­ლი, თქვენს რეს­პონ­დენტს კი­თხვა და­ვუს­ვა: ბა­ტო­ნო და­ვით, თქვე­ნი ინ­ტერ­ვი­უს კი­თხვით ვი­სი­ა­მოვ­ნე. ბევ­რის­გან გან­სხვა­ვე­ბით, ზღაპ­რებს არ ჰყვე­ბით. რას ვგუ­ლის­ხმობ? - თით­ქმის ყვე­ლა ამ­ბობს, რომ წარ­სულ­ში "ბირ­ჟა­ვი­კი" იყო ან "ცუდ ბი­ჭებს" არ გა­ურ­ბო­და მა­ინც, თქვენ კი პირ­და­პირ აღი­ა­რებთ, რომ მათ თავს არი­დებ­დით და ზოგ­ჯერ გაც­ლა სჯობს ვი­ღა­ცას­თან უაზ­როდ შე­ტა­კე­ბას. გა­ფა­სებთ, რო­გორც პი­როვ­ნე­ბას. ვფიქ­რობ, სა­ჭი­რო დროს უკან და­ხე­ვა ვაჟ­კა­ცე­ბის თვი­სე­ბაა. მი­გუ­ლეთ თქვენს გულ­შე­მატ­კივ­რად, თუმ­ცა ვა­ღი­ა­რებ, თქვე­ნი, რო­გორც მსა­ხი­ო­ბის კა­რი­ე­რის შე­სა­ხებ ჩემ­თვის ბევ­რი რამ არ არის ცნო­ბი­ლი. პა­ტი­ვის­ცე­მით..."

და­ვით ვე­ლი­ჯა­ნაშ­ვი­ლი:

- მად­ლო­ბა შე­ფა­სე­ბის­თვის. იმე­დი მაქვს, მო­მა­ვალ­ში ისეთ რა­მე­საც გა­ვა­კე­თებ, რომ თქვე­ნამ­დეც მო­ვი­დეს ინ­ფორ­მა­ცია ჩემი კა­რი­ე­რის შე­სა­ხებ :)). ვფიქ­რობ, ადა­მი­ა­ნი ის უნდა იყოს, ვინც სი­ნამ­დვი­ლე­შია. სა­კუ­თა­რი თა­ვის­გან სხვა პი­როვ­ნე­ბის გა­მო­ძერ­წვა სა­ჭი­რო არ არის.

"მსა­ხი­ო­ბე­ბი თვალ­ში გვე­ჩხი­რე­ბი­ან"

ქეთა, 18 წლის:

"ძა­ლი­ან კარ­გი მსა­ხი­ო­ბი ხართ და გა­ფა­სებთ. მა­ინ­ტე­რე­სებს, ეს მსა­ხი­ო­ბე­ბი რა­ტომ გა­ჟურ­ნა­ლის­ტდით? ზოგი ტე­ლე­ეკ­რან­ზე გვევ­ლი­ნე­ბა რო­გორც წამ­ყვა­ნი, ვი­ღაც რა­დი­ოს ანი­ჭებს უპი­რა­ტე­სო­ბას... მა­გა­ლი­თად, თქვენც გის­მენთ, რო­გორც ერთ-ერთ რა­დი­ო­წამ­ყვანს. მე მინ­და, მსა­ხი­ო­ბებს თე­ატ­რში, ფილ­მებ­ში ვხე­დავ­დე და არა - ჟურ­ნა­ლის­ტის ამ­პლუ­ა­ში, სა­დაც ისი­ნი თვალ­ში გვე­ჩხი­რე­ბი­ან და მერე, ამ ადა­მი­ა­ნებს, რო­გორც მსა­ხი­ო­ბებს, ვე­ღარ აღ­ვიქ­ვამთ. ისე არ გა­მი­გოთ, თით­ქოს რა­ი­მე­ში გა­და­ნა­შა­უ­ლებ­დეთ, მაგ­რამ ჩემი აზ­რით, მსა­ხი­ობ­მა როლი უნდა ითა­მა­შოს, რა­დი­ო­სა და ტე­ლე­ვი­ზი­ის წამ­ყვა­ნო­ბა კი ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა­ში გარ­კვე­ულ­მა ადა­მი­ა­ნებ­მა უნდა იკის­რონ. P.შ. შე­საძ­ლოა, არ მე­თან­ხმე­ბით, მაგ­რამ მინ­და, ჩემი აზრი და­ვა­ფიქ­სი­რო და იმე­დია, თქვენს რეს­პონ­დენტს ეს არ ეწყი­ნე­ბა და კი­თხვა­ზე ისე­თი­ვე გუ­ლახ­დილ პა­სუხს გამ­ცემს, რო­გო­რიც თქვენ­თვის ინ­ტერ­ვი­უს მო­ცე­მის დროს იყო".

და­ვით ვე­ლი­ჯა­ნაშ­ვი­ლი:

- ნა­წი­ლობ­რივ გე­თან­ხმე­ბი: თუ მსა­ხი­ო­ბი პო­პუ­ლა­რუ­ლი გახ­და, ვთქვათ, რო­გორც ტე­ლე­გა­და­ცე­მის ან რო­მე­ლი­მე შოუს წამ­ყვა­ნი, შემ­დეგ მის მიერ შეს­რუ­ლე­ბუ­ლი როლი თვალ­ში გე­ჩხი­რე­ბა და დრო გჭირ­დე­ბა იმის გა­სა­აზ­რებ­ლად თუ და­სა­ჯე­რებ­ლად, რომ ეს ადა­მი­ა­ნი მსა­ხი­ო­ბია და არა - შოუს წამ­ყვა­ნი. ქარ­თვე­ლი მსა­ხი­ო­ბე­ბი "სხვა" საქ­მე­ში ძი­რი­თა­დად, შე­მო­სავ­ლის ახა­ლი წყა­როს სა­შოვ­ნე­ლად ერ­თვე­ბი­ან. თუმ­ცა, მე რომ მკი­თხო, მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი ცხოვ­რე­ბა და სხვა­დას­ხვა საქ­მის კე­თე­ბა უფრო მე­ტად სა­ინ­ტე­რე­სოა... ის, რომ მსა­ხი­ო­ბი მხო­ლოდ თე­ატ­რში მუ­შა­ობ­დეს და მთე­ლი თა­ვი­სი რე­სურ­სი და დრო მხო­ლოდ წარ­მოდ­გე­ნებ­ზე მუ­შა­ო­ბას მო­ახ­მა­როს, ეს ფუ­ფუ­ნე­ბაა, ამის სა­შუ­ა­ლე­ბა ყვე­ლას არ აქვს.

"როცა როკს ვუს­მენ, მე­ზობ­ლე­ბიც კი კარ­ზე მი­კა­კუ­ნე­ბენ"

გი­ჟუა, 17 წლის:

"ჯი­გა­რი ხარ. მად­ლო­ბა ამ ინ­ტერ­ვი­უს­თვის. მეც როკი მიყ­ვარს და გა­მი­ხარ­და, ჩვე­ნი გე­მოვ­ნე­ბა რომ ემ­თხვე­ვა. მა­გა­რი კაცი ყო­ფილ­ხარ, რა, მაგ­რამ მშობ­ლე­ბიც ძა­ლი­ან მაგ­რე­ბი გყო­ლია. აი, ჩე­მებს კი არ ეს­მით, რა­ტომ უნდა გიყ­ვარ­დეს როკი და როცა სახ­ლში საყ­ვა­რელ მუ­სი­კას ვუს­მენ, აპ­რო­ტეს­ტე­ბენ: გა­მორ­თე, ვი­ღაც გა­და­რე­უ­ლებს ნუ აყ­ვი­რე­ბო... როცა როკს ვუს­მენ, მე­ზობ­ლე­ბიც კი კარ­ზე მი­კა­კუ­ნე­ბენ, ხმას და­უ­წი­ეო. აღარ ვიცი, რა წყალ­ში ჩავ­ვარ­დე. ჰოდა, სახ­ლი­დან გავ­რბი­ვარ, მე­გობ­რებ­თან ერ­თად ისეთ ად­გი­ლას მივ­დი­ვარ, სა­დაც საყ­ვა­რე­ლი მუ­სი­კის მოს­მე­ნას და ჩვე­ნე­ბუ­რად გარ­თო­ბას ვე­რა­ვინ დაგ­ვიშ­ლის, ასე­თი ად­გი­ლე­ბი კი თბი­ლის­ში მრავ­ლად არის... მოკ­ლედ, იმის თქმა მინ­დო­და, რომ კარ­გი კაცი ხარ. P.შ. ყვე­ლა­ფერს ბედი უნდა, რა. რა მოხ­დე­ბა, ჩემს მშობ­ლებ­საც რომ ეს­მო­დეთ ჩემი?.."

და­ვით ვე­ლი­ჯა­ნაშ­ვი­ლი:

- არ და­გი­მა­ლავ, ეგ პრობ­ლე­მა მეც მქონ­და. ხში­რად მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ: ჩა­უ­წიე, გას­კდა თავი და ა.შ. მშობ­ლებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბი­სას სა­ჭი­როა კომ­პრო­მი­სი: ცოტა შენ დათ­მე, ცო­ტას - ისი­ნი დათ­მო­ბენ. და კი­დევ, ასეთ დროს სა­უ­კე­თე­სო გა­მო­სა­ვა­ლი მუ­სი­კის ყურ­სას­მე­ნე­ბის მეშ­ვე­ო­ბით მოს­მე­ნაა :)).

"მე და ნი­ნოს ერ­თობ­ლი­ვი შე­მო­თა­ვა­ზე­ბაsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! არ გვაქვს"

ეკუ­ნა:

"ძა­ლი­ან მომ­წონ­და თქვე­ნი და ნინო მი­თა­იშ­ვი­ლის ტან­დე­მი სე­რი­ალ­ში. ცუ­დია, რომ და­გი­თხო­ვეს. მა­ინ­ტე­რე­სებს, მოგ­წონთ თუ არა "ჩვე­ნი ამ­ბა­ვი"? რო­გორ შე­ა­ფა­სებთ მას­ში მო­ნა­წი­ლე მსა­ხი­ო­ბებს (თუ არ უყუ­რებთ, მა­შინ რა­ტომ? ამას პრო­ტეს­ტის ნიშ­ნად ხომ არ აკე­თებთ?)... თქვენ და ქალ­ბა­ტონ ნი­ნოს ახლა, რე­ა­ლურ ცხოვ­რე­ბა­ში თუ გაქვთ ურ­თი­ერ­თო­ბა და ერ­თად რა­ი­მე შე­მო­თა­ვა­ზე­ბაsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! ხომ არ მი­გი­ღი­ათ რო­მე­ლი­მე რე­ჟი­სო­რის­გან?"

და­ვით ვე­ლი­ჯა­ნაშ­ვი­ლი:

- სე­რი­ალ­ზე - "ჩვე­ნი ამ­ბა­ვი" "ღა­მის შოუს სტუ­დია" მუ­შა­ობს, ამ სტუ­დი­ის თა­ნამ­შრომ­ლებს კი ძა­ლი­ან დიდ პა­ტივს ვცემ. ისი­ნი ნი­ჭი­ე­რი და კარ­გი ადა­მი­ა­ნე­ბი არი­ან. მსა­ხი­ო­ბებ­ზე აღა­რა­ფერს ვამ­ბობ, უმე­ტე­სო­ბა ჩემი ძა­ლი­ან კარ­გი მე­გო­ბა­რია, ასე რომ, შე­ფა­სე­ბა­ში ობი­ექ­ტუ­რი ვერ ვიქ­ნე­ბი. ამ გუნდს ყო­ველ­თვის ვუ­გულ­შე­მატ­კივ­რებ, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, ვიქ­ნე­ბი თუ არა მათ­თან ერ­თად. არა­ვი­თა­რი პრო­ტეს­ტი! "და­თხოვ­ნაც" არას­წო­რი სი­ტყვაა. უბ­რა­ლოდ, ერთი სე­რი­ა­ლი დამ­თავ­რდა და მე­ო­რე და­ი­წყო... ამ ეტაპ­ზე, მე და ნი­ნოს ერ­თობ­ლი­ვი შე­მო­თა­ვა­ზე­ბაsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! არ გვაქვს. ვა­ტყობ, ყუ­რა­დღე­ბით ადევ­ნებ­დით თვალ­ყურს სე­რი­ალს ჩვე­ნი მო­ნა­წი­ლე­ო­ბით და ამის­თვის მად­ლო­ბას გიხ­დი.

"შვი­ლი "მა­მას" კი არა, "პე­პეს" მე­ძახ­და :))

მა­ცა­ცო, 15 წლის:

"იცით, ჩემი და­ი­კო - ნიტა სა­ჯა­ია და­ვით ვე­ლი­ჯა­ნაშ­ვი­ლის ფა­ნია. "პე­პეს და მის მე­გობ­რებს" ხში­რად უყუ­რებ­და და ძა­ლი­ან მოს­წონ­და. მერე, როცა სე­რი­ალ­ში "შუა ქა­ლაქ­ში" ნახა, ამ სე­რი­ალ­საც დი­დის ამ­ბით უყუ­რებ­და. ახლა ძა­ლი­ან აკ­ლი­ხართ :)). პე­პეს როლ­ში ტე­ლე­ვი­ზი­ას აღარ და­უბ­რუნ­დე­ბით?.. და კი­დევ, თქვე­ნი შვი­ლი თუ უყუ­რებ­და ამ სა­ბავ­შვო გა­და­ცე­მას და როცა ტე­ლე­ეკ­რან­ზე გხე­დავ­დათ, რო­გო­რი რე­აქ­ცია ჰქონ­და?"

და­ვით ვე­ლი­ჯა­ნაშ­ვი­ლი:

- პე­პეს რო­ლის მორ­გე­ბა ისევ მო­მი­წევს თუ არა, ამა­ზე ვე­რა­ფერს გე­ტყვით, რად­გან ამ გა­და­ცე­მის არ­სე­ბო­ბა-არარ­სე­ბო­ბას ბევ­რი ადა­მი­ა­ნი წყვეტს... ჩემი შვი­ლი "პე­პეს და მის მე­გობ­რებს" ყო­ველ­თვის უყუ­რებ­და. ერთხელ გა­და­ცე­მა­შიც მი­ვიყ­ვა­ნე და იქ ყოფ­ნი­სას, "მა­მას" კი არა, "პე­პეს" მე­ძახ­და :)).

"არ­ტის­ტებ­ზე ინ­ფორ­მა­ცი­ის შეგ­რო­ვე­ბით ვიკ­ლავ წყურ­ვილს"

ციცო დე­ი­და:

"ბა­ტო­ნო და­ვით, ძა­ლი­ან ვი­სი­ა­მოვ­ნე ამ სტა­ტი­ით და 90-ია­ნე­ბიც გა­მახ­სენ­და. ჩემი შვი­ლიც რო­კით იყო გა­ტა­ცე­ბუ­ლი და გა­მუდ­მე­ბით უკან დავ­დევ­დი, რად­გან რო­კე­რო­ბა სა­ში­ნე­ლე­ბა მე­გო­ნა. ვფიქ­რობ­დი, რომ შვილს "გა­მი­ფუ­ჭებ­დნენ", ახლა კი ამა­ზე მე­ცი­ნე­ბა, რად­გან დრო გა­ვი­და და როკი მარ­თა­ლია, ისევ უყ­ვარს, მაგ­რამ უც­ნა­უ­რი იმი­ჯი აღარ ხიბ­ლავს და ისე გა­მო­ი­ყუ­რე­ბა, რო­გორც ყვე­ლა ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი მო­ქა­ლა­ქე. ადრე კი და­ხე­უ­ლი ჯინ­სე­ბი მოს­წონ­და, თმაც გი­ჟუ­რად ჰქონ­და... ჩემი შვი­ლის ტოლა ხართ და მი­ხა­რია, რომ ასე­თი პო­პუ­ლა­რუ­ლი ბრძან­დე­ბით. მა­ინ­ტე­რე­სებს, რო­მელ თე­ატ­რში მუ­შა­ობთ? სე­რი­ა­ლის გარ­და, რე­ჟი­სო­რე­ბი მხატ­ვრულ ფილ­მებ­ში თუ გიწ­ვე­ვენ ან თუ გი­თა­მა­ში­ათ აქამ­დე? იქ­ნებ და­ა­სა­ხე­ლოთ, რო­მელ ფილ­მებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ობ­დით? მად­ლო­ბე­ლი ვიქ­ნე­ბი, თუ "გან­მა­ნათ­ლებთ". ცნო­ბის­თვის, ბავ­შვო­ბა­ში მსა­ხი­ო­ბო­ბა­ზე ვოც­ნე­ბობ­დი, მაგ­რამ ეს ოც­ნე­ბა რომ ვერ ავიხ­დი­ნე, ახლა არ­ტის­ტებ­ზე ინ­ფორ­მა­ცი­ის შეგ­რო­ვე­ბით ვიკ­ლავ წყურ­ვილს :)) და იმე­დია, გა­მი­გებთ, ამომ­წუ­რა­ვად მი­პა­სუ­ხებთ ჩემ­თვის სა­ინ­ტე­რე­სო კი­თხვებ­ზე... წარ­მა­ტე­ბე­ბი, ჩემო საყ­ვა­რე­ლო ადა­მი­ა­ნო. უფა­ლი იყოს შენი შემ­წე".

და­ვით ვე­ლი­ჯა­ნაშ­ვი­ლი:

- დღეს­დღე­ო­ბით ილი­ა­უ­ნის თე­ატ­რში (ადრე რომ თე­ატ­რა­ლუ­რი სარ­და­ფი ერ­ქვა, ვა­კე­ში) მაქვს სპექ­ტაკ­ლები და აუ­ცი­ლებ­ლად გვეწ­ვი­ეთ. ის მხატ­ვრუ­ლი ფილ­მი, რო­მელ­შიც ბო­ლოს გა­და­მი­ღეს, ინ­გლი­სუ­რე­ნო­ვა­ნია (ორი­გი­ნალ­ში). სა­ქარ­თვე­ლო­ში ამ ფილ­მის პრე­მი­ე­რა რო­დის გა­ი­მარ­თე­ბა, ამას ვერ გე­ტყვით. ფილმზე ინ­ფორ­მა­ცია შე­გიძ­ლი­ათ მო­ი­ძი­ოთ სა­იტ­ზე: www.imdb.com თქვენც წარ­მა­ტე­ბებს გი­სურ­ვებთ! დიდი მად­ლო­ბა ამ თბი­ლი წე­რი­ლის გა­მოგ­ზავ­ნის­თვის!

ლიკა ქა­ჯა­ია

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)