თბილისში სოკოებივით მომრავლებულ საშაურმეებში რიგები არ ილევა. ზოგან ამ კერძზე ისეთი მოთხოვნაა, რიგში წინასწარაც კი ეწერებიან.
თანამედროვე ცხოვრების რიტმი ადამიანებს სწრაფი კვების ობიექტებისკენ უბიძგებს. მართალია, ასეთი ობიექტები დროის ეკონომიაში გვეხმარება, თუმცა ჩვენს ჯანმრთელობას სერიოზულად ვნებს.
შაურმის შესაწვავი აპარატი სხვადასხვაგვარია, ზოგან ხორცს ელექტროღუმელში წვავენ, ზოგან კი პირდაპირ ბუნებრივი აირის ალზე. ერთ ასეთ საშაურმეს ერთ-ერთ სკოლასთან წავაწყდი. რიგში ბავშვების მთელი არმია იდგა.
"ბუნებრივი აირის წვის დროს ძალიან ბევრი მავნე ნივთიერება გამოიყოფა, მით უმეტეს მაშინ, როდესაც ის ცხიმიან ხორცთან შედის რეაქციაში. რა თქმა უნდა, ასეთი საკვების სისტემატურად მიღება დაუშვებელია. სულ სხვაა, როცა ხორცი შეშაზე იწვება. აირს ათასი მინარევი აქვს, მისი წვის დროს გამოიყოფა CO, რაც ადამიანის ჯანმრთელობისთვის საშიშია", - ამბობს "ყველა სიახლესთან" საუბარში ექიმი ტოქსიკოლოგი ინგა ღვინერია.
როგორც ჩანს შაურმა მხოლოდ ქართული პრობლემა არ არის. ამას სხვადასხვა ქვეყანაში ჩატარებული კვლევებიც მოწმობს. ბრიტანელმა მეცნიერებმა "სწრაფი კვების" მენიუ შეისწავლეს და აღმოაჩინეს, რომ შაურმა მავნე საკვებთა შორის ლიდერობს. გაჯერებულია დიდი რაოდენობით კალორიებითა და ცხიმოვანი მჟავით. მისი კვირაში ორჯერ მიღება კი გულისა და სისხლძარღვთა დაავადებების განვითარების რისკს ზრდის. პორტსმუთის დიეტოლოგიის მთავარი სამედიცინო ფონდის ხელმძღვანელი დენის ტომასი აღნიშნავს, რომ შაურმაში ცხიმის რაოდენობა 1000 კალორიის ეკვივალენტია. "თუ თქვენ კვირაში ორჯერ მიიღებთ ასეთ საკვებს და ამას დაუმატებთ ჩვეულებრივ ყოველდღიურ ულუფას, ეს იმას ნიშნავს, რომ თქვენს ორგანიზმში ნელი მოქმედების ბომბი ჩაირთო", - ამბობს ტომასი.
მარინა გიორგობიანი - გ.ნათაძის სახელობის სანიტარიის, ჰიგიენისა და სამედიცინო ეკოლოგიის სამეცნიერო კვლევითი ინსტიტუტის დირექტორი:
- შაურმის მავნებლობაზე საუბრისას ნაკლებად მნიშვნელოვანია, ხორცი ელექტროღუმელში იწვება თუ აირზე. ამ შემთხვევაში საშიში სრულიად სხვა რამეა. დავიწყოთ იქიდან, რომ დარწმუნებით შემიძლია ვთქვა, არც ერთი ის ობიექტი, რომელიც შაურმას ამზადებს, შემოწმებული არ არის. წესით, უნდა კონტროლდებოდეს, რა სახის ნედლეული შემოდის, ანუ რა წარმოშობის ხორცია და აქვს თუ არა სერტიფიკატი, რომ დაავადებული პირუტყვის ხორცი არ არის.
მეორე საკითხია, რა პირობებში ხდება ამ ხორცის დამუშავება. საინტერესოა, იმ პატარა ოთახში არის თუ არა ხელსაბანი, აქვთ თუ არა საპონი, ხმარობენ კი საერთოდ საპონს? რითი იმშრალებენ ხელს, არის თუ არა მიღწეული და შენარჩუნებული ის ტემპერატურა (80%), რომელზედაც უნდა იწვებოდეს ხორცი. ტემპერატურულ რეჟიმს დიდი მნიშვნელობა აქვს.
ალბათ შეგიმჩნევიათ, რომ შაურმას ყველგან შიშველი ხელებით ამზადებენ, არადა, ხელთათმანები უნდა ეკეთოთ. ეს მარტო შაურმას არ ეხება, უმეტეს შემთხვევაში ასეთ ადგილებში სანიტარიული ნორმები დარღვეულია. მიკვირს, როგორ არის ეს ხალხი ჯანმრთელი? თუმცა რა ჯანმრთელობაზეა ლაპარაკი, როცა ყოველ მეორე კვირას ნახევარ საქართველოს კუჭი აქვს აშლილი.
ამ ყველაფერს უნდა აკონტროლებდეს სახელმწიფო სტრუქტურაში მყოფი ორგანო, რომელსაც სანიტარიული უსაფრთხოებისა და ზედამხედველობის სამსახური ჰქვია, რომელიც, სამწუხაროდ, საქართველოში აღარ არსებობს.
მაკა ქობალია
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)