ფო­ტო­ხე­ლო­ვან იური მე­ჩი­თო­ვის ცხოვ­რე­ბა­ში გა­სუ­ლი კვი­რა სა­ინ­ტე­რე­სო გა­მოდ­გა. კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრის მო­ად­გი­ლედ მის­მა და­ნიშ­ვნამ სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში აზ­რთა სხვა­დას­ხვა­ო­ბა გა­მო­იწ­ვია. ხე­ლო­ვანს კი­დევ ერთხელ გა­უხ­სე­ნეს ვი­დეო, რო­მე­ლიც წე­ლი­წად-ნა­ხევ­რის წინ გა­მოქ­ვეყ­ნდა. ვი­დეო 2011 წელს ფო­ტოჟურ­ნა­ლისტ დი­მიტ­რი ბერ­კუ­ტი­სა და უკ­რა­ი­ნე­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტის ნა­ტა­ლია სახ­ნოს ერ­თობ­ლი­ვი პრო­ექ­ტის ფარ­გლებ­ში ჩა­ი­წე­რა, სა­დაც ბა­ტო­ნი იური აცხა­დებს, რომ ქარ­თვე­ლებ­მა რუ­სე­თის სა­დღეგ­რძე­ლო უნდა შეს­ვან, რომ აჭა­რა სა­ქარ­თვე­ლოს შე­მად­გენ­ლო­ბა­შია. ვი­დე­ო­ში ასე­ვე ჰყვე­ბა ანეკ­დო­ტებს გუ­რუ­ლებ­ზე, მეგ­რე­ლებ­ზე... ბა­ტონ იუ­რის ინ­ტერ­ვი­უს ჩა­სა­წე­რად ახალ თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე და­ნიშ­ვნი­დან მე­ო­რე დღეს კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრო­ში შევ­ხვდით.

- ბა­ტო­ნო იური, რო­გორ მოხ­ვდით "ქარ­თულ ოც­ნე­ბა­ში"?

- ქარ­თულ ოც­ნე­ბა­ში - რო­გორც ცნე­ბა­ში, ყო­ველ­თვის ვი­ყა­ვი, ვფიქ­რობ­დი, რა­ტომ არ უნდა ყო­ფი­ლი­ყო ეს ქვე­ყა­ნა ბედ­ნი­ე­რი, რო­მელ­საც ამ­დე­ნი სა­შუ­ა­ლე­ბა აქვს, წი­ა­ღი­სე­უ­ლი, ბუ­ნე­ბა ხელს გვი­წყობს, ასე­ვე ხალ­ხის ხა­სი­ა­თი. სულ ვოც­ნე­ბობ­დი, რომ ჩემს სამ­შობ­ლო­ში ადა­მი­ა­ნუ­რი ცხოვ­რე­ბა ყო­ფი­ლი­ყო. და­ზა­რა­ლე­ბუ­ლი ვარ, ჩემ­მა სი­ძემ სამ­სა­ხუ­რი რომ ვერ ნახა, ჩემი ორი შვი­ლიშ­ვი­ლი ინ­გლის­ში წა­იყ­ვა­ნა და იქ ცხოვ­რო­ბენ. წელს ორ­ჯერ ვი­ნა­ხუ­ლე, მაგ­რამ ჩემ­თვის ბედ­ნი­ე­რე­ბა იქ­ნე­ბო­და, ახ­ლოს ეცხოვ­რათ. ჩემი ოც­ნე­ბაა, რომ ეს ქვე­ყა­ნა იყოს ბედ­ნი­ე­რი. ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილს არ ვიც­ნობ­დი, სა­ხე­ზეც არ მყავ­და ნა­ნა­ხი, ჩემ­თვის, რო­გორც ფო­ტოგ­რა­ფის­თვის, გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბას დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს. პო­ლი­ტი­კა­ში მისი გა­მო­ჩე­ნის შემ­დეგ რა­ღაც იმე­დი ჩა­მე­სა­ხა.

- თუმ­ცა მა­ნამ­დე პო­ლი­ტი­კურ ფლანგზე არ აქ­ტი­უ­რობ­დით...

- აპო­ლი­ტი­კუ­რი არა­სო­დეს ვყო­ფილ­ვარ. 1992 წელს მე­გობ­რებ­თან ერ­თად "სა­ქარ­თვე­ლოს ხალ­ხის კონ­გრე­სი" შევ­ქმე­ნით. მერე ერთ დროს "ილია ჭავ­ჭა­ვა­ძის სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­შიც" ვი­ყა­ვი. შემ­დეგ ორად გა­იხ­ლი­ჩა. "მო­ქა­ლა­ქე­თა კავ­ში­რი" რომ შე­იქ­მნა, ჩვე­ნი ორ­გა­ნი­ზა­ცია იქ გა­ით­ქვი­ფა და და­ას­რუ­ლა მოღ­ვა­წე­ო­ბა, მაგ­რამ თა­ვი­სი ფუნ­ქცია შე­ას­რუ­ლა. 15 წლი­დან მა­ინ­ტე­რე­სებ­და პო­ლი­ტი­კა, იმა­ზე ცოტა მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, ვიდ­რე ფო­ტოგ­რა­ფია. ჩემი ჰობი რომ ნა­ხოთ, მი­წე­რია, პო­ლი­ტი­კა, ეთ­ნოფ­სი­ქო­ლო­გია და მუ­სი­კა. ყო­ველ­თვის ვინ­ტე­რეს­დე­ბო­დი პო­ლი­ტი­კუ­რი პრო­ცე­სე­ბით. რო­დე­საც ქვე­ყა­ნა­ში და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის ეპო­ქა და­ი­წყო, ლა­მის ყო­ველ­დღე ვი­ღებ­დი ფო­ტო­ებს და მალე გა­და­ვი­ღებ ფილ­მს "სა­ქარ­თვე­ლოს სუ­ბი­ექ­ტუ­რი უახ­ლე­სი ის­ტო­რია 1987-2007 წლამ­დე". ეს იქ­ნე­ბა ჩემი ხედ­ვა, ჩე­მე­ბუ­რად აღვწერ, რას გან­ვიც­დი­დი მა­შინ და რისი მო­ლო­დი­ნი მქონ­და. მინ­და, ის­ტო­რი­კო­სებს წყა­რო და­ვუ­ტო­ვო, ჩემი მო­ნა­ყო­ლი ამ ცხოვ­რე­ბა­ზე.

- რო­გორ მიხ­ვე­დით "ქარ­თულ ოც­ნე­ბამ­დე"?

- მა­ნამ­დეც და მე­რეც ყო­ველ­თვის ვაქ­ტი­უ­რობ­დი სხვა­დას­ხვა თოქ­შო­უ­ში, რაც შე­ე­ხე­ბა ივა­ნიშ­ვილს, მან პი­რა­დად დამ­პა­ტი­ჟა. ერთ დღეს გუ­რამ ოდი­შა­რი­ამ და­მი­რე­კა, მივ­ხვდი, რომ რა­ღაც ხდე­ბო­და. მი­თხრა, ბი­ძი­ნას შენი ნახ­ვა უნ­დაო. მერე მი­ჩუმ­და ეს ამ­ბა­ვი. შემ­დეგ თედო ჯა­ფა­რი­ძემ შე­მახ­სე­ნა. მოხ­და ისე, რომ რე­ზი­დენ­ცი­ა­ში ავე­დი. ჩემი წიგ­ნი ვა­ჩუ­ქე ავ­ტოგ­რა­ფით.

- ფოტო თუ გა­და­უ­ღეთ პირ­ველ შეხ­ვედ­რა­ზე?

- ვერ გავ­ბე­დე. კარ­გად მახ­სოვს, ჩემ გვერ­დით ნი­ნე­ლი იჯდა და მარ­ჯვნივ - ბი­ძი­ნა. ვუ­თხა­რი, უხერ­ხუ­ლია, ეს დიდი ხალ­ხი, ჩემ უკან მე­ო­რე რიგ­ში ის­ხდნენ-მეთ­ქი. არა, იურა, შენ ჩვე­ნი კარ­გი და დიდი სტუ­მა­რი ხარო.

- პარ­ტი­ა­ში რო­დის გა­წევ­რი­ან­დით?

- პარ­ტი­ა­ში რომ გავ­წევ­რი­ა­ნე­ბუ­ლი­ყა­ვი, ახლა პარ­ლა­მენ­ტა­რი ვიქ­ნე­ბო­დი. ერთხელ სო­ზარ­მა და­მი­რე­კა და მი­თხრა, იურა, ჩვენ გვინ­და, შენ იყო პარ­ლა­მენ­ტა­რი და მოდი, სა­ბუ­თე­ბი შე­ავ­სეო. სა­სა­ცი­ლო ის იყო, მხო­ლოდ ერთ კი­თხვა­ზე გა­ვე­ცი და­დე­ბი­თი პა­სუ­ხი, რომ ბინა მქონ­და, და­ნარ­ჩე­ნი - 5000 დო­ლარ­ზე მეტი ღი­რე­ბუ­ლე­ბის მან­ქა­ნა, ბან­კში ან­გა­რი­ში, ყვე­ლა­ფერ­ზე "ზეტი" გა­დავ­ხა­ზე, ძა­ლი­ან სა­სა­ცი­ლო სი­ტუ­ა­ცია იყო. პარ­ტი­ულ გრა­ფა­ში უპარ­ტიო დავ­წე­რე. სი­ა­ში 55-ე ვი­ყა­ვი და ჩემ შემ­დგომ ვინც იყ­ვნენ, ისი­ნიც მოხ­ვდნენ პარ­ლა­მენ­ტში. ჩემ­ზეც ყვე­ლამ იფიქ­რა, რომ დე­პუ­ტა­ტი გავ­ხდი, მაგ­რამ ერთი უც­ნა­უ­რო­ბა მოხ­და. აღ­მოჩ­ნდა, რომ პარ­ლა­მენ­ტში ჯერ შე­დი­ან რა­ღაც ბლო­კით გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლე­ბი და როცა დე­პუ­ტა­ტი აღ­მას­რუ­ლე­ბელ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში გა­და­დის, მისი ჩა­ნაც­ვლე­ბა მი­სი­ვე პარ­ტი­ის მომ­დევ­ნო წევ­რით ხდე­ბა. მა­გა­ლი­თად, "რეს­პუბ­ლი­კე­ლი" პა­ა­ტა ზა­ქა­რე­იშ­ვი­ლი რომ აღ­მას­რუ­ლე­ბელ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში გა­და­ვი­და, მისი ად­გი­ლი გა­თა­ვი­სუფ­ლდა, მაგ­რამ ქვე­ვით მდგო­მი "რეს­პუბ­ლი­კე­ლი" ჩა­ე­ნაც­ვლე­ბა. მე ჩა­ნაც­ვლე­ბის შან­სი არ მქონ­და, რად­გან არც ერთ პარ­ტი­ას არ ვე­კუთ­ვნო­დი. არა­და მთელ მსოფ­ლი­ო­ში გაჟ­ღერ­და, რომ დე­პუ­ტა­ტი გავ­ხდი, მოს­კო­ვი­დან, ამე­რი­კი­დან მი­ლო­ცავ­დნენ. მე ენა­წყლი­ა­ნი კაცი ვარ და ვე­უბ­ნე­ბო­დი, კი, კი, დე­პუ­ტა­ტი გავ­ხდი. ტე­ლე­ვი­ზი­ი­თაც გა­მო­ა­ცხა­დეს. ორი დღე რჩე­ბო­და ქუ­თა­ის­ში წას­ვლამ­დე და ფეხს ვით­რევ­დი, არ მინ­დო­და, ვფიქ­რობ­დი, იმ ხალ­ხთან ერ­თად რო­გორ უნდა დავ­მდგა­რი­ყა­ვი, ვი­საც ადრე პირ­ზე კოც­ნით ვიც­ნობ­დი და ახლა ჩემი პო­ლი­ტი­კუ­რი მო­წი­ნა­აღ­მდე­გე­ე­ბი კი არა, ლა­მის დამ­ნა­შა­ვე­ე­ბი გახ­დნენ. შე­იძ­ლე­ბა ზო­გი­ერ­თი მარ­თლა დამ­ნა­შა­ვე იყოს კა­ნო­ნით და არა ჩემი ბრალ­დე­ბით.

- ეს რო­გორ, თქვე­ნი შეც­დო­მა გა­ე­პა­რა "ქარ­თულ ოც­ნე­ბას"...

- მა­გა­ში ცუდი არა­ფე­რია, იუ­რი­დი­უ­ლი მო­მენ­ტია, უპარ­ტიო მხო­ლოდ მე ვი­ყა­ვი. მე ჩემ­თვის შე­ვი­ნარ­ჩუ­ნე უპარ­ტი­ო­ბა, რო­გორც თა­ვი­სუფ­ლე­ბა, სულ მე­ში­ნო­და გუნ­დუ­რი თა­მა­შის, რო­დე­საც ნა­ცი­ო­ნა­ლებს ვუ­ყუ­რებ­დი და ყვე­ლა ერთი და იმა­ვე ტექ­სტე­ბით ლა­პა­რა­კობ­და, ამა­ზე ცუდი ცხოვ­რე­ბა­ში არა­ფე­რი მი­ნა­ხავს. მე მინ­დო­და ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც ჩემი აზრი მექ­ნე­ბო­და. ეს გახ­და მი­ზე­ზი, რომ დე­პუ­ტა­ტი ვერ გავ­ხდი, მაგ­რამ სა­ნამ ეს მოხ­დე­ბო­და, გუ­რა­მის­გან შე­თა­ვა­ზე­ბა მი­ვი­ღე, მა­შინ ჯერ კი­დევ არ ვი­ცო­დი, რომ პარ­ლა­მენ­ტში არ ვიქ­ნე­ბო­დი. მი­თხრა, იურა, იქ­ნებ ჩემ­თან მოხ­ვი­დე მი­ნის­ტრის მო­ად­გი­ლედ და და­მეხ­მა­როო. ვუ­თხა­რი, რომ სა­კა­ნონ­მდებ­ლო საქ­მი­ა­ნო­ბა­ში მინ­დო­და მუ­შა­ო­ბა, სა­გა­რეო საქ­მე­თა კო­მი­ტეტ­ში, სხვა იდე­ე­ბი მქონ­და.

- ბა­ტონ გუ­რამს უამ­რა­ვი წე­რი­ლი გა­უგ­ზავ­ნეს, სა­დაც სხვა­დას­ხვა პერ­სო­ნა­ზე სთხოვ­დნენ, მო­ად­გი­ლედ და­ე­ნიშ­ნა, თუ არ ვცდე­ბი, თქვენ­ზე არც ერთი თხოვ­ნა არ მის­ვლია.

- არა, მე მის­თვის წე­რი­ლი არ გა­მიგ­ზავ­ნია და არც მხარ­დამ­ჭე­რე­ბი მყავ­და. ეს იყო გუ­რა­მის სურ­ვი­ლი. ვუ­თხა­რი, რო­გორ გა­მო­გად­გე­ბი, თა­ვი­სუ­ფა­ლი, გიჟი კაცი ვარ, მაგ­რამ რა­ღაც ორ­გა­ნი­ზა­ცი­უ­ლი ნიჭი კი მაქვს-მეთ­ქი მერე მი­თხრა, "სივი" და­მი­წე­რე, მა­ინც შევ­ხე­და­ვო. "სივი" რომ დავ­წე­რე, ვი­ფიქ­რე, ამ­დე­ნი საქ­მე თუ გა­მი­კე­თე­ბია, რა­ტომ ვარ ასე ჩუ­მად-მეთ­ქი (იცი­ნის). გუ­რამ­მა რომ წა­ი­კი­თხა, შენ რა მა­გა­რი კაცი ხარო, მი­თხრა. მაგ­რამ უხერ­ხულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ვარ, ბევ­რი ადა­მი­ა­ნი, ვი­საც მი­აჩ­ნია, რომ ამ საქ­მის­თვის გა­მოდ­გე­ბო­და, შე­იძ­ლე­ბა გაწ­ბილ­დეს და ჩემ­ზე აუგი თქვას.

- რო­გორ ფიქ­რობთ, რა ნა­ბი­ჯე­ბი უნდა გა­და­იდ­გას დღეს კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრო­ში?

- ძა­ლი­ან კარ­გი გუნ­დი შე­იკ­რი­ბა, იმ გო­გო­ნებს არ ვიც­ნობ­დი და პირ­ვე­ლად წარ­დგე­ნი­სას შევ­ხვდი. კარ­გი გო­გო­ნე­ბი არი­ან, ბევ­რი საქ­მე უკე­თე­ბი­ათ, მაგ­რამ მეც პრაქ­ტი­კუ­ლი ჭკუა მაქვს, კი­ნოს­ტუ­დი­ას­თან ახ­ლოს ვი­ყა­ვი, ძა­ლი­ან მიყ­ვარს თე­ატ­რი. ავ­ტო­რი­ტე­ტი მაქვს სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში. პორ­ტრე­ტის ხე­ლო­ვა­ნი ვარ და ხალ­ხთან ურ­თი­ერ­თო­ბა ვიცი. შე­მიძ­ლია და­პი­რის­პი­რე­ბუ­ლი მხა­რე­ე­ბის შე­რი­გე­ბა.

- თქვენ შე­სა­ხებ სკან­და­ლუ­რი ვი­დე­ოს გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბის შემ­დეგ ანეკ­დო­ტებს კი­დევ ჰყვე­ბით?

- უნდა მოვ­ყვე, აბა, ამა­ში მკრე­ხე­ლურს ვე­რა­ფერს ვხე­დავ, კი­დევ კარ­გი, კა­ნონ­მდებ­ლო­ბა ერ­თმა­ნეთ­ზე ანეკ­დო­ტე­ბის მო­ყო­ლას არ გვიკ­რძა­ლავს. ვინც ეს ვი­დეო ნახა, ხელ­ზე და­იხ­ვია და ატ­რი­ა­ლებს, ეს არის სა­გან­გე­ბოდ გა­კე­თე­ბუ­ლი შავი პი­ა­რის­თვის. ეს ვი­დეო წე­ლი­წად-ნა­ხე­ვა­რია ინ­ტერ­ნეტ­ში დევს, ჩემი სურ­ვი­ლით არ ატ­ვირ­თუ­ლა.

- ვინ გა­და­გი­ღოთ ეს ვი­დეო?

- დიმა ბერ­კუტ­მა, რო­მე­ლიც მო­იყ­ვა­ნა ქალ­ბა­ტონ­მა ნა­ტა­ლი­ამ. აქ ცხოვ­რობს, ჟურ­ნა­ლის­ტობს, რა­ღაც სი­სუ­ლე­ლე­ებს ლა­პა­რა­კობს, რომ არა­ვის უყ­ვარს მეგ­რე­ლე­ბი. მე პი­რი­ქით ვუ­თხა­რი, სა­ინ­ტე­რე­სო ხალ­ხია, ენერ­გი­უ­ლი, სექ­სუ­ა­ლუ­რი, ბევრ წი­წა­კას ჭა­მენ-მეთ­ქი. ეს ხომ მეც­ნი­ე­რუ­ლი დონე არ არის, სამ­ზა­რე­უ­ლოს დო­ნეა. ამ დო­ნის იყო, რო­ბი­კო სტუ­რუ­ამ რომ თქვა ცნო­ბი­ლი ფრა­ზა. ჟურ­ნა­ლის­ტმა ჰკი­თხა, რა­ტომ ეპყრო­ბა ქარ­თვე­ლებს ასე სა­ა­კაშ­ვი­ლიო და რა ქნას, სო­მე­ხი­აო. რო­ბერტ სტუ­რუ­ას რომ არ­მე­ნო­ფო­ბია ან რო­მე­ლი­მე ფო­ბია და­აბ­რა­ლო, უგუ­ნუ­რი უნდა იყო. გა­სა­გე­ბია, რომ ინ­ფორ­მა­ცი­უ­ლი სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბი გვაქვს, მიკრო­ფო­ნე­ბი, ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბი არი­ან ჩა­საფ­რე­ბუ­ლი. რო­დე­საც ეს ვი­დეო ვნა­ხე, კრი­მი­ნა­ლი ვე­რა­ფე­რი და­ვი­ნა­ხე და ახ­ლაც ვერ ვხე­დავ. სა­ინ­ტე­რე­სო იყო, რო­დე­საც აჭა­რის ფე­ნო­მენს ვუხ­სნი­დი, ვამ­ბობ­დი, რომ მუს­ლი­მა­ნე­ბი არი­ან, იმი­ტომ, რომ 300 წელი თურ­ქე­თის ხელ­ში იყ­ვნენ და იქვე ვუხ­სნი ადა­მი­ანს, რო­მე­ლიც აზ­რზე არ არის სა­ქარ­თვე­ლო­ზე და ვე­უბ­ნე­ბი, რომ ყვე­ლა ქარ­თველ­მა ორ­ჯერ უნდა და­ლი­ოს რუ­სე­თის იმ­პე­რი­ის სა­დღეგ­რძე­ლო, თან იმ­პე­რი­ის, პუ­ტი­ნის რუ­სეთს ხომ არ ვამ­ბობ. რუ­სე­თის იმ­პე­რი­ამ ორი სის­ხლისმღვრე­ლი ბრძო­ლა ჩა­ა­ტა­რა, რომ აჭა­რა და­ებ­რუ­ნე­ბი­ნა. გა­სა­გე­ბია, თა­ვის­თვის აბ­რუ­ნებ­და, თა­ვის იმ­პე­რი­ას აერ­თებ­და, მაგ­რამ სა­ბო­ლოო ჯამ­ში ჩვენ ხომ შე­მოგ­ვრჩა?! ეს არის იუ­მო­რით ნათ­ქვა­მი და ამა­ზე გა­მო­კი­დე­ბა რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა?..

- ბა­ტონ მი­ნისტრს რა რე­აქ­ცია ჰქონ­და?

- მი­ცავს ყო­ვე­ლი ფე­ხის ნა­ბიჯ­ზე. თა­ვის მარ­თლე­ბის პრო­ცეს­ში არ ვარ, არ ვამ­ბობ, რომ რა­ი­მე ცუდი ვთქვი. კი­დევ ერთხელ ვი­მე­ო­რებ, რომ ანეკ­დო­ტი არ უნდა იყოს გან­ხი­ლუ­ლი, რო­გორც მეც­ნი­ე­რუ­ლი მოხ­სე­ნე­ბა. რო­დე­საც გუ­რუ­ლებ­ზე ანეკ­დოტს ვყვე­ბი, "გუ­რულს ეკი­თხე­ბი­ან, გუ­რუ­ლი ხარო, გუ­რუ­ლი ვარ, მაგ­რამ ნამ­კურ­ნა­ლე­ვიო", ეს რომ ადა­მი­ანს ეწყი­ნე­ბა, მა­შინ ის გუ­რუ­ლი არ არის. მე და სოსო ჯაჭვლი­ა­ნი მე­ზობ­ლე­ბი ვართ და რო­დე­საც ვხვდე­ბით, სვა­ნურ ანეკ­დო­ტებს ვუ­ზი­ა­რებთ ერ­თმა­ნეთს. ისიც და­მაბ­რა­ლეს, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს და­ქუც­მა­ცე­ბას ვემ­სა­ხუ­რე­ბი. მე ვამ­ბობ­დი, რომ რუ­სე­თის იმ­პე­რი­ის დროს რუ­სე­ბი მეგ­რე­ლებს ქარ­თვე­ლე­ბის­გან გან­სხვა­ვე­ბულ ერად თვლიდ­ნენ. ასე იყო, მეგ­რულ სკო­ლას ხსნიდ­ნენ იმ დროს და მე რა შუ­ა­ში ვარ, კაცო... სიყ­ვა­რუ­ლით არის ყვე­ლა­ფე­რი ნათ­ქვა­მი, და ვინ­მე თუ დამ­წა­მებს, რომ ადა­მი­ა­ნი არ მიყ­ვარს, სა­სა­ცი­ლოა.

- წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნოდ ქსე­ნო­ფო­ბი­ამ ცუდი ფორ­მე­ბი მი­ი­ღო...

- ზუ­რაბ ჟვა­ნია მე­უბ­ნე­ბო­და, იურა, სი­ა­ში ჩაგ­სვამ და პარ­ლა­მენ­ტა­რი გახ­დე­ბიო. ვუ­თხა­რი, ზურა, არა, ჩემო ძმაო, არ მინ­და-მეთ­ქი. ერთხელ მი­თხრა კი­დეც, სომ­ხებ­ზე ამ­დენს რომ ლა­პა­რა­კო­ბენ, რა­ტომ ხმას არ იღე­ბო. ვუ­თხა­რი, შენ შე­იძ­ლე­ბა არ იცი, სომ­ხურ ქურ­ქში არ ყო­ფილ­ხარ, არის აქ არ­მე­ნო­ფო­ბია და რა ვქნათ-მეთ­ქი... არ უნდა ქარ­თულ ეროვ­ნულ სხე­ულს, აღი­ა­როს, რომ რა­ღა­ცა­ში არა­ტო­ლე­რან­ტია, მაგ­რამ სი­მარ­თლეს ვერ გა­ექ­ცე­ვი. იმი­ტომ იყე­ნებ­დნენ ჟვა­ნი­ას წი­ნა­აღ­მდეგ, მიშა მა­ინც სო­მე­ხი უნდა ყო­ფი­ლი­ყო, სხვა­ნა­ი­რად ცუდი ვერ იქ­ნე­ბო­და, ქარ­თვე­ლი ცუდი არ არ­სე­ბობს, ხომ იცით (იცი­ნის). სე­რი­ო­ზუ­ლად რომ მი­უდ­გე ამას, უნდა გა­გიჟ­დე, სხვაც უნდა გა­ა­გი­ჟო და ვი­ღაც უნდა შე­მო­გაკ­ვდეს.

- ალ­ბათ ამ სკან­და­ლის შემ­დეგ ბევ­რმა და­გი­რე­კათ...

- ეს უნდა ვთქვა... ჩემ­მა კარ­გმა მე­გო­ბარ­მა, სო­ლი­კომ და­მი­რე­კა. ფან­ტას­ტი­კუ­რი ადა­მი­ა­ნია, ზვი­ად გამ­სა­ხურ­დი­ა­ზე შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი, ჩვენ ამით გან­ვსხვავ­დე­ბით, მე ზვი­ად­ზე კი არა, არა­ვის­ზე შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი არ ვარ. მე ლა­მა­ზი ქალი მიყ­ვარს. სო­ლი­კომ სა­ში­ნე­ლი სი­ტყვე­ბი მი­თხრა და და­მა­ბა­რა­ლა, თით­ქოს მე იმა­ზე ვმუ­შა­ობ, რომ ჩვე­ნი ერი გა­იხ­ლი­ჩოს.

- ალ­ბათ გა­მამ­ხნე­ვე­ბე­ლი ზა­რე­ბიც იქ­ნე­ბო­და...

- უამ­რა­ვი ხალ­ხი მი­რე­კავს და მამ­ხნე­ვებს, მე­უბ­ნე­ბი­ან, იურა, და­ი­კი­დე, გულ­ზე მო­გეშ­ვე­ბაო - კა­ხუ­რი გა­მო­ნათ­ქვა­მია (იცი­ნის).

ნინო გი­გიშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)

ასე­ვე იხი­ლეთ: რას სა­უბ­რობს იური მე­ჩი­თო­ვი მეგ­რე­ლებ­ზე, გუ­რუ­ლებ­ზე და აჭარ­ლებ­ზე?