"ვან­გას მას­თან მი­სუ­ლი ერთ-ერთი ქარ­თვე­ლი პრო­ფე­სო­რის­თვის უთ­ქვამს: ჩემ­თან რა­ტომ მო­დი­ხართ? სა­ქარ­თვე­ლო­ში გყავთ ქალი, - ლალა, ლილე, ლალუ, - ასე­თი ბგე­რე­ბის­გან შედ­გე­ბა მისი სა­ხე­ლი, რო­მე­ლიც ახლა ერთ პა­ტა­რა სახ­ლში ცხოვ­რობს, არა­და, მთა­ზე, დიდ სა­სახ­ლე­ში უნდა იყოს და­ბი­ნა­ვე­ბუ­ლი", - ამ­ბობს და­ვით კვირ­კვე­ლია, რო­მელ­საც ქარ­თველ წი­ნას­წარ­მე­ტყველ ლელა კა­კუ­ლი­ას­თან უკვე 15 წელ­ზე მე­ტია ყო­ველ­დღი­უ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა აქვს, რა­საც თა­ვად ღმერ­თის დიდ სა­ჩუქ­რად მი­იჩ­ნევს. ის არა მარ­ტო მისი პი­რა­დი დაც­ვა, წი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლის ნდო­ბით აღ­ჭურ­ვი­ლი პი­რია. რო­დე­საც ბა­ტონ და­ვითს სა­კუ­თა­რი თა­ვის წარ­დგე­ნა ვთხო­ვეთ, სა­უ­ბა­რი ასე და­ი­წყო:

- მეგ­რე­ლი ვარ დე­დით და მა­მით, - ეს ჩემ­თვის უმ­თავ­რე­სი რამ არის და მგო­ნი, ამით ყვე­ლა­ფე­რია ნათ­ქვა­მი! მყავს მე­უღ­ლე - ნატო ტა­ბა­ტა­ძე, ორი მცი­რე­წლო­ვა­ნი შვი­ლი, - ნინო და გი­ორ­გი (სკო­ლის მოს­წავ­ლე­ე­ბი). ქალ­ბა­ტონ­თან 15 წე­ლი­წად­ზე მე­ტია, რაც ვმუ­შა­ობ.

- რო­გორ აღ­მოჩ­ნდით ქალ­ბა­ტონ ლე­ლას სამ­სა­ხურ­ში?

- მა­ნამ­დე ერთ-ერთი ცნო­ბი­ლი კა­ზი­ნოს დაც­ვა­ში ვმუ­შა­ობ­დი, სა­დაც ებ­რა­ე­ლე­ბი ის­რა­ე­ლი­დან ხში­რად სტუმ­რობ­დნენ ხოლ­მე. მო­რი­გი ჩა­მოს­ვლი­სას მი­თხრეს, რომ ლელა კა­კუ­ლი­ას­თან უნდა წა­სუ­ლიყ­ვნენ და მან­ქა­ნით მე უნდა მოვმსა­ხუ­რე­ბო­დი. მა­შინ ქალ­ბა­ტო­ნის ფე­ნო­მე­ნა­ლუ­რი უნა­რის შე­სა­ხებ მხო­ლოდ გა­ზე­თი­დან ვი­ცო­დი და ნა­ნა­ხიც არ მყავ­და. იმ­ხა­ნად სა­ქარ­თვე­ლო­ში ის­რა­ე­ლი­დან თუ ვინ­მე ჩა­მო­დი­ო­და, ყვე­ლა თე­მურ ია­კო­ბაშ­ვილს ეძებ­და, ის სა­გა­რეო საქ­მე­თა სა­მის­ტრო­ში ერთ-ერთ გან­ყო­ფი­ლე­ბას ხელ­მძღვა­ნე­ლობ­და, უნი­ჭი­ე­რე­სი კა­ცია, ებ­რა­ე­ლი და აქ მას­ზე კარ­გად ივ­რი­თი მა­შინ არა­ვინ იცო­და, ამი­ტომ, ბა­ტო­ნი თე­მუ­რი იყო ყვე­ლას თარ­ჯი­მა­ნი. მოკ­ლედ, მას­თან და იმ სტუმ­რებ­თან ერ­თად, ქალ­ბა­ტონს ვეწ­ვი­ეთ და სწო­რედ მა­შინ ვნა­ხე და გა­ვი­ცა­ნი პირ­ვე­ლად ლელა კა­კუ­ლია.

იქ მი­სულს, უამ­რა­ვი ცნო­ბი­ლი ადა­მი­ა­ნი დამ­ხვდა, მათ შო­რის, მა­ღალ­ჩი­ნოს­ნე­ბი, მუ­სი­კო­სე­ბი, მსა­ხი­ო­ბე­ბი, რომ­ლე­ბიც მას­თან აუ­დი­ენ­ცი­ას ელო­დე­ბოდ­ნენ, რაც ჩემ­თვის მო­უ­ლოდ­ნე­ლი აღ­მოჩ­ნდა. იმ პე­რი­ოდ­ში ეკ­ლე­სი­უ­რი გახ­ლდით და აქ­ტი­უ­რად ვი­ყა­ვი წირ­ვა-ლოც­ვა­ში ჩარ­თუ­ლი. მამა აკა­კი (მე­ლი­ქი­ძე) იყო ჩემი მო­ძღვა­რი და ამი­ტომ ვუ­თხა­რი, ქალ­ბა­ტო­ნი ლელა გა­ვი­ცა­ნი-მეთ­ქი. მერე მა­მა­ოს­გან კურ­თხე­ვა ავი­ღე, რომ პი­რა­დად შევ­ხვედ­რო­დი. მამა აკა­კიმ მი­თხრა, მა­მა­ჩე­მის (მე­უ­ფე კონ­სტან­ტი­ნე, პატ­რი­არ­ქის ქო­რე­პის­კო­პო­სი) უბის წიგ­ნაკ­ში წა­კი­თხუ­ლი მაქვს, რომ არის ქარ­თვე­ლი ქალ­ბა­ტო­ნი, რო­მე­ლიც ნა­თელ­ხილ­ვი­სა და წი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლე­ბის უნა­რით არის და­ჯილ­დო­ე­ბუ­ლი და მას ლელა კა­კუ­ლია ჰქვია. მოკ­ლედ, მა­მა­ომ კურ­თხე­ვა მომ­ცა და მი­თხრა, წადი და მერე მეც გა­მა­ცა­ნიო. ასეც მო­ვი­ქე­ცი...

იხი­ლეთ ვი­დეო: ლელა კა­კუ­ლი­ას წი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლე­ბა კრი­მი­ნალ­ზე, სა­პარ­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნებ­სა და პო­ლი­ტი­კო­სე­ბის ახალ ტალ­ღა­ზე

- ქალ­ბა­ტონ ლე­ლას­თან პი­რის­პირ შეხ­ვედ­რი­სას რა შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა შე­გექ­მნათ?

- ასე თუ ხე­დავ­და ყვე­ლა­ფერს, ვერც კი წარ­მო­ვიდ­გენ­დი, გა­ვოც­დი. გი­ყუ­რებს და აბ­სო­ლუ­ტუ­რად კი­თხუ­ლობს შენს წარ­სულ­სა და მო­მა­ვალს. ერთი შე­კი­თხვა მა­წუ­ხებ­და და იმ შე­კი­თხვით მი­ვე­დი, მა­შინ­ვე ყვე­ლა­ფერ­ში გა­მარ­კვია... მოგ­ვი­ა­ნე­ბით ქალ­ბა­ტონ­მა თა­ვის­თან სა­მუ­შა­ოდ მი­მიწ­ვია, დავ­რჩი კი­დეც და მას მერე აქ ვარ. მე დაც­ვის პო­ლი­ცი­ი­დან ვარ მოვ­ლე­ნი­ლი - ობი­ექ­ტი - ლელა კა­კუ­ლია, რო­მელ­საც ვი­ცავ... მაგ­რამ ამ წლე­ბის მან­ძილ­ზე ოჯახ­თან ისე და­ვახ­ლოვ­დი, რომ ერ­თმა­ნეთ­თან უკვე ნა­თელ­მი­რო­ნიც გვა­კავ­ში­რებს, დავ­ნა­თე­სავ­დით. ქალ­ბა­ტო­ნი ლელა ჩემი შვი­ლე­ბის ნათ­ლი­აა...

- ტა­ძარ­ში წირ­ვა-ლოც­ვებ­ზე აღარ და­დი­ხართ?

- ეს უკვე ვე­ღარ ხერ­ხდე­ბა, ქალ­ბა­ტონს ვე­ღარ ვტო­ვებ, რად­გა­ნაც ბევ­რი რამ სჭირ­დე­ბა. ეკ­ლე­სი­უ­რო­ბა კი იმას ნიშ­ნავს, რომ წირ­ვა-ლოც­ვას მუდ­მი­ვად უნდა ეს­წრე­ბო­დე, მარ­ხვებს იცავ­დე, მა­გა­ლი­თად, მძი­მე მარ­ხვა­ში რომ და­ი­ჩო­ქებ, 49 დღე მე­ტა­ნი­ებ­ში უნდა გა­ა­ტა­რო. ამის­თვის დრო, ხომ გი­თხა­რით, აღარ მრჩე­ბა. ეკ­ლე­სი­ა­ში ახლა ქალ­ბა­ტონ­თან ერ­თად დავ­დი­ვარ, ისიც წირ­ვა-ლოც­ვა რომ დას­რულ­დე­ბა, მერე, იმი­ტომ, რომ წირ­ვა­ზე ხალ­ხი შე­მო­ეხ­ვე­ვა ხოლ­მე და შე­კი­თხვებს უს­ვამს, რი­თაც ეკ­ლე­სი­ა­ში, მო­ძღვარს, რო­მე­ლიც იმ წუ­თებ­ში ლო­ცუ­ლობს, ხელი ეშ­ლე­ბა. ლელა კა­კუ­ლი­ას მო­ძღვა­რი მამა ფარ­ნა­ო­ზია, ივე­რი­ის ღვთის­მშობ­ლის ხა­ტის სა­ხე­ლო­ბის ეკ­ლე­სი­ი­დან...

- რო­გორ მი­მარ­თავთ ქალ­ბა­ტონ ლე­ლას?

- "მა­მუ­ლია"... ქარ­თუ­ლად "დე­დი­ლოს" ნიშ­ნავს. ეს სა­ხე­ლი მას თე­მურ ია­კო­ბაშ­ვილ­მა შე­არ­ქვა. ეს ბა­ტო­ნი თე­მუ­რის სწო­რი მიგ­ნე­ბა იყო, რად­გა­ნაც ის ამ ადა­მი­ა­ნის მი­მართ დიდი სიყ­ვა­რუ­ლით არის გან­წყო­ბი­ლი. სხვა­ნა­ი­რად არც შე­იძ­ლე­ბა, ის ხომ სით­ბოს აფ­რქვევს. "ლე­ლა­თი" ვერ გავ­ბე­დავ, ვერ მივ­მარ­თავ და ვერც მო­ვიხ­სე­ნი­ებ... მას­თან მოს­ვლა ყვე­ლას უყ­ვარს, რომ მო­დი­ან, აქ ისე­თი გა­რე­მო ხვდე­ბათ, რომ წას­ვლა აღარ ახ­სენ­დე­ბათ.

- ვინ არის ქალ­ბა­ტო­ნი ლე­ლას მე­უღ­ლე?

- სი­მონ პა­ტა­რა­ია. პა­ტა­რა­ი­ე­ბი წარ­მო­შო­ბით ბან­ძი­დან არი­ან, მაგ­რამ ბა­ტონ სი­მონს არ გა­უ­მარ­თლა და მისი წი­ნაპ­რე­ბი გუ­რი­ა­ში გაჩ­დნენ, სო­ფელ ლე­სა­ში, თუმ­ცა თვი­თონ თბი­ლის­ში, ტვე­რე­ლის ეკ­ლე­სი­ის მახ­ლო­ბელ ეზო­ში გა­ი­ზარ­და. ის თე­ლა­სის თა­ნამ­შრო­მე­ლია, კაცი, რო­მე­ლიც ყვე­ლა ოჯახ­ში სი­ნათ­ლეს ტო­ვებს, სა­დის­პე­ჩე­როს წამ­ყვა­ნი ინ­ჟი­ნე­რია. უპა­ტი­ოს­ნე­სი და უწე­სი­ე­რე­სი ადა­მი­ა­ნია. სამი შვი­ლი ჰყავთ - შოთა, ლე­ვა­ნი და თა­მა­რი, ასე­ვე შვი­დი შვი­ლიშ­ვი­ლი. თი­თო­ე­ულ მათ­განს უდი­დეს პა­ტივს ვცემ.

- რო­გორც ვა­ტყობ, თქვენ აქ არა მარ­ტო წი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლის პი­რა­დი დაცვის, კი­დევ სხვა ფუნ­ქცი­ა­საც ითავ­სებთ.

- კი, ეს ფუნ­ქცი­ე­ბი თვი­თონ შე­ვი­თავ­სე, სხვა­ნა­ი­რად არ გა­მო­დის. ოჯახ­ში რაც არის სა­ჭი­რო, ყვე­ლა­ფერს ვას­რუ­ლებ. ვი­ნა­ი­დან გემ­რი­ე­ლი კერ­ძე­ბის მომ­ზა­დე­ბა მიყ­ვარს, მზა­რე­უ­ლო­ბა­საც მე ვუ­ძღვე­ბი.

- რო­გორც მეგ­რე­ლი, ალ­ბათ, უფრო მეგ­რულ კერ­ძებს ამ­ზა­დებთ...

- არა მარ­ტო, თუმ­ცა სა­უ­კე­თე­სო ღომი, ელარ­ჯი და ხარ­ჩო გა­მომ­დის, ასე­ვე ქა­ბა­ბი, მა­ყალ­ზე შემ­წვა­რი მწვა­დი, კატ­ლე­ტი, ხა­ჭა­პუ­რი, ფხა­ლე­უ­ლი და წვნი­ა­ნე­ბიც. ევ­რო­პუ­ლი საჭ­მე­ლე­ბი არ ვიცი.

- სახ­ლში სხვა დამ­ხმა­რე არა­ვინ მუ­შა­ობს?

- დამ­ლა­გე­ბე­ლი გვყავს, რო­მე­ლიც კვი­რა­ში ერთხელ მო­დის და გე­ნე­რა­ლუ­რად ასუფ­თა­ვებს ყვე­ლა­ფერს. ადრე მზა­რე­უ­ლე­ბიც გვყავ­და, მაგ­რამ ვერ ვის­ვე­ნებ­დი, მუდ­მი­ვად მათი კონ­ტრო­ლი მი­წევ­და. მოკ­ლედ, ის ადა­მი­ა­ნე­ბი რომ არ შე­მე­წუ­ხე­ბი­ნა ჩემი ჩა­კირ­კი­ტე­ბით, მერ­ჩივ­ნა, კერ­ძე­ბი თა­ვად მო­მემ­ზა­დე­ბი­ნა და ჭურ­ჭე­ლიც თა­ვად გა­მე­რე­ცხა. ახლა ყვე­ლა­ფერს ჩემს გე­მო­ზე ვა­კე­თებ... მოკ­ლედ, თუ ქალ­ბა­ტონ ლე­ლას ვუმ­ზა­დებ, ბა­ტონ სი­მონს ვერ მო­ვუმ­ზა­დებ? ბა­ზარ­შიც დავ­დი­ვარ, პრო­დუქტს თა­ვი­თონ ვარ­ჩევ.

- გურ­მა­ნია?

- ახლა 30 კილო და­იკ­ლო. ერთი წლის წინ გლან­დე­ბის ოპე­რა­ცია გა­ი­კე­თა და ცოტა გა­უ­ჭირ­და. იმის მერე მცი­რე კვე­ბა­ზე გა­და­ვი­და და ეს დრო გა­სახ­დო­მად გა­მო­ი­ყე­ნა. თუმ­ცა გურ­მა­ნია და ქარ­თუ­ლი კერ­ძე­ბი ძა­ლი­ან უყ­ვარს.

- თვი­თო­ნაც გა­მოს­დის ეს საქ­მი­ა­ნო­ბა?

- რო­გორ არა, მაგ­რამ მისი მზა­რე­უ­ლო­ბა არ გვინ­და, მა­გა­ში რო­გორ დავ­ხარ­ჯოთ? სულ წერს, წი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლებს, ამი­ტომ, ხელ­შე­წყო­ბა უნდა. თუმ­ცა დე­დაა, ბე­ბია და ცხა­დია, შვი­ლებ­სა და შვი­ლიშ­ვი­ლებს, რო­გორც შე­უძ­ლია, დროს უთ­მობს. გარ­და ამი­სა, კი­დევ ორი ოპე­რა­ცია გა­და­ი­ტა­ნა... ამი­ტომ, ჯო­ბია, სა­დი­ლი მე გა­ვა­კე­თო. ჰოდა, უზ­ბე­კურ ფლავს რომ მო­ვამ­ზა­დებ, ალ­ბათ ისე მომ­ზა­დე­ბა, თა­ვად უზ­ბეკს გა­უ­ჭირ­დე­ბა. ქალ­ბა­ტონ­მა, რამ­დე­ნი­მე დღის წინ, ასე­თი ინ­ფორ­მა­ცია მოგ­ვახ­სე­ნა, რომ შავ ზღავ­ზე ომე­ბი და­ი­წყე­ბა, 6 ამე­რი­კუ­ლი გემი შე­მო­ვა და მათ გა­და­ად­გი­ლე­ბა­ზე წვრი­ლად ილა­პა­რა­კა. თურ­ქე­ბი და რუ­სე­ბი რომ იო­მე­ბენ, ჯერ არ იცი­ან, ლელა კა­კუ­ლი­ას ეს ნათ­ქვა­მი აქვს და სა­იტ­ზეც დევს ეს ინ­ფორ­მა­ცია.

- ყო­ველ­დღე აკე­თებს მსგავს პროგ­ნო­ზებს?

- ხან­და­ხან ინ­ფორ­მა­ცია მო­ძა­ლე­ბუ­ლად აქვს, ისეც ხდე­ბა, როცა თვი­თონ უნდა, მა­შინ იწი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლებს, რად­გა­ნაც ასე­თი და­ი­ბა­და. ვფიქ­რობ, რომ ასე და ამ­დენს ვერც ნოს­ტრა­და­მუ­სი ხე­დავ­და და ვერც ვან­გა, უბ­რა­ლოდ ის არის, რომ ჩვე­ნი ლელა კა­კუ­ლია თა­ნა­მედ­რო­ვეა და ზო­გი­ერთს მისი ფე­ნო­მე­ნის აღი­ა­რე­ბა და ამ ყვე­ლაფ­რის და­ჯე­რე­ბა უჭირს. ეს ხდე­ბა ხოლ­მე ყო­ველ­თვის.

- ჭირ­ვე­უ­ლი არ არის?

- ნერ­ვე­ბი ეშ­ლე­ბა უმ­სგავ­სო­ბა­ზე, უნა­მუ­სო­ბა­ზე, შურ­ზე, ბო­რო­ტე­ბა­ზე, რად­გა­ნაც ადა­მი­ა­ნებ­ში ამას ხე­დავს. ის ხომ ყვე­ლას ში­ნა­გა­ნად შიფ­რავს. ზო­გა­დად კი, ხომ გი­თხა­რით, რომ თბი­ლი ადა­მი­ა­ნია. სულ სი­კე­თის კე­თე­ბა უნდა. ამ­დე­ნი რამ აქვს ნა­წი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლე­ბი, წიგ­ნე­ბად გა­მო­ცე­მუ­ლი და ერ­თე­უ­ლე­ბის გარ­და, ვინ არის დამ­ნა­ხა­ვი?!

მა­გა­ლი­თად, თა­მარ მე­ფის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის მი­ზე­ზად ასა­ხე­ლებს, რომ მეფე მო­წამ­ლეს. ხე­დავს ხელს, რო­მელ­მაც სა­წამ­ლა­ვი მი­ა­წო­და თა­მარს და ეს მისი ოჯა­ხის წევ­რმა ჩა­ი­დი­ნა, ოღონდ, თასი ვი­თომ­დაც წამ­ლის სა­ხით იყო მი­წო­დე­ბუ­ლი, მე­ფემ და­ლია, რად­გან ავად გახ­ლდათ, მაგ­რამ მა­ლე­ვე გარ­და­იც­ვა­ლა. ასე­ვე ამ­ბობს, თუ სად არის და­საფ­ლა­ვე­ბუ­ლი: გო­რაკ­ზე დგას პა­ტა­რა ეკ­ლე­სია, რო­მელ­საც ქვის გა­ლა­ვა­ნი აქვს და ქონ­გუ­რებ­ჩამ­ტვრე­უ­ლია. თუ და­ინ­ტე­რეს­დე­ბი­ან, შე­უძ­ლია, თქვას უფრო კონ­კრე­ტუ­ლად, სად არის ის გო­რა­კი, რომ ზუ­ტად მი­ა­ნიშ­ნოს.

- რო­გორ აფა­სებთ ქალ­ბა­ტონ ლე­ლას­თან გა­წე­ულ სამ­სა­ხურს თქვენს ცხოვ­რე­ბა­ში? რა არის ეს 15 წელი თქვენ­თვის?

- წე­სი­ე­რი ბავ­შვი ვი­ყა­ვი, 90-იანი წლებ­მა, ქუ­ჩამ, უბან­მა, ფეხ­ბურ­თე­ლო­ბამ, ფი­ზკულ­ტუ­რის ინ­სტი­ტუტ­მა, ოჯახ­მა, წლებ­მა თა­ვი­სი გავ­ლე­ნა იქო­ნია, მაგ­რამ აქ გა­ტა­რე­ბუ­ლი პე­რი­ო­დი ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში. ამ­ხე­ლა ადა­მი­ან­თან სი­ახ­ლო­ვის უფ­ლე­ბა ღმერ­თმა მო­მა­ნი­ჭა და ამით და­მა­ჯილ­დო­ვა. წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, ერთი მეგ­რე­ლი ამ­დენ მეგ­რელს შო­რის გა­მო­მარ­ჩია. თან, ჩვე­ნი გვა­რე­ბი რა­ღა­ცით ჰგავს ერ­თმა­ნეთს... თა­ვად ქალ­ბა­ტო­ნი ორ­თა­ჭა­ლა­ში და­ი­ბა­და, მისი მამა შეძ­ლე­ბუ­ლი კაცი იყო, ტყა­ვის ქარ­ხნის მთა­ვა­რი ტექ­ნო­ლო­გი, ბა­ბუა კი­დევ უფრო შეძ­ლე­ბუ­ლი ჰყავ­და, - ტრამ­ვაი-ტრო­ლე­ი­ბუ­სე­ბის პარ­კის დი­რექ­ტო­რი. ჰოდა, ამ ოჯახ­ში ასე­თი ფე­ნო­მე­ნა­ლუ­რი უნა­რის მქო­ნე ადა­მი­ა­ნი და­ი­ბა­და. დედა გუ­რუ­ლი კი იყო, შა­რა­შე­ნი­ძე, მაგ­რამ მისი წი­ნაპ­რე­ბი ყვა­რელ­ში იყ­ვნენ ჩა­სახ­ლე­ბუ­ლე­ბი. მისი ბა­ბუა ყვარ­ლის მაზ­რის გამ­გე­ბე­ლი ყო­ფი­ლა, რო­მე­ლიც 1937 წელს დახ­ვრი­ტეს. ქალ­ბა­ტონ ლე­ლას ბავ­შვო­ბა დე­დუ­ლეთ­ში აქვს გა­ტა­რე­ბუ­ლი და იქა­უ­რო­ბა ძა­ლი­ან უყ­ვარს.

მოკ­ლედ, ერთი რი­გი­თი ქარ­თვე­ლი ვარ, არა­ვის­გან გა­მორ­ჩე­უ­ლი, მაგ­რამ ბედ­მა ასე გა­მი­ღი­მა, რომ ვარ ლელა კა­კუ­ლი­ას წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი ყვე­ლა­ფერ­ში, მისი ნდო­ბით აღ­ჭურ­ვი­ლი პირი. ამ კედ­ლებს მიღ­მა ცხოვ­რე­ბა მი­დის თა­ვის კა­ლა­პო­ტით, აქ კი სხვა სამ­ყა­როა, სა­დაც ქალ­ბა­ტო­ნის წყა­ლო­ბით, ყვე­ლა­ფე­რი წი­ნას­წარ ვი­ცით, რა მოხ­დე­ბა, ანუ ის, რაც შემ­დეგ მე­მა­ტი­ა­ნემ უნდა და­წე­როს...

- არ იღ­ლე­ბა?

- რო­გორ არა, ხან­და­ხან ამ­ბობს ხოლ­მე, რომ ტყე­ში მინ­და ვი­ცხოვ­რო, რომ ვიყო მშვი­დად, წყნა­რად და ვწე­რო ჩემი წი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლე­ბე­ბი. მარ­თა­ლია, არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი შვი­ლე­ბი მყავს, რომ­ლებ­თა­ნაც ძა­ლი­ან ცოტა დროს ვა­ტა­რებ, ხან­და­ხან ვერც ვნა­ხუ­ლობ, რად­გან სახ­ლში რომ მივ­დი­ვარ სძი­ნავთ, რაც ძა­ლი­ან მა­წუ­ხებს, მაგ­რამ რა ვქნა, ქალ­ბა­ტონს ყუ­რა­დღე­ბას ვერ ვაკ­ლებ... ურეკ­ში აქვს სახ­ლი, სა­დაც ჩა­დის ხოლ­მე, ეზო­ში ულა­მა­ზე­სი მცე­ნა­რე­ე­ბი ხა­რობს და ამ­ბობს, რომ ისი­ნი ლა­პარ­კო­ბენ, რომ­ლის გა­გე­ბა ადა­მი­ა­ნებს არ შე­უძ­ლი­ათ. ამ­ბობს, რომ ზღვის ნა­პირ­ზე, სა­დაც სე­ირ­ნო­ბა უყ­ვარს, ქვე­ბიც მე­ლა­პა­რა­კე­ბი­ა­ნო.

წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, ადა­მი­ანს ეს­მის ხა­ტებ­ზე გა­მო­სა­ხუ­ლი წმინ­და­ნე­ბი და უფა­ლი რას ლა­პა­რა­კო­ბენ... ზოგ­ჯერ ხატი გე­ფე­რე­ბა, ზოგ­ჯერ გაფრ­თხი­ლებს, ან გტუქ­სავს. ხომ გე­უბ­ნე­ბით, მას აქვს უნა­რი, ეს ყვე­ლა­ფე­რი, რაც სხვე­ბის­თვის წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია, გა­ი­გოს.

- რო­გორც შე­ვი­ტყვე, წი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლე­ბის უნა­რი ქალ­ბა­ტონ ლე­ლას უმ­ცროს შვილ­საც აქვს. რას გვე­ტყვით ამა­ზე? (იხი­ლეთ ვი­დეო: ვინ არის ლელა კა­კუ­ლი­ას ქა­ლიშ­ვი­ლი)

- თაკო ახლა უცხო­ეთ­ში, უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში სწავ­ლობს, სკო­ლის ბოლო ორი კლა­სიც კემ­ბრი­ჯის კო­ლე­ჯში გა­ი­ა­რა. ახლა სა­ერ­თა­შო­რი­სო პო­ლი­ტი­კას ეუფ­ლე­ბა და სა­ქარ­თვე­ლოს პო­ლი­ტი­კა­ში სა­ჭი­რო დროს ჩა­ერ­თვე­ბა, ჯერ ამის­თვის ასა­კი არ აქვს, პა­ტა­რაა. ერთ-ერთი პო­ლი­ტი­კუ­რი ლი­დე­რი გახ­დე­ბა. თაკო ქალ­ბა­ტონ­მა 43 წლი­სამ გა­ა­ჩი­ნა, იმ დღეს, როცა ვან­გა გარ­და­იც­ვა­ლა... ბავ­შვო­ბი­დან გა­მო­ირ­ჩე­ო­და პროგ­ნო­ზი­რე­ბის უნა­რით და თა­ვის დრო­ზე ის პო­ლი­ტი­კურ სარ­ბი­ელ­ზე მოვა და სა­ქარ­თვე­ლოს დი­დე­ბას მი­იყ­ვანს იქ, სა­დაც უნდა მი­ვი­დეს. რა­ტომ ვამ­ბობ ასე დარ­წმუ­ნე­ბით, იმი­ტომ, რომ ეს ქალ­ბა­ტონ­მა თქვა და მისი ყვე­ლა წი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლე­ბა სრულ­დე­ბა...

ლალი ფა­ცია

AMBEBI.GE