სა­ქარ­თვე­ლო­ში ას­ლან აბა­ში­ძის ვაჟი, გი­ორ­გი აბა­ში­ძე დაბ­რუნ­და. Ambebi.ge გთა­ვა­ზობთ "კვი­რის პა­ლიტ­რის" ექ­სკლუ­ზი­ურ ინ­ტერ­ვი­უს გი­ორ­გი აბა­ში­ძეს­თან, რო­მე­ლიც მან გა­ზეთს 2013 წლის ოქ­ტომ­ბერ­ში მის­ცა. ინ­ტერ­ვი­უ­ში გი­ორ­გი აბა­ში­ძე ამ­ბობს, რომ ჯერ ის აპი­რებს სა­ქარ­თვე­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბას, მოგ­ვი­ა­ნე­ბით კი მა­მი­სი, ას­ლან აბა­ში­ძეც დაბ­რუნ­დე­ბა სა­ქარ­თვე­ლო­ში.

ამა­ვე ინ­ტერ­ვი­უ­ში გი­ორ­გი აბა­ში­ძე სა­ქარ­თვე­ლოს მოქ­მე­დი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მი­მარ­თაც ღიად აფიქ­სი­რებს პო­ზი­ცი­ებს.

***

აბა­ში­ძე­ე­ბის ინ­ტერ­ვი­უ­ე­ბით ქარ­თვე­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა გა­ნე­ბივ­რე­ბუ­ლი არა­სო­დეს ყო­ფი­ლა და შე­სა­ბა­მი­სად, ბევ­რი კი­თხვა დაგ­როვ­და. სამ­წუ­ხა­როდ, ყვე­ლა თე­მას ერთ ინ­ტერ­ვი­უ­ში ვერ ამოვ­წუ­რავ­დით, ამი­ტომ ყვე­ლა­ზე სა­ჭირ­ბო­რო­ტო სა­კი­თხებს შე­ვე­ხეთ:

- აპი­რებთ ჩა­მოს­ვლას?

- დიახ, თუმ­ცა რა­ი­მე კონ­კრე­ტუ­ლი გეგ­მით არ მოვ­დი­ვარ. 9 წე­ლია სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ ვყო­ფილ­ვარ, ძა­ლი­ან მე­ნატ­რე­ბა იქა­უ­რო­ბა. დღეს ჩა­მოს­ვლის რე­ა­ლუ­რი შან­სი გა­მიჩ­ნდა, მო­ტი­ვებ­სა და სა­მოქ­მე­დო გეგ­მებ­ზე ნაკ­ლე­ბად ვფიქ­რობ. თუმ­ცა სა­ქარ­თვე­ლოს ინ­ტე­რე­სე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ჩემი შე­საძ­ლებ­ლო­ბის მაქ­სი­მუმს ყო­ველ­თვის გა­მო­ვი­ყე­ნებ.

- დრო­ე­ბით აპი­რებთ ჩა­მოს­ვლას?

- ჯერ ჩა­მო­ვი­დე და მერე ვნა­ხოთ.

- თქვე­ნი და, დი­ა­ნაც ჩა­მო­დის?

- დი­ა­ნა იტა­ლი­ე­ლი გახ­და (იღი­მის). სამ­შობ­ლო ძა­ლი­ან ენატ­რე­ბა, მაგ­რამ სამ­სა­ხუ­რი აქვს, ბავ­შვე­ბიც იქ და­დი­ან სკო­ლა­ში. ალ­ბათ, ცოტა ხნით ჩა­მო­ვა, მაგ­რამ და­სარ­ჩე­ნად, არა მგო­ნია. თა­ნაც, ბოლო ჩა­მოს­ვლამ მას­ზე ცუ­დად იმოქ­მე­და.

მოგ­ვი­ა­ნე­ბით მა­მაც ჩა­მო­ვა, ჯერ მე მოვ­დი­ვარ.…

- დი­ა­ნამ ჩვე­ნე­ბაც მის­ცა გა­მო­ძი­ე­ბას?

- დიახ. დე­ტა­ლე­ბი არც კი მახ­სოვს.

- თქვენს 35 ფირ­მას გა­და­სა­ხა­დე­ბის თა­ვის არი­დე­ბა­ში ედა­ვე­ბოდ­ნენ. რე­ა­ლუ­რად რა ხდე­ბო­და?

- ვი­ცით? კა­ციშ­ვილს არა­ნა­ი­რი სა­ბუ­თი არ გა­მო­უგ­ზავ­ნია. რო­გორ ფიქ­რობთ, რამე სე­რი­ო­ზუ­ლი რომ ყო­ფი­ლი­ყო, დი­ა­ნას ვინ­მე გა­მო­უშ­ვებ­და უკან?

- ამ­ბობ­დნენ, ფული გა­და­ი­ხა­დეს, რომ გა­ეშ­ვა­თო?

- არა! ცოტა აწ­ვა­ლეს და ბო­ლოს გა­მო­უშ­ვეს. ეტყო­ბა, დი­ა­ნა ტე­ლე­ვი­ზი­ით რომ გა­მო­ვი­და, აღარ მო­უნ­დათ ხმა­უ­რის ატე­ხა.

- სამ­შობ­ლო­ში ჩას­ვლა ახალ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას­თან შე­თან­ხმე­ბუ­ლი გაქვთ, ანუ მო­რიგ გა­უ­გებ­რო­ბა­ში არ გა­ეხ­ვე­ვით?

- იუ­რი­დი­უ­ლად პრობ­ლე­მა არც მა­შინ მქონ­და. ჩემ­ზე სის­ხლის სა­მარ­თლის საქ­მეც არ აღ­ძრუ­ლა. ად­რეც ვა­პი­რებ­დი ჩა­მოს­ვლას, მაგ­რამ ჩემი დის მა­გა­ლით­მა მი­მახ­ვედ­რა, რომ ეს არ უნდა გა­მე­კე­თე­ბი­ნა, რა­საც დე­დის საფ­ლავ­ზე მომ­ხდა­რი ფაქ­ტიც და­ე­მა­ტა.

- ით­ქვა, რომ საფ­ლა­ვის ქვა მო­ი­პა­რეს...

- კი არ მო­ი­პა­რეს, საფ­ლა­ვის ამო­თხრა და­ი­წყეს... როცა მა­მამ სა­საფ­ლაო გა­ა­კე­თა, ორად­გი­ლი­ან­ზე გათ­ვა­ლა და ზე­მო­დან ბე­ტო­ნის ფი­ლე­ბიც და­ა­დო. ჰოდა, თხრა რომ და­ი­წყეს, ბე­ტო­ნი შეხ­ვდათ და თავი და­ა­ნე­ბეს. მე კი მი­პა­ტი­ე­ბია თი­თო­ე­უ­ლი მათ­გა­ნის­თვის, მაგ­რამ ღმერ­თი აუ­ცი­ლებ­ლად მოჰ­კი­თხავს!

- ვის შე­ეძ­ლო ეს გა­ე­კე­თე­ბი­ნა? ეჭვი თუ გაქვთ ვინ­მე­ზე?

- არა, სა­ი­დან? ჭორი გა­ავ­რცე­ლეს, საფ­ლა­ვის ამომ­თხრე­ლე­ბი გარ­დაც­ვლი­ლე­ბი იპო­ვე­სო თუ რა­ღაც მსგავ­სი...

- სის­ხლის სა­მარ­თლის საქ­მე არ აღუძ­რავთ, თუმ­ცა თქვენს სა­ხელ­ზე არ­სე­ბუ­ლი ქო­ნე­ბის კონ­ფის­კა­ცია მა­ინც მოხ­და. აპი­რებთ და­ვას?

- 7 წე­ლია ევ­რო­სა­სა­მარ­თლო­ში სარ­ჩე­ლი გვაქვს შე­ტა­ნი­ლი. იქაც სა­ინ­ტე­რე­სო ფაქ­ტი მოხ­და, - სარ­ჩე­ლებს 2 წე­ლი­წად­ში გა­ნი­ხი­ლა­ვენ და ჩვენს საქ­მე­ზე კი 7 წე­ლია ხელი არა­ვის მო­უ­კი­დია. აშ­კა­რად ზე­წო­ლის გამო.

- ფიქ­რობთ, რომ სა­ქარ­თვე­ლო­დან?

- ალ­ბათ.

- სა­ბან­კო ან­გა­რი­შე­ბიც და­ყა­და­ღე­ბუ­ლი გაქვთ?

- პი­რა­დად მე ან­გა­რიშ­ზე თან­ხა არ მქონ­და.

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში მიმ­დი­ნა­რე მოვ­ლე­ნებს თვალ­ყურს ადევ­ნებთ?

- სამ­წუ­ხა­როდ, არა.

- და­გი­ჯე­როთ?

- დიახ, სამ­წუ­ხა­როდ, ქარ­თულ არ­ხებს არ ვუ­ყუ­რებ, არც მაქვს.

- დღე­ვან­დელ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ზე რას იტყვით?

- ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის მი­მართ სიმ­პა­თი­ით ვარ გან­წყო­ბი­ლი და მჯე­რა, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის ყვე­ლა­ფერს გა­ა­კე­თებს.

- მოს­კოვ­ში რას საქ­მი­ა­ნობთ?

- რომ ჩა­მო­ვე­დი, პა­ტარ-პა­ტა­რა საქ­მე­ე­ბი წა­მო­ვი­წყე, რო­მე­ლიც არ გა­მო­მი­ვი­და. ამ ქა­ლაქ­ში რა­მის წა­მო­წყე­ბა ძნე­ლია. სა­ბო­ლო­ოდ, მა­ინც მო­ვა­ხერ­ხე და დღეს უკვე ჩემი ბიზ­ნე­სი მაქვს. სა­ქარ­თვე­ლო­ში მა­მა­ჩე­მის­თვის ფული არ მი­თხო­ვია, სა­კუ­თა­რი ქარ­ხა­ნა მქონ­და და პი­რა­დი შე­მო­სა­ვა­ლიც.

- ქარ­ხა­ნაო, რომ ამ­ბობთ, მა­მათ­ქვე­ნის წყა­ლო­ბით არ გქონ­დათ?

- სწავ­ლის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ ინ­გლი­სი­დან რომ ჩა­მო­ვე­დი, მა­მას ვუ­თხა­რი, ბიზ­ნე­სის და­წყე­ბა მინ­და, იდე­ე­ბი მაქვს-მეთ­ქი. ყვე­ლა­ზე ოპ­ტი­მა­ლურ­ზე შევ­ჯერ­დით - გერ­მა­ნე­ლე­ბის­გან სამ­შე­ნებ­ლო ქარ­ხნის აშე­ნე­ბა­ზე ბიზ­ნეს­წი­ნა­და­დე­ბა გვქონ­და და დავ­თან­ხმდით.

- პო­ლი­ტი­კა­ში ხომ არ აპი­რებთ მოს­ვლას?

- პო­ლი­ტი­კის გა­გო­ნე­ბა აღარ მინ­და! ცუდი მო­გო­ნე­ბე­ბი მაქვს და ჩემ­ში ცუდ ასო­ცი­ა­ცი­ას იწ­ვევს... ნამ­დვი­ლად არ ვა­პი­რებ.

- ყვე­ლა­ზე ცუ­დად რო­მე­ლი ეპი­ზო­დი გახ­სენ­დე­ბათ?

- სა­შინ­ლად მახ­სოვს ის დღე, რო­დე­საც მა­მას ეს­რო­ლეს. მეც იქ ვი­ყა­ვი, ყვე­ლა­ფე­რი ჩემ თვალ­წინ მოხ­და. დღეს კი ბა­თუმ­ში ამ კა­ცის სა­ხე­ლო­ბის ქუჩა არ­სე­ბობს და მისი ქა­ლიშ­ვი­ლი მი­შას დრო­ინ­დელ პარ­ლა­მენ­ტში დე­პუ­ტა­ტად იჯდა.

- ნო­დარ იმ­ნა­ძეს გუ­ლის­ხმობთ, რომ­ლის მკვლე­ლო­ბა­საც მა­მათ­ქვენს აბ­რა­ლებ­დნენ და ამის­თვის 2007 წელს და­უს­წრებ­ლად 15 წლით თა­ვი­სუფ­ლე­ბის აღ­კვე­თა შე­უ­ფარ­დეს?

- დიახ. იმ­ნა­ძეს ვგუ­ლის­ხმობ.

- რა მოხ­და მა­შინ, ისი­ნი ხომ მე­გობ­რე­ბი იყ­ვნენ?

- მა­შინ, მგო­ნი, სა­ჩხე­რე­ში (ზუს­ტად აღარც მახ­სოვს) მი­წისძვრა მოხ­და. ჩე­მებ­მა გა­და­წყვი­ტეს, მა­ხინ­ჯა­ურ­ში წავ­სუ­ლი­ყა­ვით, რად­გან ბა­თუმ­ში მე-4 სარ­თულ­ზე ვცხოვ­რობ­დით და გან­მე­ო­რე­ბი­თი ბიძ­გე­ბის შე­ე­შინ­დათ. უზე­ნა­ეს საბ­ჭოს­თან მე, დედა და ბე­ბია მი­ვე­დით, მან­ქა­ნას ვე­ლო­დე­ბო­დით. სწო­რედ ამ დროს მან­ქა­ნე­ბი­დან გად­მოც­ვივ­დნენ კბი­ლე­ბამ­დე შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი, მათ შო­რის იმ­ნა­ძე და მისი ქა­ლიშ­ვი­ლიც, ორი­ვეს ია­რა­ღი ჰქონ­და გა­და­კი­დე­ბუ­ლი. გო­გოს ორი პის­ტო­ლე­ტი ჰქონ­და, ერთი მა­შინ­დე­ლი აჭა­რის შს მი­ნის­ტრის სა­ხელ­ზე რე­გის­ტრი­რე­ბუ­ლი ტა­ბე­ლუ­რი ია­რა­ღი იყო. უზე­ნა­ე­სი საბ­ჭოს შე­ნო­ბას­თან პო­ლი­ცი­ე­ლე­ბიც იდ­გნენ, რო­მელ­თაც რამ­დე­ნი­მე ტიპ­მა თავ­ზე ია­რა­ღი და­ა­დო, და­ნარ­ჩე­ნე­ბი კი შე­ნო­ბა­ში შეც­ვივ­დნენ. ამ დროს თბი­ლი­სი­დან მი­ნის­ტრთა საბ­ჭოს თავ­მჯდო­მა­რის მო­ად­გი­ლე მურ­მან ომა­ნი­ძე იყო ჩა­მო­სუ­ლი, ჰუ­მა­ნი­ტა­რულ ტვირთს გზავ­ნიდ­ნენ და მა­მას კა­ბი­ნეტ­ში ამ სა­კითხს ერ­თად გა­ნი­ხი­ლავ­დნენ. მა­შინ დაც­ვა მა­მას არ ჰყო­ლია, ამ ფაქ­ტის მერე აიყ­ვა­ნა. იმ დროს კი დაც­ვა ომა­ნი­ძეს ახ­ლდა... ესე­ნი რომ და­ვი­ნა­ხე, დე­და­ჩე­მის­კენ გა­ვი­ქე­ცი, ისიც იქვე იდგა და მი­ვა­ძა­ხე, იმ­ნა­ძე მო­ვი­და-მეთ­ქი... ამ დროს გას­რო­ლის ხმაც გა­ის­მა. ცოტა ხან­ში ფან­ჯრის მტვრე­ვის ხმა გა­ვი­გო­ნე და რას ვხე­დავ, მე­სა­მე სარ­თუ­ლი­დან ომა­ნი­ძის დაც­ვის წევ­რე­ბი ერ­თი­მე­ო­რის მი­ყო­ლე­ბით გად­მოხ­ტნენ და გა­იქ­ცნენ. ამას შე­ნო­ბა­ში ავ­ტო­მა­ტის ჯე­რის ხმაც მოჰ­ყვა. ვი­ფიქ­რე, მორ­ჩა, მამა მო­მიკ­ლეს-მეთ­ქი. ეს იყო ყვე­ლა­ზე სა­ში­ნე­ლი გან­ცდა ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში, მა­შინ და­ახ­ლო­ე­ბით 14-15 წლის ვიქ­ნე­ბო­დი. ამ ამ­ბე­ბი­დან ძა­ლი­ან მალე ბე­ბია სის­ხლის ჩაქ­ცე­ვით გარ­და­იც­ვა­ლა. პირ­ვე­ლი ტყვია ომა­ნი­ძეს ფეხ­ში მოხ­ვდა...

- ას­ლან აბა­ში­ძე­სა და იმ­ნა­ძეს კონ­ფლიქ­ტი ჰქონ­დათ?

- მა­მას ად­გი­ლას ეგ რომ არ და­ნიშ­ნეს, ამა­ზე და­ბოღ­მი­ლა. თან იმ დღეს ნას­ვა­მიც ყო­ფი­ლა...

- ამ­ბო­ბენ, ას­ლან აბა­ში­ძეს სა­ა­კაშ­ვილ­ზე მა­კომ­პრო­მე­ტი­რე­ბე­ლი ფი­რე­ბი აქ­ვსო?

- მე არ მი­ნა­ხავს, თუმ­ცა მსმე­ნია, ოღონდ რამ­დე­ნად მარ­თა­ლია, არ ვიცი (იღი­მის).

- რო­გორ, არ და­ინ­ტე­რე­სე­ბულ­ხართ? თან უშიშ­რო­ე­ბის მი­ნის­ტრი ხომ ბი­ძათ­ქვე­ნი, სოსო გო­გი­ტი­ძე იყო?

- ჰოდა, მას ჰკი­თხეთ. მე ვიცი, რომ სპეც­სამ­სა­ხუ­რე­ბი ყო­ველ­თვის მა­ღალ დო­ნე­ზე მუ­შა­ობ­დნენ.

- სხვა ცნო­ბილ პი­რებ­ზეც ამ­ბობ­დნენ, რომ ვი­დე­ო­ჩა­ნა­წე­რე­ბი არ­სე­ბობ­სო?

- მი­შა­ზე გა­მი­გია, სხვებ­ზე ვე­რა­ფერს გე­ტყვით, თუმ­ცა მე ამ­გვა­რი ჩა­წე­რე­ბის წი­ნა­აღ­მდე­გი ვარ!

- აჭა­რის პრინცს გე­ძახ­დნენ...

- მარ­თლა? არ გა­მი­გია.

- მე გე­უბ­ნე­ბით... კარ­გი იყო პრინ­ცო­ბა, ფერ­ა­რე­ბი­თა და ლამ­ბორ­ჯი­ნე­ბით სი­ა­რუ­ლი?

- ფერ­ა­რი არ მყო­ლია, ლამ­ბორ­ჯი­ნი, კი ბა­ტო­ნო (იცი­ნის). თუმ­ცა ისიც ჩემს მე­გო­ბარ­თან, ლე­ვან­თან იყო სა­ზი­ა­რო...

- თქვე­ნი არ იყო?

- ჩემი და ჩემი ბავ­შვო­ბის მე­გობ­რის იყო.

- აბა, ქარ­თვე­ლებ­ში მან­ქა­ნა და ცოლი სა­ერ­თო არ მო­სუ­ლაო?

- (იცი­ნის). ნამ­დვი­ლად არ მო­სუ­ლა, მაგ­რამ ჩვენ ბავ­შვო­ბი­დან ერ­თად გა­ვი­ზარ­დეთ და ჩემი-შენი მან­ქა­ნებ­ზე არ გვქო­ნია.

- დღეს რა მან­ქა­ნით და­დი­ხართ?

- S -კლა­სის მერ­სე­დე­სით.

- ლამ­ბორ­ჯი­ნი აღარ გყავთ?

- სამ­წუ­ხა­როდ, არა.

- დღე­ვან­დე­ლი ბა­თუ­მი მოგ­წონთ?

- (იცი­ნის) ფო­ტო­ებ­ზე რა­საც ვხე­დავ, რა­ღა­ცე­ბი მომ­წონს, რა­ღა­ცე­ბი - არა. და­ნარ­ჩენს, რომ ჩა­ვალ, მერე შე­ვა­ფა­სებ.

- რა არ მოგ­წონთ?

- ჩემს დროს სა­ნა­პი­რო ზო­ლის გას­წვრივ მა­ღალ­სარ­თუ­ლი­ა­ნი ნა­გე­ბო­ბის აშე­ნე­ბა არ შე­იძ­ლე­ბო­და, რაც ქა­ლა­ქის კლი­მა­ტის შეც­ვლას იწ­ვევ­და. ახლა ეს სტან­დარ­ტი თუ შე­იც­ვა­ლა, არ ვიცი...

- აზი­ზი­ეს მე­ჩე­თის მშე­ნებ­ლო­ბის სა­კითხს რო­გორ აფა­სებთ?

- ახ­ლაც შენ­დე­ბა?

- ჯერ­ჯე­რო­ბით მშე­ნებ­ლო­ბა არ და­წყე­ბუ­ლა, მაგ­რამ ამა­ზე სი­ტყვი­ე­რი თან­ხმო­ბა არ­სე­ბობს.

- ხე­ლე­ბი ამი­წე­ვია... ამა­ზე რა უნდა ვთქვა?

- თქვენს დროს თურ­ქუ­ლი მხრი­დან მსგავ­სი წი­ნა­და­დე­ბა ან ულ­ტი­მა­ტუ­მი თუ ყო­ფი­ლა?

- მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ბა­თუ­მი მრა­ვა­ლეთ­ნი­კუ­რი ქა­ლა­ქია. მე­ჩე­თი იყო, მაგ­რამ მი­ნა­რე­თი არ ჰქონ­დათ (კოშ­კი მე­ჩეთ­თან, სა­ი­და­ნაც მოლა ლო­ცუ­ლობს. - ავტ.) და ამის დამ­ტკი­ცე­ბის ნე­ბარ­თვა ითხო­ვეს, რა­ზეც მამა და­თან­ხმდა. თუმ­ცა ამ ფაქ­ტმა მო­სახ­ლე­ო­ბა­ში უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა გა­მო­იწ­ვია და მა­ლე­ვე გა­ა­უქ­მეს.

- თურ­ქულ­მა მხა­რემ ითხო­ვა თუ მო­ი­თხო­ვა? ამას იმი­ტომ გე­კი­თხე­ბით, რომ სა­ა­კაშ­ვი­ლის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა მე­ჩე­თის მშე­ნებ­ლო­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბით "ქარ­თულ­მა ოც­ნე­ბამ" გა­აპ­რო­ტეს­ტა. მე­ტიც, ივა­ნიშ­ვილ­მა გა­ნა­ცხა­და, რომ მშე­ნებ­ლო­ბას აუ­ცი­ლებ­ლად შე­ა­ჩე­რებ­და, თუმ­ცა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში მოს­ვლის შემ­დეგ ასე არ მოხ­და...

- ჩვენ ულ­ტი­მა­ტუ­მის ენით არ ვსა­უბ­რობ­დით. რო­გორც ჩანს, სა­ა­კაშ­ვილ­მა გარ­კვე­უ­ლი ვალ­დე­ბუ­ლე­ბე­ბი აიღო, რაც ალ­ბათ, ბი­ძი­ნამ ვერ გა­მო­ას­წო­რა. დიდი ალ­ბა­თო­ბით ამ თე­მის წა­მო­წე­ვაც ამან გა­ნა­პი­რო­ბა. რო­გორც ვიცი, 130-ათა­სი­ან ბა­თუმ­ში 35 ათა­სი ქარ­თუ­ლი პას­პორ­ტი თურ­ქე­თის მო­ქა­ლა­ქე­ზეა გა­ცე­მუ­ლი და, ალ­ბათ, ამან გა­ნა­პი­რო­ბა...

- რას ნიშ­ნავს ეს ყვე­ლა­ფე­რი?

- 35 ათა­სი ძა­ლი­ან დიდი ციფ­რია. ყვე­ლა თუ ბა­თუმ­ში ცხოვ­რობს, მე­ჩე­თის მშე­ნებ­ლო­ბის შე­წყვე­ტის შემ­თხვე­ვა­ში პრო­ტეს­ტის რო­მე­ლი­მე ფორ­მას მი­მარ­თავ­დნენ და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ხმა­ურს მო­ე­რი­და...

- ყვე­ლა­ზე მე­ტად რაზე გწყდე­ბათ გული?

- სა­კუ­თარ ქვე­ყა­ნა­ში რომ არ შე­მიშ­ვეს, ყვე­ლა­ზე მე­ტად ამა­ზე დამ­წყდა გული.

- ყვე­ლა­ზე დიდი შეც­დო­მა რა იყო თქვენს ცხოვ­რე­ბა­ში?

- სა­კუ­თა­რი ოჯა­ხი რომ არა მყავს. თუმ­ცა გა­მოს­წო­რე­ბას ვგეგ­მავ (იღი­მის).

- არ­სე­ბობს ისე­თი ადა­მი­ა­ნი, ვის­თა­ნაც ოჯა­ხის შექ­მნას გეგ­მავთ?

- არ­სე­ბობს... - მეტს ვერ გე­ტყვით!

თეა ღვა­ნია, Kvirispalitra.ge

იხი­ლეთ სტა­ტი­ის სრუ­ლი ვერ­სია