ლაშა გა­ბუ­ნია, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ქუ­თა­ი­სის ტექ­ნი­კუ­რი უნი­ვერ­სი­ტე­ტის კვე­ბის მრეწ­ვე­ლო­ბის ფა­კულ­ტე­ტი და­ამ­თავ­რა, 22 წლი­დან ჟურ­ნა­ლის­ტად მუ­შა­ობს. თბი­ლის­ში თა­ვის დამ­კვირ­დე­ბა არ გას­ჭირ­ვე­ბია და იმა­საც არ მა­ლავს, რომ პირ­ვე­ლი სტა­ტია აქ ბესო ჩუ­ბი­ნი­ძის ჟურ­ნალ "ვარ­სკვლა­ვე­ბის­თვის" და­წე­რა. მერე იყო "რე­ზო­ნან­სი" და "ახა­ლი ვერ­სია", სა­დაც მწვა­ვე სტა­ტი­ებს აქ­ვეყ­ნებ­და ქარ­თუ­ლი შო­უ­ბიზ­ნე­სის წევ­რებ­ზე. მისი კრი­ტი­კა შე­ე­ხოთ აჩი­კო მე­ფა­რი­ძეს, ლელა წურ­წუ­მი­ას, ზაზა ხუ­ციშ­ვილს, ირაკ­ლი ჩარ­კვი­ან­სა და სხვებს. ერთ-ერთი მომ­ღე­რა­ლი, რომ­ლის ვი­ნა­ო­ბას არ ასა­ხე­ლებს, ქურ­დებ­თან საქ­მის გარ­ჩე­ვი­თაც და­ე­მუქ­რა.

ლაშა ამ­ჟა­მად რა­დიო "პა­ლიტ­რა­ში" მუ­შა­ობს. მას­თან შო­უ­ბიზ­ნე­სურ თე­მებ­ზე სი­ა­მოვ­ნე­ბით ვი­სა­უბ­რეთ.

- ჟურ­ნა­ლის­ტი­კით ალ­ბათ იმი­ტომ და­ვინ­ტე­რეს­დი, რომ პა­ტა­რა­ო­ბი­დან­ვე მიყ­ვარ­და ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა და ჩა­ნა­ხა­ტე­ბის წერა, ჩემს ფან­ტა­ზი­ებ­ში ფეხ­ბურ­თის რე­პორ­ტა­ჟე­ბი მიმ­ყავ­და. იმ პე­რი­ოდ­ში კარ­გი ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა წა­მო­ვი­და, "პე­რესტრო­ი­კის" პე­რი­ოდს ვგუ­ლის­ხმობ, იყო "ახალ­გაზ­რდა კო­მუ­ნის­ტი", რუ­სუ­ლი გა­მო­ცე­მე­ბიც მქონ­და, ვინ­ტე­რეს­დე­ბო­დი ახალ­გაზ­რდუ­ლი თე­მე­ბით, რომ­ლე­ბიც ახა­ლი ხედ­ვით იყო გაშ­ლი­ლი იმ­დრო­ინ­დე­ლი პრე­სის ფურ­ცლებ­ზე.

რაც შე­ე­ხე­ბა მუ­სი­კას, რაც და­ვი­ბა­დე, მას მერე მა­ს­მე­ნი­ნებ­დნენ და ამი­ტო­მაც ეს ყო­ველ­თვის იყო ჩემი საყ­ვა­რე­ლი თემა. ქუ­თა­ის­ში რომ პირ­ვე­ლი ტე­ლე­ვი­ზია გა­იხ­სნა, ქუ­თა­ი­სის ტექ­ნი­კურ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ვსწავ­ლობ­დი კვე­ბის მრეწ­ვე­ლო­ბის ფა­კულ­ტეტ­ზე, თუმ­ცა მა­ინც ძა­ლი­ან ვე­ცა­დე, რომ ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში მოვ­ხვედ­რი­ლი­ყა­ვი. და­ვი­წყეთ მუ­სი­კა­ლუ­რი გა­და­ცე­მე­ბის მომ­ზა­დე­ბა მა­შინ­დე­ლი ქარ­თუ­ლი მუ­სი­კის შე­სა­ხებ. ასე­თი გა­და­ცე­მა ქარ­თულ ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში არ არ­სე­ბობ­და. ეს გა­და­ცე­მა სა­ხე­ლად "კე­დე­ლი" თბი­ლის­ში ჩა­მო­ვი­ტა­ნეთ და "პირ­ველ არხს" შევ­თა­ვა­ზეთ, რო­მელ­მაც გაშ­ვე­ბა­ზე უარი გვი­თხრა, სა­მა­გი­ე­როდ, "მე­ო­რე არხი" დაგ­ვთან­ხმდა სი­ა­მოვ­ნე­ბით და ჩვენ გამო ბა­დეც კი შეც­ვა­ლეს. ეს 1992 წელს მოხ­და. მა­შინ ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო მუ­სი­კო­სე­ბი მო­დი­ოდ­ნენ, "აუტ­სა­ი­დე­რის" პირ­ვე­ლი სიმ­ღე­რა ჩვენს გა­და­ცე­მა­ში გა­ვი­და, გოგა ჟორ­ჟო­ლა­ძეს კლი­პი გა­და­ვუ­ღეთ, ბაჯუ, რო­მე­ლიც ასე­ვე ქუ­თა­ი­სე­ლი გახ­ლავთ. თუმ­ცა ჩვენს გა­და­ცე­მა­ში არა მხო­ლოდ ქარ­თულ მუ­სი­კა­ზე ვლა­პა­რა­კობ­დით. ეს სერ­გის პე­რი­ო­დის "მე­ო­რე არხზე" ხდე­ბო­და. შემ­დეგ ქუ­თა­ი­სის სხვა ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში გა­და­ვი­ნაც­ვლე. ვამ­ზა­დებ­დი გა­და­ცე­მას ზო­გა­დად ხე­ლოვ­ნე­ბა­ზე, მა­შინ ქუ­თა­ის­ში უამ­რა­ვი კლუ­ბი მუ­შა­ობ­და, მხატ­ვრე­ბის, მუ­სი­კო­სე­ბის და ა.შ. ამან გა­დაგ­ვა­ტა­ნი­ნა ომი და უბე­დუ­რე­ბა. ერ­თად ვიკ­რი­ბე­ბო­დით და რაც გვქონ­და, ერ­თმა­ნეთს ვუ­წი­ლა­დებ­დით. ოჯა­ხუ­რი სი­ტუ­ა­ცია იყო. მერე ქუ­თა­ის­ში სა­კუ­თა­რი რა­დიო გავ­ხსე­ნი. მა­შინ 28 წლის ვი­ყა­ვი. შემ­დეგ პირ­ვე­ლი და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი ქუ­თა­ი­სუ­რი გა­ზე­თი "პი­ე­სი" იყო. იქაც ჩემი სვე­ტი მქონ­და. ხალ­ხი ამას აქ­ტი­უ­რად კი­თხუ­ლობ­და.

- თბი­ლის­ში რო­გორ და­იმ­კვიდ­რე თავი?

- რა­ტომ­ღაც ამას მა­ლა­ვენ ხოლ­მე, მაგ­რამ მე ვი­ტყვი, რომ მუ­შა­ო­ბა ჟურ­ნალ "ვარ­სკვლა­ვებ­ში" და­ვი­წყე. ვწერ­დი მუ­სი­კა­ლურ თე­მა­ზე, ალ­ტერ­ნა­ტი­ულ მუ­სი­კა­ზე. ამის შემ­დეგ აღ­მოვ­ჩნდი "რე­ზო­ნან­სში", იქ გაჩ­ნდა ჩემი პირ­ვე­ლი, ჰუ­მა­ნო­ი­დის სვე­ტი, აქე­დან კი "ახალ ვერ­სი­ა­ში" გა­და­ვი­ნაც­ვლე და ვწერ­დი არა მხო­ლოდ მუ­სი­კა­ზე, არა­მედ რე­ლი­გი­ის თე­მებ­ზეც.

- ლაშა, შენ საკ­მა­ოდ მწვა­ვედ აკ­რი­ტი­კებ­დი ქარ­თუ­ლი შო­უ­ბიზ­ნე­სის სა­ხე­ებს და ამას­თან და­კავ­ში­რე­ბით უამ­რა­ვი სკან­და­ლი მახ­სენ­დე­ბა.

- ჩემი კრი­ტი­კუ­ლი სტა­ტიის შემ­დეგ ერ­თმა კომ­პო­ზი­ტორ­მა ქალ­მა შე­მო­მით­ვა­ლა, ჩემი ქმა­რი ია­რაღს აი­ღებს და ამოგ­ხო­ცავთ ყვე­ლა­სო. ამის მი­ზე­ზი გახ­და ჩვე­ნი "ჰიტ-ხით პა­რა­დი", სა­დაც ქარ­თუ­ლი სიმ­ღე­რე­ბის ტექ­სტებს ვაკ­რი­ტი­კებ­დით. სე­რი­ო­ზუ­ლად ამ ტექ­სტებ­ზე წერა, შენც და­მე­თან­ხმე­ბი, შე­უძ­ლე­ბე­ლი იქ­ნე­ბო­და. სუ­ლე­ლი წვი­მე­ბი, სვე­ლი ია­სამ­ნე­ბი, სიზ­მარ­ში ნა­ნა­ხი ადა­მი­ა­ნე­ბის კოც­ნა და მსგავ­სი სი­სუ­ლე­ლე­ე­ბი იწე­რე­ბო­და. მოდი, ქუ­თა­ი­სუ­რად ვი­ტყვი და ღლი­ცი­ნით მქონ­და გან­ხი­ლუ­ლი ეს ტექ­სტე­ბი. სა­ხელ­სა და გვარს მა­ინც არ და­ვა­სა­ხე­ლებ, მაგ­რამ ასე­თი რამ მარ­თლაც შე­მო­მით­ვა­ლა. გარ­და ამი­სა, ერთი მომ­ღე­რა­ლი ქურ­დე­ბით მა­ში­ნებ­და. ისევ და ისევ კრი­ტი­კუ­ლი სტა­ტია არ მო­ე­წო­ნა. თუმ­ცა აქვე მინ­და ვთქვა, რომ პი­რა­დად ამ ადა­მი­ა­ნებ­ზე არას­დროს ცუდი არ და­მი­წე­რია, ღვარ­ძლი­ან კრი­ტი­კას არ ვცნობ, მხო­ლოდ შე­მოქ­მე­დე­ბა­ზე ვა­მახ­ვი­ლებ­დი ყუ­რა­დღე­ბას. მერე სტა­ტი­აც კი დავ­წე­რე ამ თე­მა­ზე, რო­გორ ემუქ­რე­ბოდ­ნენ ჟურ­ნა­ლის­ტებს, მა­გა­ლი­თად, ია ვე­კუ­ას, ლიზა ვა­და­ჭ­კო­რი­ას და სხვებს შო­უ­ბიზ­ნე­სის წევ­რე­ბი. ამათ რა­ტომ­ღაც კრი­ტი­კა ლან­ძღვა ეგო­ნათ. არა­და, კრი­ტი­კის ღირ­სი რომ ხდე­ბი, ე.ი. რა­ღა­ცას აკე­თებ. სხვა­თა შო­რის, კრი­ტი­კას სავ­სე­ბით ნორ­მა­ლუ­რად უდ­გე­ბო­და ირაკ­ლი ჩარ­კვი­ა­ნი, ზაზა ხუ­ციშ­ვი­ლი, სხვა­თა შო­რის ლელა წურ­წუ­მი­აც, რო­მელ­საც ჩემ­და­მი ძა­ლი­ან კარ­გი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ჰქონ­და.

ზაზა ხუ­ციშ­ვილს ერთი მხი­ა­რუ­ლი ამ­ბა­ვი უკავ­შირ­დე­ბა. "მა­ესტროს" პრო­ექ­ტის­თვის "სა­უ­კუ­ნის ნოს­ტალ­გია" ტექ­სტე­ბი და­წე­რა, მათ შო­რის იყო ერთი ასე­თი ფრა­ზა - "შენი ერ­თგუ­ლი მე", რო­მე­ლიც ძა­ლი­ან სა­სა­ცი­ლოდ მო­მეჩ­ვე­ნა და გა­მარ­თუ­ლი იყო თუ არა ეს ფრა­ზა, ამის შე­სა­ხებ ლე­ვან ღვინ­ჯი­ლი­ა­საც კი ვკი­თხე (იღი­მე­ბა). მან რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, ბევ­რი იხუმ­რა. ორ ადა­მი­ან­ზე იყო ეს სტა­ტია. ერთი ძა­ლი­ან აღ­შფოთ­და, ზაზა ხუ­ციშ­ვი­ლი კი რე­დაქ­ცი­ა­ში გვეს­ტუმ­რა და "დე­და­ე­ნა" მო­მი­ტა­ნა სა­ჩუქ­რად, წერა ის­წავ­ლე­თო. ეს იყო ძა­ლი­ან კარ­გი ჟეს­ტი იმ დროს, რო­დე­საც ხალ­ხი ავ­ტო­მა­ტე­ბით აში­ნებ­და ჟურ­ნა­ლის­ტებს. ზა­ზას­თან შემ­დეგ საკ­მა­ოდ ნორ­მა­ლუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა ჩა­მო­მი­ყა­ლიბ­და და რომ შევ­ხვდეთ ერ­თმა­ნეთს, კარგ გა­მარ­ჯო­ბას ვე­ტყვით.

- მოკ­ლედ, შეგ­ნე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნია. ირაკ­ლი ჩარ­კვი­ა­ნი რის გამო გა­აკ­რი­ტი­კე?

- ერთი პე­რი­ო­დი დის­კო­თე­კებ­ზე და­ი­წყო გა­მოს­ვლა, "ფო­ნოგ­რამშჩი­კებ­თან", რომ­ლებ­თან ერ­თა­დაც გა­მოს­ვლა მას, ჩემი აზ­რით, არ ეკად­რე­ბო­და. რა თქმა უნდა, პრობ­ლე­მა ის არ იყო, რომ სა­ცეკ­ვაო მუ­სი­კას ქმნი­და. დავ­წე­რე ირო­ნი­უ­ლი სტა­ტია ამის შე­სა­ხებ. ირაკ­ლიმ წა­ი­კი­თხა და ძა­ლი­ან ნორ­მა­ლუ­რად მი­ი­ღო.

- ვიცი, რომ მის მო­წე­რილ იმე­ილს ინა­ხავ.

- ასეა. რო­დე­საც მან თა­ვი­სი სახ­ლის სტუ­დი­ა­ში ჩა­წე­რა ფირ­ფი­ტა, ყვე­ლა­ნა­ი­რი სპონ­სო­რის გა­რე­შე, ამ კრი­ტი­კუ­ლი სტა­ტი­ე­ბის მერე, მომ­წე­რა იმე­ი­ლი, სა­დაც მთხოვ­და, შე­მე­ფა­სე­ბი­ნა ალ­ბო­მი და რე­ცენ­ზია და­მე­წე­რა. მთლი­ა­ნო­ბა­ში ალ­ბო­მი კარ­გი გა­მო­ვი­და, თუმ­ცა ჟღე­რა­დო­ბა არ მო­მე­წო­ნა და დავ­წე­რე კი­დეც ამის შე­სა­ხებ. კვლა­ვაც ჩვე­უ­ლებ­რი­ვად მი­ი­ღო. ირაკ­ლიმ მი­პა­სუ­ხა, რომ ეს ჟღე­რა­დო­ბა შეგ­ნე­ბუ­ლად ჰქონ­და გა­კე­თე­ბუ­ლი.

- ძეგლის დად­გმას მის­თვის მი­ე­სალ­მე­ბი?

- თუკი მის ახ­ლო­ბელ ადა­მი­ა­ნებს სურთ, არა მგო­ნია, ეს პრობ­ლე­მა იყოს, თუმ­ცა თუ სიმ­ბო­ლოს სა­ხით მი­ა­გე­ბენ პა­ტივს, მა­გა­ლი­თად, ქა­ღალ­დის ნავს დად­გა­მენ, მი­ვე­სალ­მე­ბი. მე მქონ­და იდეა, ჯერ ქუ­თა­ის­ში და მერე აქ გა­კე­თე­ბუ­ლი­ყო ბაღი, სა­დაც მსოფ­ლიო მუ­სი­კო­სე­ბის ძეგ­ლე­ბი და­იდ­გმე­ბო­და, მა­გა­ლი­თად, სკამ­ზე რომ დაჯ­დე­ბო­დი, გვერ­დით ჯიმი ჰენ­დრიქ­სი რომ "მჯდა­რი­ყო", იქვე ჯე­ნის ჯოპ­ლი­ნი შად­რე­ვან­თან იქ­ნე­ბო­და ჩა­მომ­ჯდა­რი... რა თქმა უნდა, ქარ­თვე­ლე­ბიც იქ­ნე­ბოდ­ნენ, მათ შო­რის დები იშხნე­ლე­ბი, ინო­ლა გურ­გუ­ლია, ირაკ­ლი ჩარ­კვი­ა­ნიც.

- ლაშა, ისევ სკან­და­ლებს და­ვუბ­რუნ­დეთ და მახ­სოვს აჩი­კო მე­ფა­რი­ძეს­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი ამ­ბა­ვიც...

- მე და მაია სი­ხა­რუ­ლი­ძემ ვი­მუ­შა­ვეთ ამ სკან­დალ­ზე. ეჭვი გაგ­ვიჩ­ნდა, რომ აჩი­კო მე­ფა­რი­ძის მიერ კონ­კურ­სი­დან ჩა­მო­ტა­ნი­ლი გრან-პრი არ იყო ნამ­დვი­ლი. მივ­წე­რეთ კონ­კურ­სის ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რებს და იქი­დან ჩა­მოგ­ვი­ვი­და პა­სუ­ხი, რომ მე­ფა­რი­ძემ კონ­კურ­სში კი მი­ი­ღო მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა, მაგ­რამ სი­ნამ­დვი­ლე­ში მას არა­ნა­ი­რი გრან-პრი არ მი­უ­ღია და სა­ერ­თოდ არც ერთი საპ­რი­ზო ად­გი­ლი არ და­უმ­სა­ხუ­რე­ბია.

- რო­გორ შეხ­ვდნენ "არტ-იმედ­ში" ამ ამ­ბავს?

- რა თქმა უნდა, მათი პო­ზი­ცი­ი­თაც და­ვინ­ტე­რეს­დით, თუმ­ცა შეხ­ვედ­რა­ზე, რო­მელ­საც მა­რი­ნა ბე­რი­ძე, აჩი­კო მე­ფა­რი­ძე და მისი პრო­დი­უ­სე­რი ეს­წრე­ბოდ­ნენ, მაია არ გა­ვუშ­ვი და დარ­ტყმე­ბის მი­სა­ღე­ბად თა­ვად წა­ვე­დი (იღი­მე­ბა). სხვა­თა შო­რის, მა­რი­ნას არა­ფე­რი უთ­ქვამს, ძი­რი­თა­დად, აჩი­კო და მისი პრო­დი­უ­სე­რი ლა­პა­რა­კობ­დნენ. მათ ვთხო­ვე წარ­მო­ედ­გი­ნათ გა­მარ­ჯვე­ბის და­მა­დას­ტუ­რე­ბე­ლი რა­ი­მე დო­კუ­მენ­ტი და მი­თხრეს, რომ მო­მაწ­ვდიდ­ნენ, თუმ­ცა, რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, ვერ მო­მა­წო­დეს. სა­ნამ ჩვე­ნი სტა­ტია გა­მოქ­ვეყ­ნდე­ბო­და, წინმსწრე­ბად გა­უშ­ვეს "ალი­ა­ში" ინ­ფორ­მა­ცია, რომ "ვერ­სია" აპი­რებ­და ტყუ­ი­ლის და­ბეჭდ­ვას აჩი­კო მე­ფა­რი­ძის შე­სა­ხებ. იყო მუ­ქა­რაც და მერე თხოვ­ნაც, რომ არ დაგ­ვე­ბეჭ­და, თუმ­ცა სტა­ტია მა­ინც გა­მოქ­ვეყ­ნდა და დიდი სკან­და­ლიც მოჰ­ყვა. ბად­რი პა­ტარ­კა­ციშ­ვი­ლი და­ინ­ტე­რეს­და ამ თე­მით პი­რა­დად და "არტ-იმე­დი­დან" აჩი­კოს პრო­დი­უ­სე­რი გა­უშ­ვეს.

- ასე იყო თუ ისე, შო­უ­ბიზ­ნე­სი მა­შინ მა­ინც მუ­შა­ობ­და...

- რა თქმა უნდა. იწე­რე­ბო­და სიმ­ღე­რე­ბი, იღებ­დნენ კლი­პებს, გა­მო­დი­ო­და ალ­ბო­მე­ბი. დღეს ასე აღარ არის და ჩემი აზ­რით, ბევ­რმა ნახა თა­ვი­სი შე­სა­ფე­რი­სი ად­გი­ლი. ვი­ღაც დაჯ­და ტრა­ი­ლერ­ზე და აღარ ას­რუ­ლებს სიმ­ღე­რებს, თა­ვი­სი საქ­მე იპო­ვა. რაც უნდა ვაკ­რი­ტი­კოთ სა­ტე­ლე­ვი­ზიო მუ­სი­კა­ლუ­რი პრო­ექ­ტე­ბი, მა­ინც ხელს უწობს ცო­ცხლად სიმ­ღე­რის პო­პუ­ლა­რი­ზა­ცი­ას და შე­სა­ბა­მი­სად, იმ მომ­ღერ­ლე­ბის წინ წა­მო­წე­ვას, რო­მელ­თაც მეტ-ნაკ­ლე­ბად შე­უძ­ლი­ათ სიმ­ღე­რა.

თუმ­ცა შო­უ­ბიზ­ნეს­ში ახა­ლი პრობ­ლე­მა გვაქვს - ე.წ. "შოფ­რუ­ლი" სიმ­ღე­რე­ბის გა­აქ­ტუ­ა­ლუ­რე­ბა. 80-იან წლებ­ში სა­ქა­ლაქთა­შო­რი­სო ავ­ტო­ბუს­ში რომ ჩაჯ­დე­ბო­დი, რა აღარ ის­მო­და. მერე ეს ყო­ვე­ლი­ვე თან­და­თან ესტრა­დის სიმ­ღე­რე­ბით გა­და­ი­ფა­რა. რა­დიო "არ და­ი­დარ­დო" რომ შე­იქ­მნა, სტა­ტი­ა­შიც დავ­წე­რე, რომ ვი­ღა­ცამ "სი­დე­ნი­ე­ბის" ქვე­ვი­დან ცხრა­ას­ჯერ გა­წყვე­ტი­ლი კა­სე­ტე­ბი ამო­ა­ლა­გა, ლა­კით რომ იყო შე­წე­ბე­ბუ­ლი, წა­ი­ღო სტუ­დი­ა­ში, ციფ­რულ ხა­რისხზე გა­და­ი­ტა­ნა და რა­დი­ო­ე­თერ­ში და­ატ­რი­ა­ლა. ბუმი აა­გო­რა იმ სი­მა­ხინ­ჯე­ზე, რო­მელ­საც დღეს "შოფ­რუ­ლი" კი არა, ქა­ლა­ქუ­რი და­არ­ქვეს. "ცის­ფერ ტრი­ო­საც" ქა­ლა­ქუ­რი ჟან­რი ჰქვია და ამა­საც?! ეს გარ­კვე­ულ­წი­ლად მე­დი­ის ბრა­ლია. არ მჯე­რა სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი დაკ­ვე­თის. მე თუ ვმუ­შა­ობ რა­დი­ო­ში და ვიცი, რომ არ­სე­ბობს სტივ ვან­დე­რი, მას გა­ვუ­წევ პო­პუ­ლა­რი­ზა­ცი­ას და მსმე­ნე­ლიც მი­ეჩ­ვე­ვა. ჭი­ა­თუ­რის სარ­და­ფი­დან რომ ვი­ღა­ცას ამო­იყ­ვან, რომ დათ­ვრე­ბა, სიმ­ღე­რას ჩა­ა­წე­რი­ნებ და ეთერ­ში გა­უშ­ვებ, ცუ­დია თუ კარ­გია, ბევ­რჯერ რომ გა­უშ­ვებ, ხალ­ხს მო­ე­წო­ნე­ბა თან­და­თან და ასე­თი გე­მოვ­ნე­ბა დამ­კვიდ­რდე­ბა. მოკ­ლედ, შო­უ­ბიზ­ნე­სი არ­სე­ბობს, ოღონდ წინ წა­მო­ვი­და "შოფ­რუ­ლი" სიმ­ღე­რე­ბი. ესტრა­დამ უკან გა­და­ი­ნაც­ვლა. ალ­ტერ­ნა­ტი­ულ მუ­სი­კა­ზე აღა­რა­ფერს ვამ­ბობ, რო­მე­ლიც სულ ნა­გავ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში იყო და ახ­ლაც ასეა. უბ­რა­ლოდ, ზო­გი­ერ­თი ვი­თომ რო­კე­რობს და ჭუ­ჭყი­ა­ნი ტან­საც­მე­ლი რომ ეც­ვათ, ახლა სუ­ნა­მო­ე­ბი ას­ხი­ათ. პრო­ტეს­ტი რომ გაქვს, ოდე­კო­ლო­ნის სუნი არ უნდა აგ­დი­ო­დეს (იღი­მე­ბა).

- კარ­გი მუ­სი­კა იქ­მნე­ბა სა­ქარ­თვე­ლო­ში? სა­ინ­ტე­რე­სო სა­ხე­ე­ბი ვინ არი­ან?

- სა­ინ­ტე­რე­სო სა­ხეს ვერ და­გი­სა­ხე­ლებ, არა­ვინ მახ­სენ­დე­ბა. თბი­ლი­სის გა­რეთ, სა­დაც ხე­ლოვ­ნუ­რი პრო­ექ­ტე­ბი გაჩ­ნდა, სა­ინ­ტე­რე­სო სა­ხე­ე­ბის მო­ძებ­ნა უფრო შე­საძ­ლე­ბე­ლია.

- რა­დიო ახ­სე­ნე და რა­დიო "პა­ლიტ­რის" დი­ლის გა­და­ცე­მა მიგ­ყავს, ასე­ვე მუ­შა­ობ "შუ­ა­დღის­თვის" მუ­სი­კის ბლოკ­ზე. რო­მე­ლი უფ­როა შენი საყ­ვა­რე­ლი საქ­მე?

- დი­ლის გა­და­ცე­მა უფრო გამ­ზა­დე­ბუ­ლი სცე­ნა­რია, "შუ­ა­დღე­ში" მეტი თა­ვი­სუფ­ლე­ბაა, რად­გან იმ ნა­ხე­ვარ სა­ათ­ში ბევ­რი რა­მის თქმა შე­მიძ­ლია მუ­სი­კა­ზე.

- მსმე­ნე­ლე­ბი აქ­ტი­უ­რო­ბენ?

- რა თქმა უნდა, "შუ­ა­დღე­ში" ერთხელ ჩემი ეთე­რის დროს და­რე­კა მსმე­ნელ­მა და ძაღ­ლებ­ზე გვე­ლა­პა­რა­კე­ბო­და. წინა რუბ­რი­კის თემა გად­მოჰ­ყვა, ეტყო­ბა (იცი­ნის).

ნინო მურ­ღუ­ლია

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)