"თავს არავის ვაცოდებ... უბრალოდ ჩემი ცხოვრების პირობებია ასეთი" - ჯანო იზორიას პირადი და პროფესიული ამბები

მეგაშოუ "ცეკვავენ ვარსკვლავები" ფინალისკენ მიდის, შესაბამისად მონაწილეებში საბრძოლო განწყობა და ემოცია მატულობს. ნერვებიც ზღვარზეა, თითოეული გამარჯვებაზე დებს ფსონს. პროექტში სამი მონაწილე დარჩა, სამი მამაკაცი და სამივე მსახიობი. როგორ გრძნობს თავს ჯანო იზორია და რატომ უნდა პროექტის მოგება - ამაზე AMBEBI.GE მას ესაუბრა:

- ბოლოსკენ ნერვიულობა და ბრძოლის ჟინი მატულობს, ყველაფერი სხვა ფაზაში გადავიდა, თან, ცოტანი დავრჩით. ვერ ვიტყვი, რომ ჩაკეტილები ვართ, მაგრამ ადრე მეტ დროს ვუთმობდით ერთმანეთს, ახლა ყველა ინდივიდუალურად ჩვენს ფიქრებში ვართ, თუმცა ვინც დავრჩით, ერთმანეთთან მშვენიერი ურთიერთობა გვაქვს...

დიდი ძალა აქვს ტელევიზიას და ამა თუ იმ პროექტს, რომელიც ტელევიზიით გადის. გამოჩნდები თუ არა იქ, ხალხი მასობრივად გცნობს. თან, მეგაპროექტის კონკურსანტობა კიდევ სხვა რამ არის. ადამიანების მხრიდან დიდ ყურადღებას და სითბოს ვგრძნობ. პროექტში მონაწილეობა თავისთავად ფორმაში ყოფნასაც ნიშნავს. თუმცა, ყოველთვის გამოვირჩეოდი აქტიურობითა და მოძრაობით და ვცდილობდი, როგორც მსახიობი ფორმაში ვყოფილიყავი. არ მაკლდა რეპეტიციების დროს ფიზიკური დატვირთვა. ეს გამოცდილება, რაც ბოლო ორ თვეში მივიღე, ჩემს პროფესიაში - კინოსა, თუ თეატრში გამომადგება.

- კი, მაგრამ ამ ყველაფერს ძალზე დიდი ენერგია მიაქვს, ძალიან იხარჯები. ტურიდან ტურამდე ენერგიას საიდან და როგორ იღდგენ?

- ჩემდა გასაკვირად, ეს არ ვიცი, რადგანაც ზოგჯერ საკუთარ თავს ამას მეც ვეკითხები და ცოტა გაოცებულიც ვარ, - მართლა საიდან მომდის ენერგია და რესურსი. საერთოდ არ მაქვს მშვიდი და უზრუნველი ცხოვრება, მაგრამ ეს არ მინდა, ცუდად გამიგოს ვინმემ, არ თქვას, თავს გვაცოდებსო. თავს არავის ვაცოდებ, რადგანაც საცოდავი არ ვარ, უბრალოდ ჩემი ცხოვრების პირობებია ასეთი და ეს არის. როდესაც ამ დატვირთვის შემდეგ კიდევ ფეხით, საზოგადოებრივი ტრანსპორტით (მეტრო, "მარშრუტკა", ავტობუსი) დავდივარ და მერე ამას ვამბობ, ზოგიერთს ჰქონია, რომ თავს ვაცოდებ და რაღაცებს ვაზვიადებ.

- ე.ი. მანქანა და სახლი არ გაქვს.

- არა და ეს სიმართლეა. ზოგჯერ ვამბობ, ფარული კამერა რომ დამდევდეს, ყველაფერს ნახავდა-მეთქი, რას როგორ ვაკეთებ, თან, ხომ იცით, ამ ცხოვრებაშიც არაფერი იმალება. აქ ჩემი მეუღლის, უფრო სწორად, სიდედრის ბინაში ვცხოვრობ. ფოთში ჩემები კი ცხოვრობენ, მაგრამ იქაურობას ჩემად არ მივიჩნევ. მსახიობი ვარ და საკუთარ გემოზე მინდა მაგალითად კედლები შევღებო, აფიშები გამოვაკრა, ჩემებური სიგიჟე ვაკეთო და როგორც მინდა, ისე ვიცხოვრო...

- რას გვეტყვი შენს პაწაწინა შვილზე?

- ევა-გაბრიელა 2 თვის არის, საოცრად მმუხტავს და დიდ ძალას მაძლევს. მისი პირველი წინდა ამ პროექტში თილისმად ვაქციე, ყოველ გასვლაზე გულში ვიკრავ და ხელში მიჭირავს... თუ ფინალისკენ გადავლახე ეტაპი, ჩემი გოგონა უკვე სამი თვის გახდება, რადგანაც რომ დაიბადა, სწორედ მაშინ დავიწყე ცეკვა.

- სამი მსახიობი დარჩით პროექტში. ყველას თქვენ-თქვენი ფანები გყავთ, მათგან ყველაზე აქტიურები სტანისლავ ბონდარენკოს ფანები არიან. როგორ ფიქრობ, მისი და შენი ფანები ერთმანეთს ხომ არ "დაერევიან"?

- ჩემს ქვეყანაში თურმე მეც მყოლია ფანები (იცინის). ვიმეორებ, ჩვენ არ გვაქვს ცუდი ურთიერთობა. ყოველ შეხვედრაზე სტასს ასე მივმართავ: "გენადიევიჩს, გაუმარჯოს!" ჩვენი ხუმრობები გვაქვს. ჩემი ანდრია კარგი ბიჭია, კოლეგები ვართ და არანაირი დაძაბულობა არ არის ჩვენ შორის. პირველ რიგში მეგობრობაა, რაც ყველაფერში მთავარია.

- კი, მაგრამ ეს კონკურსია და საბოლოოდ, ყველაფერი მატერიალურ მხარეზე დადის ხოლმე...

- კი, ბინაა მთავარი, მაგრამ მეგობრობას და ადამიანობას ნებისმიერ შემთხვევაში შევინარჩუნებ, ამაზე პასუხისმგებელი ვარ. თუმცა, ისიც არის, თუ ადამიანს იმ მატერიალურის მოპოვებამდე ერთი ნაბიჯი გრჩება და მართლაც არც სახლი გაქვს და არც მანქანა, მაშინ გასაკვირი არაფერია, თუ გინდა საცოდავად ჩამთვალონ. ბინა რად მინდა? იმისთვის, რომ ჩემი ცხოვრება და საქმიანობის ხარისხი შეიცვალოს. რამდენჯერმე ვთქვი და გავიმეორებ, დიდი მადლობა მათ, ვინც კი დედაქალაქში ოდესმე ღამე გამათენებინა, ლუკმა მომაწოდა, წყალი დამალევინა. ყოფილა ისეთი მომენტები, ფოთიდან გადაღებაზე ჩამოვსულვარ და სად წავსულიყავი, არ მცოდნია, მაგრამ ადამიანები ღმერთის წყალობით, ყოველთვის ჩნდებოდნენ, ხელს მიმართავდნენ. ახლა სწორედ მათი წყალობით ვარ პროექტში. რთული მდგომარეობის გამო შემეძლო ფარხმალი დამეყარა, მაგრამ არასდროს შევუშინდი...

- დედაქალაქის თეატრებში ვფიქრობ, შენი კარიერა სათანადოდ ვერ გაიშალა...

- დღეს ფოთის ვალერიან გუნიას დრამატული თეატრის მსახიობი ვარ, ვთამაშობ "ილიაუნის თეატრში," "მარჯანიშვილში" ორ სპექტაკში მაქვს ნათამაშევი, სადაც ერთხელ მამაკაცის საუკეთესო როლზე "დურუჯზე" წარმადგინეს. თუმცა, მართალია თეატრალური კარიერა დედაქალაში აქტიურდ და სისტემატურად არ განვითარდა. ამიტომ სიამოვნებით ვიმუშავებ ნებისმიერ რეგიონში, რადგანაც მსახიობს სცენა სჭირდება.

- ლიზა ყენიამ, რომელმაც პროექტი დატოვა, დაწერა სტატუსი, ეპიზოდს წაგიკითხავ, რომელიც შენ გეხება: "ადამიანი, რომელიც დადის გადაღებებზე, ათენებს, აღამებს, წვალობს და ამ ყველაფერს აკეთებს ფოთიდან თბილისამდე და მას სახლი თბილისში არ გააჩნია. სტანისლავ ბონდარენკოს არ უნდა ერგოს თბილისში ბინა და ჯანო არ უნდა დადიოდეს ფოთიდან თბილისში გადაღებებზე. გონს მოდით!" მოკლედ, ადამიანები შენს მხარდასაჭერად შეაგულიანა...

- ასეთი მხარდაჭერა ვის არ გაუხარდებოდა?! სასიამოვნოა. ამიტომ, მადლობა ამისთვის ლიზას. ამის თქმასაც ძალა უნდა, რადგანაც ამ ადამიანმა პროექტი დატოვა. თან, ყველასთან მეგობრობდა და ეჭვიც არ მეპარება, რომ ისევ იმეგობრებს. უბრალოდ, ეს არის მისი დამოკიდებულება, რომელიც ასე გამოხატა. მაგრამ თითქოს ჩემს გულში იჯდაო, ისევე როგორც ბატონი ლევანი წულაძე, ერთ-ერთ ლაივზე მისგან მსგავსი მხარდაჭერა წამოვიდა... ლიზამ კი ამ სტატუსით თავის გულშემატკივრებს მიმართა და მეც იმავეს ვიტყოდი მის ადგილზე. თუმცა, ვიმეორებ, შოუში დარჩენილ კონკურსანტებს მშვენიერი ურთიერთობა გვაქვს, - ანდრიასაც წავუყვანივარ სახლში მანქანით და სტასსაც, ერთმანეთთან არ ვართ ცუდად. მაგრამ გამარჯვება მართლაც მინდა...

ლალი ფაცია

AMBEBI.GE