რა ხდებოდა "ფეისბუქზე" მას შემდეგ, რაც ევროპასთან უვიზო რეჟიმი ამოქმედდა

28 მარტიდან საქართველოს მოქალაქეები ევროკავშირის წევრ ქვეყნებში უვიზოდ გადაადგილდებიან.

ამ ისტორიულ მოვლენას სოციალურ ქსელში აქტიური გამოხმაურება მოჰყვა. ცნობილი ადამიანები, ვიზალიბერალიზაციის კონტექსტში, მათთვის პრიორიტეტულ საკითხებზე ამახვილებენ ყურადღებას:

ირაკლი ტაბლიაშვილი, მედიაექსპერტი:

მე არ ვიცი, ვის რატომ მოგწონთ ევროპა... ან რატომ იღვწით ევროპისათვის.

ზოგს, შესაძლოა, მარტივად შიფინგისათვის ეჩქარება ევროპა დღეს... ზოგს - ვთქვათ სამუშაოსკენ მიურბის ფეხი.

მე ჩემი მაქვს მიზეზი - ჩემთვის არ მინდა ეს ევროპა...

ოღონდ, მართლა არ მინდა, რადგან პირადად მე, როცა მინდა, სადაც მინდა და რამდენი ხნითაც მინდა, იქ წავალ არსებული ვიზით.

მე მათთვის მინდა, 1991 წლის 9 აპრილიდან ვინც დაიბადა და მომავალში დაიბადება.

წერტილი.

სალომე ასათიანი, ჟურნალისტი:

ეს "ვიზალიბერალიზაციაც" მოხდა, როგორც იქნა. გილოცავთ და გილოცავთ. ერთი ოცნება მაქვს ახლა (ნუ ორი, მაგრამ ჯერ ერთზე ვიტყვი) - ძალიან მინდა ამ დიდ სიკეთეზე შეძლებული კლასის და ე.წ. იაპი-ჯგუფების გარდა ( "yuppie", short for "young urban professional" or "young upwardly-mobile professional") ბევრ ახალგაზრდასაც მიუწვდებოდეს ხელი - სტუდენტებს, საქართველოს ყველა ქალაქიდან. უბრალოდ სახეტიალოდ შეძლონ წასვლა, იაფი გზებით, იაფი ტრანსპორტით, იაფ ჰოსტელებში. თავის დროზე მე ძალიან გამიმართლა, სტუდენტობის პერიოდში ბევრი ვიხეტიალე ასე, ხშირად სულ მარტომ და ვიცი როგორი კარგი და მნიშვნელოვანია ეს ამბავი - უცხო ქალაქები, ახალი ადამიანები, ახალი ატმოსფერო და ბევრი ახალი გამოცდილება. დღეს საქართველოში სტუდენტების დიდი ნაწილი გაჭირვებაშია, მოგზაურობა კიარა საცხოვრებელი და სწავლის გადასახადია გადაუჭრელი პრობლემა. მაგრამ რადგან ყველა ვზეიმობთ, მეც დავწერე ჩემი ოცნება. (კიდევ პენსიონერებზე მინდოდა მეთქვა, რა კარგი იქნება ხანდაზმულობის წლებში შეძლონ უვიზოდ მოგზაურობა-მეთქი. მაგრამ საქართველოში პენსიონერების დღევანდელი მდგომარეობის ფონზე ასეთი ოცნებაც კი სარკასტულად ჟღერს. სამწუხაროდ.)

გრიგოლ გეგელია, ისტორიკოსი:

"მე დამივლია ევროპა და ბევრ ჩინებულ ქვეყნებში, ბევრ აღმტაც საზოგადოებაში გამიტარებია თვეები და წლები, მაგრამ ყოველგან და ყოველთვის, სადაც კი ვყოფილვარ, ერთი საგანი მქონია: შენთვის დამზადება, შენთვის სამსახური, შენი სარგებლობა"

ნიკო ნიკოლაძე საქართველოს... ცრემლი მადგება, როცა ეს სიტყვები ჩამესმის ყურში. აი, ასე უნდა დავიაროთ ჩვენც ევროპა. მეტი ევროპა უნდა გახდეს მეტი კეთილდღეობის და მეტი პროგრესის საწინდარი.

გიორგი სუხიტაშვილი, მომღერალი:

ძვირფასო ევროპა, გთხოვ ამიერიდან აღარ დაუშვა ფონოგრამაზე სიმღერა, გთხოვ. ვინც იმღერებს იმსაათში პანჩური ეს თავის თავში გულისხმობს, კარგგ მომღერალს, კარგ აპარატურას, კარგ გახმოვანების ინჟინერს, კარგ ხმის რეჟისორს და ხარისხიან შოუს. ჩვენ ყველაფერი ამის პოტენციალი გვაქვს მთავარია მოვინდომოთ, ვიშრომოთ და არდაგვეზაროს, არავის არ ვკბენ და არ ვყოყლოჩინობ....

გიორგი ქადაგიძე, ეროვნული ბანკის ყოფილი თავმდჯომარე:

გილოცავთ ყველას ამ ისტორიულ დღეს!!! კარგი განწყობისთვის იყოს ესეც

"აღარა მაქვს

საგულეში გული,

მომაშველე

ო, ევროპა, ფული"!..

გ.ტაბიძე

ვიკა ბუკია, ჟურნალისტი:

"ეიფელიან" ფოტოს ვეძებდი ამ დროშის მისაწებებლად, სმოუქი აიზებით, ლატე, შმატე, კრუასანებით. მერე ამ ფოტოს წავაწყდი. ჰოდა, ევროპის ქალაქებიც კი კარგია, მაგრამ ყველაზე მეტად ევროპა მისი ლაღი, აკურატული, ლამაზი და ჯანსაღი სოფლების გამო მომწონს. ჰოდა, ჩვენს სოფლებს სჭირდება ევროპა. ალბათ ამის თქმა მინდა.

ლალი მოროშკინა, ჟურნალისტი:

ვზივარ სამზარეულოში და მოვთქვამ ცხარე ცრემლით...

მახსენდება ჩვენი აკრძალვებით სავსე ბავშვობა,

ჯინსები,

"დუტი კურტკები" და ბაიერის ასპირინი

"ბარიგებთან",

ფერად ტანსაცმელზე დასჯა სკოლაში,

კასეტები "ბითლებით" და "აბბათი",სადაც შიშინი უფრო ისმოდა... ფანქრით გასწორებული ჩახვეული ლენტა,

აკრძალული ლიტერატურა, სოლჟენიცინი და ბულგაკოვი...

"მონანიების" ყურება ჩუმ-ჩუმად...

ჩვენი კისრებიდან ჩამოგლეჯილი ჯვრები,ალბათ დღესაც პირველი ექსპერიმენტულის სკოლის სეიფშია...

ნათლობა სახლში მალულად...

დახვრეტილი ბიჭები და

უღვინო ქორწილი 1986-ში...

ყველა უცხოეთში წასვლის წინ

გასაუბრებები "ზემოთ"...

მადლობა ღმერთო,რომ ჩვენი შვილები

სხვა საქართველოში იცხოვრებენ!

მადლობა მთავრობას, რომ ეს დღე დადგა!

ვემსახურები ს ა ქ ა რ თ ვ ე ლ ოს!!!!"